(Sisters in crime 2) SpionnenSpelen

26. Sydney

Gespannen zit ik in de kelder te wachten. Wanneer gebeurt er nou iets? Het is al zeker een kwartier geleden dat Connor zei dat ze met Dylan mee naar huis zou proberen te gaan, maar ik heb nog geen stemmen gehoord via de zender.

Ik wil Connor al een sms'je terug sturen als er eindelijk geluiden klinken. Zijn dat fietsen? Ja hoor, dat is duidelijk het geluid van een standaard. Met gespitste oren wacht ik. De eerste stem klinkt nauwelijks een seconde later. Het is die van Dylan. "Dit is waar ik woon. Nu tevreden?"

De reactie van Connor moet voornamelijk uit lichaamstaal bestaan, want in eerste instantie hoor ik haar niks zeggen. Daar komt na een paar seconden verandering in. "Inderdaad net zo'n nietszeggend huis als dat waar ik in woon."

"Waar woon jij dan als ik vragen mag? Je hebt me wel tot aan mijn huis gestalkt, maar je hebt me niks verteld over het jouwe."

"De Eikenlaan. Net zo spectaculair als dit dus."

Ik zit te gniffelen in mijn stoel. Natuurlijk is Connor wel zo slim om niet ons echte adres te vermelden. De Eikenlaan is de straat waar haar vriendin Fiona woont. Het zijn rijtjeshuizen waar met de grootste moeite nog niet veel bijzonders aan te ontdekken valt.

Een geluid. Een lach van Dylan? "Wel een betere buurt dan dit."

"Dat zegt niks," klinkt Connors stem. "Uitschot heb je overal."

"Jij bent geen uitschot." Na deze woorden is het een tijdje stil. Wat zijn ze aan het doen? Is de zender soms uitgevallen? Nee, dat kan het niet zijn. Voor me op het beeldscherm loopt de groene lijn die het geluidsniveau aangeeft namelijk gewoon door. Waarom hoor ik dan niks? Of, wacht eens... Zijn dat... kusgeluiden? Zijn ze aan het zoenen?

Mijn verbazing is groot. Is Connor echt Toby aan het bedriegen met die idioot? Is ze soms net als Lee verliefd op ons onderwerp van onderzoek geworden? Moet ik het dan voortaan maar gewoon helemaal alleen doen?

"Zie ik je morgen?" De stem van Connor.

"Ik denk het wel, als er geen rare dingen gebeuren."

"Ik vond vandaag al behoorlijk raar. Maar wel leuk."

"Dat zeker. Tot morgen, krullie."

Mijn hart stokt bij het horen van zijn woorden. Dat is Toby's bijnaam voor Connor! Iemand anders mag het niet zeggen, want dan wordt ze boos. Maar nu lijkt het er totaal niet op dat ze boos is. Verbluft staar ik naar het scherm. Dit kan niet waar zijn.

Twee minuten later ontvang ik een sms'je.

Ik ben al iets verder doorgedrongen in zijn wereldje. Nu nog bewijs verzamelen. X C

-

Zodra ik de voordeur hoor, storm ik naar boven. Het is inderdaad Connor die net binnen komt.

Woest kijk ik haar aan. "Kunnen wij even met elkaar praten?"

"Eh, oké." Ze kijkt me aan alsof ik gek ben geworden. Alsof ze totaal geen idee heeft waar ik het over heb. Nou, dat zal niet lang meer duren.

Ik sleur haar mee de kelder in en doe de deur dicht, zodat ik zeker weet dat niemand ons kan horen. "Wat is er tussen jou en Dylan? Waren jullie net aan het zoenen?"

"Ja, we waren aan het zoenen." Haar hoofd loopt rood aan. Wil dat zeggen dat ze iets te verbergen heeft?

"Ben je helemaal van de pot gerukt? Wat dacht je? Wat Lee kan, kan ik ook?"

"Waar heb jij het nou weer over? Ik ben niet verliefd op hem."

"Nee? Zo klonk het anders wel." Ik weet niet goed meer wat ik moet denken. Is het nou wel of niet waar?