Castille

Chapter Five

Mahihinang bumabagsak ang mga dahon mula sa mga puno sa tabing kalsada. It's a Saturday morning at dahil masyadong tahimik sa bahay I decided to take a walk. Bumili pa ako ng chips para may ma-kutkot habang nakikipag debate sa utak ko. Malamig ang hangin na dumadapo sa aking pisngi which is unusual dahil June pa naman ngayon, well, climate change duhh!

I think I need a job para naman malayo na ako sa ka-abnormalan ng Castille na 'yon. Nakakaloka lang na ako pa talaga ang nakita niyang pagtripan. I'm done with believing in all those fictional things. Simula noong araw na yun..

Flashback 10 years. ago...

"Hey come back here! I am not done with you yet.." I ran as fast as I can to get to him. "Hahah! Habulin mo ako kung kaya mo, Tory!" sigaw niya pabalik sa akin. "You are not playing fair, Casy!" I yelled at napalugmok na lang ng upo. Yumuko ako at humihingal na napayakap sa tuhod ko. "Weak, Tory?" and I saw his hand reach unto mine.

Sinamaan ko agad siya ng tingin habang palipat-lipat ang tingin ko sa kanya at sa kamay niya. He is grinning like the Cheshire cat. Unti-unti ko namang inabot ang kamay ko sa kamay niya, I gave him my sweetest smile and as I touch his hand, I immediately grab him and in a span of seconds, he is under me. "Haha, now who's weak, Casy?" at tumayo na ako, pinagpag ko pa ang bestida ko.

"Your unfair!" sigaw niya. I just blew him raspberry with matching make-face. Hahah! Yung mukha niya nakabusangot na, he is so cuteeee! Tumakbo na ako ng mabilis..

"Tory!! Lunchtime!" I heard mom's voice afar kaya naman napahinto ako. Binalikan ko si Casy na nakalugmok din sa lupa, makahoy sa lugar na ito, kaya't kahit mainit ang panahon hindi namin ramdam. Casy is my imaginary friend, hahah, I know it's kinda weird, wala rin naman kasi akong kaibigan dito sa Salem, isang town. "Casy, you can come with me, we're taking lunch, wanna join us?" masigla kong sabi sa kanya.

Tiningala naman niya ako, he is looking at me intently, parang he's memorizing my face or something. "You okay, Casy?" nakatulala pa rin siya habang nakatingin sa akin. "Hui!" winagayway ko ang kamay ko sa mukha niya. Napakurap naman siya at tiningnan niya ako, ngumiti siya sa akin, ngiting hindi umabot sa mata niya. Kumunot ang noo ko at umupo sa harap niya.