This Is My Story

Hoofdstuk 2, Easy

Jade POV

De zon ging al bijna onder en ik was nog steeds aan het rennen, waarom laten ze me toch gewoon niet met rust zo moeilijk is dat toch niet! 

Ik keek snel achterom en zag dat er nog drie wolven achter mij aanzaten: de Beta en vast en zeker Gamma en Delta, want hun zijn wat groter dan de andere wolven en ook sneller. Tuurlijk dat heb ik weer en ik ging sneller rennen.

De Gamma en Delta in command kwamen aan allebei naast mij rennen en besprongen me tegelijkertijd en ik ontweek ze allebei.

Ik kreeg het ineens een stuk kouder en ik keek naar mijn kleren en zag dat er in mijn shirt een grote scheur zat. Dit was mijn lievelings shirt!!!!!!!

Ik pakte mijn mes uit mijn laars. 'Kom maar op' en ik wekte hun naar me toe. 

Ze gromden en de linker kwam op mij afrennen, big mistake. 

Hij sprong op me en ik rolde onder hem door en ging snel weer staan en draaide me snel weer om.

De wolf draaide zich in een snelle beweging om en wou me gaan bijten, hij was snel maar ik was sneller. 

Ik ontweek hem en stak het mes in zijn rug en ik hoorde hem piepen en ik haalde het mes er weer uit, maar de wolf gaf niet op en hij beet in mijn arm en man dat doet echt pijn!

Ik stak het mes recht in zijn kop met al mijn kracht en hij liet mij los en viel op de grond.

Éen dood, nog twee te gaan.

Ik draaide me snel om en zag dat de andere wolf al op me af aan het rennen was en ik pakte mijn mes en rende op de wolf af en sprong op hem en stak het mes in zijn kop, voordat hij wist wat er gebeurde was hij al dood. 

Ik stapte bij het lichaam weg en ik keek om me heen. Waar is die Beta nou? 

'Zoek je mij?' hoorde ik van achter mij komen en ik draaide me snel om en zag daar de Beta staan en al weer zonder kleren, 'zucht' wolven.

Hij was een man rond 30 jaar en hij had donker bruin haar en donker bruine ogen en hij was gespierd net als de meeste wolven.

'Waarom doe je dit? We hebben je helemaal niks aangedaan' zei hij. Waarom vragen ze dat toch altijd!

'Ik heb gewoon een hekel aan wolven' en ik haalde mijn schouders op.

Hij keek mij met grote ogen aan 'Dat is nog geen reden om ons te vermoorden!' en ik zuchte. Ik dacht dat hij wel slim zou zijn maar nee.

'Jij bent echt een harteloze bitch!' schreeuwt hij tegen mij. Nou misschien is toch wel slim.

Ik leg mijn hand op mijn hart 'Wat lief van je om te zeggen' zeg ik met een lieve stem. 

'Geef je dan echt om helemaal niets!' en ik haalde mijn schouders op waardoor hij moest grommen en hij rende op me af. 

Ik pakte snel mijn boog van mijn schouder af en schoot hem neer en hij viel levenloos op de grond.

'Nou dat was makkelijk' mompel ik en ik begin te lopen naar waar ik denk dat de weg is. 

Nou een lekker rustig dagje gehad vandaag.