Love is hard

~hoofdstuk 37~

Volgende ochtend..

Ik kijk naast me en zie dat Saloua en Dounia nog vredig liggen te slapen, zachtjes stap ik uit het bed en loop ik de kamer uit ik sluit de deur en loop naar de keuken, soort van keuken dan..

"Hey Goedemorgen dame" zegt Nadir vrolijk, hij is lekkere pannenkoeken aan het bakken die heel erg lekker ruiken "Goedemorgen Nadir, je kook kunsten ruiken gewelig" zeg ik blozend en kijk naar de grond "dankjewel knapperd" ik word nog roder en kan op dit moment door de grond heen zakken "en hoe gaat het met je meisje?" Vraag ik "mijn meisje?" "Ja toen je mijn advies had gevraagd, remember?" "Oh jaa, ik weet niet man, ze heeft helemaal niets door terwijl ik het maar probeer" "wat probeer je dan?" "Nou ik wil alleen maar met haar zijn, ik ben facking aardig tegen haar, ik hou gewoon van haar" zegt hij met zijn hoofd in de wolken "nou vertel wie het is" zeg ik zachtjes "dat kan niet Inaya" "hoezo ni..." "goedemoreguuun" zegt Hamza lachend "Goedemorgen Hamza" zeggen ik en Nadir tegelijk "lekker geslapen?" Vraag ik lachend "ja man, ik ben niet moe meer ik had die slaap echt nodig" antwoord Hamza terug. Hamza loopt naar de 'woonkamer' en sluit de keukendeur.

Nadir en ik praten over van alles en nog wat en uiteindelijk komen we weer bij het onderwerp liefde "en hoe gaat het wat betreft met de liefde bij jou kleintje?" Zegt Nadir lief, hij noemt me sinds de dag dat hij me kent al kleintje dus ja nu weet ik nog beter hoe klein ik ben.. "nou..uh...ik weet niet, ik heb net een relatie achter de rug weetje" piep ik er uit, mijn liefde voor deze knappe lieve man is niet te onderdrukken maar toch verberg ik het "voor wat stotter je" zegt Nadir lachend "i..ik stot..ter niet" lachend schud hij zijn, hoofd en hij haalt de laatste pannenkoek uit de pan, alle pannenkoeken liggen keurig op een stapeltje ik loop er mee naar de woonkamer en leg het alvast op tafel, Nadir legt de borden neer en ik pak nog de overige spulletjes..

Na 3 minuten komt de rest blij de kamer in lopen en schuiven we met zijn alle aan tafel aan, iedereen eet zijn of haar eerste pannenkoek op en zegt dat het lekker is "en weet je wie onze echte echte keuken prinses is?" Vraag ik aan iedereen "Nadir heeft deze verrukkelijke pannenkoeken gemaakt" "ze zijn echt lekker Nadir" zegt Dounia verbaast "ja ja jullie dachten vast wel deze gozer kan niet koken maar ja kijk eens aan" zegt Nadir lachend

Als ik en Nadir de tafel hebben afgeruimd, loop ik naar mijn kamer om me om te kleden, waarom? Om wat drinken te halen boven, boven? Ja de lounge is hier boven remember? Snel trekken we onze kleren aan, ik zet mijn haar in een strakke hoge staart en loop naar Nadir's kamer toe, ik klop op de deur en wacht totdat hij klaar is "ben je klaar?" "Ja" meteen doet hij de deur open en hij trekt me zowat de trap op naar boven.

Nu al zijn er hier en daar wat jongens en meisjes, besef he het is ochtend like.. Bruh wtf are you doing here, oke om eerlijk te zijn het is 11 uur dus officieel ochtend..

Ik kijk ze allemaal een voor een vreemd aan en schud met mijn hoofd "wacht maar als jullie moeders dit zouden zien" zeg ik zachtjes, ik maak geen grappen die kinderen waren net 16 ofzo heb je dan geen school? Of zo iets dan, go and get a life please. Er zijn gewoon mensen op deze wereld die bijna all day all night te bevinden zijn in de lounge like.. why?

We pakken een pak sap en een fles water en lopen weer terug, nou ik dan Nadir blijft praten met de 'tieners' ik loop door en loop de trap af naar beneden, 3 keer klop ik op de deur duidelijk zijn de voetstappen maar de deur te horen "wat is het wachtwoord?" Vraagt Dounia "weet ik veel maak open" "ik herhaal het nog een keer voor u mevrouw wat is het wachtwoord" zegt Saloua nu "doe open nu" zeg ik geïrriteerd, de deur vliegt open en Dounia en Saloua staan lachend voor de deur "jullie zijn niet helemaal goed" zeg ik lachend en leg de pak sap en de fles water op tafel.

Even later komt Nadir ook naar beneden en hij neemt plaats naast mij op de bank "ik wil naar huis" mompel ik "vind je het niet leuk in Frankrijk?" Zegt hij bedroefd "het is wel leuk, maar ik verlang zo erg naar mijn eigen huis en mijn eigen bed" "ik begrijp het wel, moet ik je brengen?" "En de anderen dan?" "Die hadden net nog besloten om nog een weekje extra te blijven" "owh maar ik ga echt niet alleen in huis slapen nu" "dan slaap ik wel in mijn nieuwe huis, dat is trouwens in de buurt van jouw huis dus dat komt goed uit" "Hoe weet je dat?" "Je broer had me verteld waar jullie wonen" "ik vraag even of Dounia en Saloua ook mee gaan oke?" Hij knikt en ik sta op en loop naar onze kamer.

Ik doe de deur open en tref Dounia en Saloua daar half slapend op het bed aan "ewa dames" zeg ik blij "hallo" zeggen ze vermoeid "wie gaat er mee terug naar Nederland?" "We bleven nog een weekje toch?" Vraagt Saloua verbaasd "ja weet ik maar ik wilde naar huis en Nadir gaat me brengen dus ik dacht misschien wilt er iemand mee" "ik blijf nog even hier, even genieten nog" zegt Dounia gapend "dit bed ligt kaolo lekker, Doun nemen We hem mee?" Zegt Saloua met haar ogen dicht "nehh" antwoord ze terug "oke welterusten dames, ik app of bel jullie nog wel als ik thuis ben" "is goed, fijne reis dame" zeggen ze tegelijk, ik sluit de deur weer en moet zachtjes lachen snel loop ik weer terug naar de woonkamer en nu zijn ook Hamza, Omar en Zakaria er "en gaan ze mee?" Vraagt Nadir "nee man, ze wilde nog genieten en... Ze slapen weer" zeg ik lachend "nou dan gaan wij, We rijden dan langs mijn huis om de kleren op te halen" ik knik en neem afscheid van mijn broer en de andere "Let goed op jezelf kleintje, en als er wat is bel Nadir of mij meteen begrepen?" Zegt Zakaria, ik knik braaf en geef hem een kus op zijn wang "Let goed op mijn zusje he" Nadir knikt en glimlacht breed, hij overhandigd de sleutels van de lounge aan Omar, zijn neefje dus...

Nadat we de kleren hebben opgehaald van Nadir's huis rijden we terug naar Nederland, eenmaal in de auto leun ik met mijn hoofd tegen het raam en zing ik zachtjes mee met de Franse muziek die aan staat in Nadir's auto, ik haat het om te spreken maar ik hou er van om er naar te luisteren...