This Is My Story

Hoofdstuk 1, SH*T

Jade POV.

Ik rende door het bos op mijn snelste en ik hoopte dat ik niet gevolgd werd. Achter hoorde ik veel geluid dus ik wist dat ik nog steeds gevolgd werd. Ik keek snel achterom en zag dat bijna de hele Pack achter me aan zat. 'Sh*t' zei ik zachtjes en ging sneller rennen.

Waaarom kunnen ze me niet gewoon met rust laten, oke ik heb misschien wel hun Alphapaar gedood, maar kom op dan hoef je me toch niet achter na te zitten.

Ik sprong snel over een boom heen die was omgevallen en rende snel weer door. Oke waar moet ik heen? En ik keek om me heen, nergens dus. Oke noteren voor de volgende keer: een ontsnappings plan maken.

Misschien helpt het als ik er eerst een paar uitschakel. Ik pakte mijn boog en legde er een pijl op en draaide me snel om en schoot op een wolf en draaide me snel weer om. Ik hoorde gepiep dus ik wist dat ik er een had geraakt en deed dit nog een paar keer totdat ik nog maar één pijl over had, nou die kan ik maar beter houden en ik hing mijn boog weer over mijn schouder.

Ik kwam bij een open vlakte uit dat wel handig uitkomt voor mij maar ook voor de wolfen.

Ik hoorde achter mij ineens een heel hard gegrom komen en keek om en zag een bruine wolf en die was veel groter dan de andere wolfen, dat is vast en zeker de Beta en ik dus draaide me om om sneller te gaan lopen maar zag dat ik bij een klif was en stopte meteen waardoor de wolfen die achter me aan zaten ook meteen stopten. 

Ik draaide me om en zag dat het echt veel wolfen waren, sh*t had ik nu maar mijn pistool meegenomen en ik vloekte zachtjes en ik keek om me heen om te kijken of ik ergens heen kon vluchten.

'Je kan nergens heen vluchten dus geef je maar over' hoorde ik een mannen stem zeggen en keek naar diegene wie het zei: de Beta en natuurlijk heeft hij geen kleren aan dus ik keek meteen weg. Dat vind ik zo irritant van wolfen ze vinden het nooit erg om geen kleren aan te trekken.

Ik keek nog eens om me heen en hij had gelijk ik kon nerges heen vluchten. 

De wolven liepen allemaal naar mij toe en ik deed het enigste wat ik mij opkomt: springen.

Dus ik sprong van de klif af. Het was een lange sprong totdat ik het water raakte en de impact was groot toen ik het water raakte. 

Ik zwom meteen naar boven toe en zag dat niemand me achter na was gesprongen, wat een mietjes. 

Ik voelde pijn in mijn zij, au dat voeld niet goed en ik keek zwom naar de kant toe. 

Toen ik uit het water was deed het echt pijn en ik deed pijn shirt omhoog en voelde op de plek waar het pijn deed. 'Au, dat is een gekneusde rib' zei ik tegen mezelf en deed mijn shirt weer omlaag.

Ik hoorde van verderop geluid komen. 'Man kunnen ze me niet een keer met rust laten' en ik zuchte, dit word nog een lange dag en ik ging weer rennen.