₪Ölümün Elçisi₪(TAMAMLANDI)

₪14₪Yaşıyor✔️

Merhaba! Nasılsınız, iyi misiniz? Umarım iyisinizdir. Bölümü bu akşamdan paylaşmaya karar verdim.

Birazcık güleceğimiz bir bölüm oldu sanırım. Ama azıcık fazla değil. Sonunda ise sizi merakta bırakacak şekilde bitirdim. Neden öyle bitirdiğimi soracaksanız, aslında oradan sonra devam etmemem gerektiğini anladım. Neyse fazla uzatmayayım.

Bu bölümü bana destek olan mesajlarında güzel ve kalpten söylediği cümleleri ile beni gülümseten mutlu eden insana ithaf ediyorum. Bana destek olmak için çabalamaktan vazgeçmediği için ona tekrar çok teşekkür ederim; MissSiyahben o güzel kalbin içinde teşekkür ederim.

Multimedia da fotoğraf var. Bölümün sonu ile alakalı. Benzemiyor olablirler ama o kişiyi olarak gördüm. 

İnstagram; olumunelcisi

₪

Ortada uzun bir masa, etrafında ise sadece bir kaç sandalye ile uzun bir koltuk bulunan odada sessizce oturuyorduk. Masanın ortasına yakın bir yerde çektiğim sandalye ile otururken ayaklarımı masanın üzerine uzatarak sağ ayağımı sol ayağıma doladım. Dün Ari'nin evinden çıktıktan sonra buraya gelmiştik ve bir şeyler olması için beklemiştim ancak hiçbir şey olmamıştı. Hava kararmış, güneş gökyüzünü karanlığa teslim etmişti. Odayı sadece tepemdeki voltajı düşük sarı ampul aydınlatıyordu. Masanın ortasında duran ev telefonu türü telefon çalarken ben hiç istifimi bozmadım. Adamo gelip telefonu cevapladığında hoparlöre aldı. Theo'da Adamo'nun yanına gelerek ayakta beklerken Adamo karşımda ellerini masanın üzerine koyarak eğildiğinde soğuk yeşil gözleri mavi gözlerimdeydi.

"Evet?"

"Bir hareket var mı? Neler yaptınız dünden sonra?" Adamo biraz durarak bekledi ve soğuk yeşillerini üzerimden çekmemeye inat ederek daha fazla beklemeden konuştu.

"Hiçbir şey yapmadık."

"Hiç bir şey yapmadınız mı?" Ric'in sinirli çıkan sesiyle Adamo derin bir nefes aldı. "Belina'yı dinleyerek onun planı ve kurallarıyla akşam olmasına rağmen hâlâ bekliyoruz."

"Belina'nın planı ve kuralları." Sinirli sesi Adamo'yu gererken ben rahatıma devam ettim. Ta ki gizli hattaki telefonum çalana kadar. Ayaklarımı masadan indirir indirmez arkada çantaların üzerinde duran telefonu alarak masaya geldim. Ekranda yazan numara gülmeme sebep olurken Ric'i uyardım. "Sessiz ol, Ric." Telefonu açıp hoparlöre alarak masanın üzerine koydum. Adamo'ya inat gülerken dudaklarımı araladım.

"Efendim?"

"Belina Lothario?"

"Evet."

"Sanırım beni tanıyorsun. Dün evine girdiğin adam."

Arkama yaslanırken gülmem daha da genişledi. "Bende ne zaman arayacaksın diye merak ediyordum. Biraz geç kalmadın mı?"

"Kızıma verdiklerinden sonra biraz düşünmeye ihtiyacım vardı."

"Evet, o konuda sana hak verebilirim."

"Fakat ben şu an onun için aramadım." Botumun içinden çıkardığım bıçakla elimde oynamaya başlarken Adamo'ya arada kısa bakışlar atıyordum.

"Ne için aradın?"

"Eşim Katya ile seni akşam yemeğine davet etmek istiyoruz. İçimize bu kadar kolay giren biriyle tanışmak isteriz." Elimde oynadığım bıçakla oynamayı bırakarak yaslandığım sandalyede dik oturdum. İşler değişiyordu. Adamo'ya baktığımda başını olumsuz anlamda yavaşça iki yana salladı.