SEVGİLİM ALZHEİMER HASTASI

Bölüm 5

Ömer güvenlikçinin belindeki silahı almıştı. Şaşkınca ona baktım. Herkes etrafadan çekilmişti. 

"Ö..ömer napıyosun." Ömer sonunda beni görmüştü. Bana bakıp güldü. Yanına yavaş adımlarla gittim. Karşısına geldiğimde bana bakıyodu bir anda beni kendine çekti ve sarıldı. Kokumu içine çekti. "Dilay iyi değilim." Kollarından sıyrılıp ömere baktım. Elindeki silaha uzandım. Hemen elini geri çekti. Bana bakıp güldü ve silahı ters çevirip güvenlikçiye uzattı. Güvenlikçi hemen elinden aldı. Ömer şirketdeki odasına doğru yürümeye başladı. Şaşkınlıkla onun arkasından bakıyodu. Haluk'u yerden kaldırmışlardı sadece burnu kanıyodu. Haluk'un yanına gittim. 

"Noldu haluk ömer neden böyle davrandı özellikle sana." Haluk bana baktı ve kafasını iki yana salladı. Elindeki peçeteyi alıp burnuna bastırdı. "Dilay ömer be...beni tanıyamadı ve bende ne olduğunu anlayamadan üstüme yürüdü." Ömer haluk'u nasıl tanımaz. Kaç senelik dostu. Halukdan ömer adına özür dilledim ve ömerin odasına doğru yürüdüm. Camdan dışarıyı seyrediyodu. Ömer arkasını dönüp bana baktı hızlı adımlarla yanına gitti. Kollarımı onun boynuna dolladım.Oda bana sıkıca sarılmıştı. Huzur veren kokusunu içime çektim. 

"Seni seviyorum ömer çok seviyorum." Ağlıyodum onun yanındayken tüm duygularım ortaya çıkıyodu. Normalde kolay ağlayan bir insan değildim ama onun yanında rahatlıkla ağlayabiliyodum, gülebiliyodum ve rahatlıkla konuşabiliyodum. Gözlerimi sıkıca yumdum. Ömer saçımı öptü ve geri çekildi. Bana baktı ve iki elini alıp yanaklarıma koydu ve gözyaşlarımı sildi. "Ben iyiyim  asya." Ömere bakıp güldüm ve kafamı olumlu bir şekilde salladım. 

"Ömer saat öğlen ama hastaneye gidip tahlil sonuçlarını almamız gerek."  Bana tek kaşını kaldırıp baktı."Hadi ama hastaneye gitmemiz gerekiyo." Ömer bana anlamsızca bakıyodu. Elini tuttum ve onu sürkledim. Gitmeden koltuktaki çantamı aldı. Odadan çıktık herkes işine odaklanmıştı. Sanki daha yeni hiçbir olay yaşanmamış gibiydi. Ömer bakan hemen kafasını eğiyodu. Şirketten çıktığımızda arabaya doğru yürüyoduk. Ömer beni arka koltuğa otutturmuştu şaşkınca ona baktım ve kendiside benim yanıma oturmuştu. Şöfür arabyı sürmeye başlamıştı. Normalde böyle şeyleri sevmezdi ama şuan. Dünki olay aklıma aklıma gelince düşündüm ömerin cidden neyi vardı.

Hastaneye geldiğimizde tahlil sonuçlarını bekliyoduk. Herkesin şuan başka bir derdi vardı. Derin bir nefes aldım. İnşAllah birşey çıkmaz. Gözlerimi sıktım ya kötü birşey çıkarsa ömere baktığımda telefonuyla uğraşıyodu. Ömer hayatıma girdin gireli hep beni mutlu etdin. Hasta olduğumda bana sen baktın yanımda ne annem ne babam ne de bana bakacak akrabam bile yoktu ama sen vardın. Bize doğru gelen hemşireye baktım. Yanımıza gelip durduğunda "Asya  hanım sizi doktor bey çağırıyo." Kafamı olumlu anlamda salladım. Ömer'e baktığımda o da bana bakıyodu. Ona tebessüm ettim ve yanından ayrıldım. Doktorun odasına geldiğimde kapıyı tıklayıp içeri girdim.

"Buyrun asya hanım şöyle oturun." Doktor beyin dediği yere oturdum. "Dilay hanım bu ilk size söylemek istedim." Gözlerimi sıkıca yumup doktor bey'e baktım. "Ömer bey alzheimer hastası aslında bu yaşlarda çok nadir görülen bir hastalık ama kalıtsal olabilir bide ömer bey'e siz mi söylerseniz yoksa ben mi." 

Ömer ve hastalık. Ömer çok güçlü birisi o nasıl alzheimer hastası olabilir. Ben bile özel günlerimizi unutuyorken o bana hatırlatıyodu. Gözlerimi sıkıca yumup açtım bu olamaz olmamalıydı. Yanağımdan düşen gözyaşını sildim. Doktor bey' baktığımda benden cevap bekliyodu. 

"Bakın dilay hanım ömer beyle evli değilisiniz yani nasıl desem ona bakmak zorunda değilsiniz. Ailesine söyleyebiliriz." Kaşlarımı çatıp doktora beye baktım ne diyodu bu adam o benim sevdiğim adam onun yanında tabiki durcam.

"Bakın ailesine ve ömere söylemeyin. Lütfen ama hastalığı için ne tedavi gerekiyosa yapalım." Doktor bey bana anlayışlı bir şekilde baktı. Odasında çıktığımda ömer oturduğu yerde yoktu. Hastanenin çıkışına doğru yürüdüm. Etrafa bakıyodum ama ömer yoktu. "Beni mi arıyosun." Cırlamıştım arkama dönüp ömere baktım bana gülelerek bakıyodu. Gülüşüyle bile bana mutluluk veren adam ya bir gün benide unutursa işte o zaman düşünmek bile istemiyorum. Daha bugün işe kabul edilmişken şimdi bu haber. Kafamı iki yana salladım ve ömere baktım. Beraber el elle arabaya doğru yürüyoduk. Ömer kafasını bana çevirdi.

"Doktor'la ne konuştun." Ona baktım gülmeye çalışarak cevap verdim. "Hiç bir şey demedi sadece düzenli beslen dedi." Ömer bana bakıp güldü. 

"Hmmm bende hamilesin sandım." Ona şaşkınca baktım pislik bu durumda bile beni mutlu edebiliyo. Elini elimden hızlıca çektim. Bana sırıtarak bakıyodu. "Sen var ya çok adisin ama yine de seni seviyorum." Ayak uçlarımda yükselip yanağını öptüm.  Elini tekrar tutum ve arabaya doğru yürüdük. 

Baya bir uzun bölüm oldu. O yüzden sizlerden uzun mesajlar bekliyorum.                                                 Seviliyosunuz.                                                                                                                                                                           Yorum ve vote atmayı unutmayın.