Love is hard

~hoofdstuk 24~

De felle zonnestralen laten mij ontwaken uit mijn lekkere slaap. Ik blijf nog even liggen en kijk of ik appjes heb gekregen, en natuurlijk moet Nabil weer uitgerekend vandaag vroeg wakker zijn.

N: Waar ben je?

Ik weet niet wat ik moet antwoorden en ren uit mijn kamer op zoek naar Zakaria, met tranen in mijn ogen open ik een deur en ik zie Bilal net zijn T-shirt aan doen "Sorry sorry sorry" zeg ik snel, net wanneer ik de deur wil sluit roept hij me terug, langzaam draai ik me om en kijk ik hem betraand aan "wat is er?" Vraagt hij bezorgd "ik uhm.." een traan rolt over mijn wang en Bilal komt voor mij staan, hij veegt mijn traan weg en kijkt me bezorgd aan "wat is er?" Herhaalt hij nog een keer "misschien heeft Zakaria het al verteld en misschien ook niet, ik ga trouwen met Nabil alleen ik heb hem nu achtergelaten in Nederland en nu appt hij me van waar ik ben" "maar dat is toch helemaal niet erg? Hij wilt alleen weten waar je bent" "ja en dat is het nou Bilal, ik mag het hem niet vertellen, ik moet dus liegen" hij kijkt me moeilijk aan "oke weet je wat, ik breng je wel en dan zeg ik dat je met mij was oke? En uiteraard vertel ik dat ik je neef ben" "en mijn auto dan?" "We gaan met mijn auto en jouw auto breng ik nog wel een keer oke?" Ik knik en omhels hem "dankjewel Bilal" "geen dank, je bent me nichtje he en ook al heb ik je niet vaak gezien ik zou je altijd beschermen" "dankjewel" ik loop weer uit zijn kamer en zoek naar Zakaria.

Na een paar deuren te openen heb tref ik hem slapen aan op een bed, ik loop naar hem toe en probeer hem wakker te schudden "zaka word wakker" zeg ik zachtjes, hij maakt geen enkele beweging en slaapt nog "Zaka wakker worden" zeg ik nu harder nog steeds geen enkele reactie of beweging te zien "wacht maar ezel" zeg ik zachtjes. Ik loop naar beneden waar ik een reep milka uit de kast pak, Zakaria houd van milka hij hoeft het alleen al te ruiken en hij word vast wel wakker.

Zachtjes doe ik de deur van zijn kamer open, ik maak het pakje milka open en hou het voor zijn gezicht "milka" fluisterd hij zacht. Hij opent zijn ogen en het lijkt net alsof ze hartjes vormen "oke je bent echt vreemd man, als ik je wakker maak blijft meneertje slapen en als milka voor je gezicht is word je in een keer wakker?" Zeg ik terwijl ik de milka reep op het bureau leg "tja milka is my love" "hou je bek en sta op ezel" zeg ik licht geïrriteerd hij mompelt nog wat en staat op. Ik vertrek uit zijn kamer.

Als ik een douch heb genomen kleed ik me aan en zet ik mijn haar in een strakke staart. Ik trek mijn kleren van gisteren aan omdat ik niks anders bij me heb.

In de woonkamer tref ik Bilal aan die een tosti aan het eten is, hij kijkt me lief aan eet zijn tosti weer. "Wil je ook een tosti?" "Oh ik maak wel even, hoe laat gaan we eigenlijk weg?" "Uhm als je klaar bent met eten kunnen we nog wat met je broer doen voordat we weg gaan?" Ik knik en vind het een goed idee.

Mijn broer komt beneden en een glimlach bevindt zich op zijn gezicht. "Waarom ben je zo blij?" Vraag ik verward "nou ik ben blij dat mijn zusje hier is" "ik kan niet voor eeuwig hier blijven sterker nog ik moet vandaag naar huis" "moet? Jij moet niks dame" "ik moet wel Zakaria anders worden ze helemaal gek in Nederland" zeg ik betreurd "zeg dat je tijd voor jezelf nodig hebt, en dan blijf je bij mij" "Zakaria begrijp dat dat niet kan alsjeblieft, Dounia Saloua en de andere hebben me nodig en Nabil? Die werd letterlijk gek toen ik mezelf in mijn kamer had opgesloten, hij had mijn deur bijna ingeslagen, hij werd zowat agressief en dus echt gek en ik kan niet blijven liegen je weet dat ik daar niet van hou" "is Nabil wel de goede jongen voor jou?" Vraagt Zakaria "tuurlijk wel Zakaria, hij maakt zich zorgen om me en dat is het alleen omdat hij van me houd" "er zijn meerdere mensen die van je houden Inaya" zegt Zakaria droog "oke hou je kop maar weer Zakaria ik ga wel nu meteen naar huis je kan niet eens normaal tegen me doen man je moet blij zijn dat ik midden in de nacht voor jou ben gaan rijden alleen om jou te zien!" zeg ik boos. Ik loop naar de gang waar ik mijn schoenen aan trek ik hoor Bilal nog dingen tegen Zakaria roepen maar niks houd me tegen van weg gaan.

Net wanner ik mijn auto wil instappen houd iemand mijn arm vast, ik draai me om en zie Bilal bezorgd naar me kijken. "Dit is anders gegaan dan gepland" zegt hij zacht "zeg dat wel ja" "ga je nu naar huis?" "Ja ik denk het wel" "laat me je brengen" ik knik en loop achter hem aan naar zijn garage, er staan wel een stuk of 5 mooie auto's, we stappen in een mat zwarte audi.

Hij rijd zijn straat uit en richt zich op de weg. "Waarom woon je in Frankrijk en je ouders in Nederland?" "Fout verleden meer niet, ze begonnen mij af te stoten" zegt Bilal "je kan alles tegen me vertellen Bilal, ik heb nooit echt contact gehad met mijn neven alleen jou nu en ik wil je niet kwijt ik wil je kunnen begrijpen" hij zucht en schraapt zijn keel "het begon allemaal toen ik 18 werd, ik ontmoeten een mooie knappe meid, ik speelde nooit met meisjes en gaf ze geen aandacht totdat zij kwam, ze heten Asia een pracht van een meid, we hadden een relatie gekregen en we waren zelfs al zo ver dat ik op het punt stond om haar hand te komen vragen mijn ouders waren er zwaar op tegen en zeiden dat als ik met haar wilde trouwen dat ze me niet meer wilde zien, de reden vertelde ze me nooit ik vroeg er om maar het enige wat ik kreeg was klappen van mijn vader" hij zucht even en wrijft in zijn ogen "ik luisterde niet naar ze en was getrouwd met Asia omdat ik werd verblind door liefde en later besefte ik pas waarom mijn ouders het niet wilde, haar ouders en broers waren zeer bekend bij de politie en Asia zelf was overal bekend bij de jongens, ze was geen maagd meer en ik was niet degenen die haar heeft ontmaagd" zegt hij met een brok in zijn keel "ik moest dingen doen voor haar broers die ik niet wilde doen, verdriet heeft me een dief gemaakt Inaya, ik probeerde te stoppen maar ik moest door gaan. Ze dwongen me en als ik zou stoppen zouden ze me wat aan doen of erger nog ze zouden mijn familie wat aan doen, mijn moeder en vader bijvoorbeeld" een traan rolt langs mijn wang omdat ik het erg vind dat iemand hem zo erg pijn heeft gedaan. "Asia, ging vreemd en ik wist er van, ik vertelde het aan haar broer hij was de enige in zijn gezin die niet werkte in de onderwereld, hij heette Rachid ik DACHT dat hij normaal was maar dat was ook schijn bedriegt, hij bedreigde meisjes was helemaal de weg kwijt, ik werd letterlijk gek in dat huis en ben gevlucht naar Frankrijk, nooit hebben ze me gevonden en via via heb ik gehoord dat Asia al opnieuw is getrouwd en dat is maar goed ook, ik kwam haar tegen en ze heeft een super schattig lief zoontje Adam natuurlijk niet van mij ik heb haar nooit op die manier aan willen raken nadat ik waarheid wist" er is een brok in zijn keel te horen en het betekend dat hij echt veel van haar hield "ik heb me nooit meer kunnen vertonen voor mijn ouders, ik schaamde me voor ze omdat ik niet naar ze heb geluisterd ik had naar ze moeten luisteren Inaya, dagen lang weken lang maanden lang heb ik in pijn geleefd en luister naar mijn woorden luister naar je familie Inaya ze willen het beste voor je" ik knik en zie zijn ogen vochtig worden "Bilal je kan altijd bij mij langs komen en ook als ik getrouwd ben, je bent altijd welkom" "dankjewel, ik zit er aan te denken om weer in Nederland te komen wonen maar ik weet het niet zeker" "niet zeker?! Vriend je komt gewoon" zeg ik vastbesloten "keer deze auto NUU!" "Waarom?" "Nou doe nou maar"

Hij luisterd en rijd op volle vaart weer terug naar zijn huis toe. En opeens dringt het tot me door, Rachid de pester hij was gewoon Bilal's schoonbroer en broer van Asia. Ik schud ze uit mijn hoofd en luister naar de muziek die zachtjes aan staat.

Als we uitstappen kijkt hij me verward aan. "Ga je me nog vertellen waarom we weer terug moesten?" "Ja maar eerst gaan we naar binnen" hij knikt en opent de deur, Zakaria is nergens te bekennen maar nu richt ik me ietsje meer op Bilal.

"Nou nu dan?" Ik knik en begin met praten "jij gaat nu kleren pakken, en dan gaan we naar Nederland, dit huis verkoop je of hou je maar toch kom je in Nederland wonen" zeg ik vastbesloten "en dat zeg jij?" "Yes" "oke maar ik heb niet zo een twee drie een huis he" "ja duh dan slaap je bij ons he, ik ben niet dom" zeg ik lachend, en samen lopen we naar boven ik help hem met zijn kleren in pakken en ondertussen belt hij Zakaria om te komen.

"Hij is onderweg Inaya.."