KONTROL

INTRODUCTION

"Bakit ba hindi ko magawang ipagtanggol o ipaglaban sarili ko?"

"Idadaan ko nalang ba toh lahat sa pagiyak? Iiyak ko nalang lahat? Ipapakita ko nalang ba palagi sa kanila na talunan ako at walang lakas na harapin sila? Bakit ba ganito? /punches bag/"

"Bakit /sniff/ ba h-hindi ko sila kayang harapin? /sniff/ b-bakit?"

Di ko na napigilan yung mga luha ko. Bigla siyang bumagsak. Wala eh. Masyado na kasing masakit.

Hindi na ako muling nagsalita at nagpatuloy nalng sa pagiyak habang inaalala lahat ng mga panlalait na binabagsak nila sa akin. Okay lang na magmukha akonng tanga dito sa rooftop. Ako lang naman magisa eh.

"Hindi ba sabi ko sayo wag mo na silang pansinin? Sinabihan na kita na clear your mind about it diba? Tss. Hindi ka talaga nakikinig sa akin."

Agad kong nilingon kung sino yung nagsalita,

.

.

.

.

.

.

.

.

Si Hoshi pala.

Dali dali kong pinunasan yung luha ko at muling tumingin sa langit.

"Bakit ka nandito? Diba may practice kayo ng band--"

"Sinabi nila sa akin na hindi ka daw kumain ng lunch kasama sila. Tinanong ko din sina Lester kung kasama mo sila sabi nila hindi ka raw nila nakita simula kaninang umaga." Natahimik nalang ako sa sinabi niya at nilabas yung lunch.

"So dito ka kakain?" I stared at his small eyes. Wala. Ang cute lang kasi.

"Sabayan na kita." He sat beside me habang tumitibok ng mabilis yung puso ko.

--
TBC