សំណងបេះដូង 🔞

Part 19||ប្ដូរថ្នាំ

/តុ/តុ/

«លោកប្រុស..!» សម្លេងបុគ្គលិកស្រីបើកទ្វារចូលមកគេរហ័សបិទទូរសព្ទភ្លាមៗហើយក៏សារេឥរិយាបទ។
«ហេតុអីនាងមិនគោះទ្វារ?» គេបន្លឺមិនសូម្បីតែងើបមើលមុខនាងដៃធ្វើជាទាញឯកសារមកមើល។
«ខ្ញុំគោះហើយតើ?»
«....» ច្រឡំ
«ខ្ញុំយកឯកសារ..»
«ទុកនឹងហើយចេញទៅវិញទៅ»
«ចា..ចា៎..» បុគ្គលិកស្រីបន្ទាប់ពីទុកឯកសាររួចក៏ដើរចាក់ចេញ ក្នុងទ្រូងលោតឌឹបៗភ័យមិនស្ទើព្រោះអម្បាញ់មិញនាងឮសម្លេងចេញពីទូរសព្ទរបស់គេធ្វើឲ្យនាងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថាវាគឺជារឿងសិច ថែមទាំងឮមនុស្សស្រីនៅក្នុងនោះថ្ងូរឈ្មោះលីងយូទៀត ធ្វើឲ្យនាងកាន់តែប្រាកដចិត្តថាគេកំពុងមើលរឿងរបស់ខ្លួនឯង នាងច្រណែនបើមនុស្សស្រីក្នុងទូរស័ព្ទនោះគឺជានាងមិនដឹងថាល្អយ៉ាងណា ព្រោះលោកប្រធានសង្ហាក៏សង្ហា ខ្ពស់ឡើងស្រឡះ ហើយអាអីគេនោះក៏ប្រហែលមិនតូច កូនប្រុសទាំងបីរបស់លោកចាងសុទតែសង្ហា ជាពិសេសកូនពៅនឹងម៉ងជាទីប្រាថ្នារបស់ក្រមុំៗ បុគ្គលិកស្រីដែលធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុននេះនរណាដែលថាឃើញហើយមិនធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍គេនោះ?
«....» លីងយូដកដង្ហើមបន្ធូរអារម្មណ៍ទាញទូរស័ព្ទមកមើលតទៀតលើកនេះលែងហ៊ានបើកសម្លេងឮហើយ មើលឆ្អែតឆ្អន់ទើបធ្វើការងារដែលគរពេញលើតុ។

ល្ងាច
ល្ងាចឡើងសៀនសៀពិតជាធ្វើអាហារទុកឲ្យគេមែនតែក៏ឆ្លៀតដាក់ថ្នាំងងុយដេកឲ្យគេផង ដាក់ឲ្យទាំងកូនចៅទៀត យប់នេះនាងមានបំណង់រត់ តែមិនមែនដូចមុន គឺយកឧទ្ធម្ភាគចក្រជិះរត់ ទោះមិនចេះបើកក៏ត្រូវតែសាក ស្លាប់ក៏ស្លាប់ចុះឲ្យតែអាចចេញពីមនុស្សអាក្រក់ឃោឃៅដូចជាគេ។
«កំពុងចាំបងមែនទេ?»
«នរណាចាំ?» សៀនសៀអង្គុយលើសាឡុងគេបើកទ្វារមកឃើញទើបបន្លឺសួរទាំងញញឹម
«ចុះអង្គុយទីនេះធ្វើអីអូនមិនចូលទៅសម្រាកក្នុងបន្ទប់?» គេដើរមកជិតនាងយកដៃច្រត់សាឡុងឱនមកជិតមុខរបស់សៀនសៀ។
«ខ្ញុំចង់អង្គុយតើយ៉ាងម៉េច? ទើស?»
«មានឯណា...»
«ឆាប់ចូលទៅងូតទឹកទៅម្ហូបខ្ញុំធ្វើរួចហើយគ្របលើតុ»
«ចុះអូនញុាំហើយឬនៅ?»
«ខ្ញុំញុាំរួចហើយ នៅតែលោកហើយកូនចៅលោក»
«ពួកគេមិនញុាំនៅទីនេះទេ បន្តិចទៀតពួកគេចេញទៅញុាំខាងក្រៅហើយ»
«ចុះ...»
«បងទៅងូតទឹកហើយ» រកនាងនិយាយអីមិនទាន់លីងយូក៏ងើបឡើងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់បាត់។
«ហឺយ! ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ» សៀនសៀទាល់តម្រិះ មិនដឹងថាគួរធ្វើបែបណា ព្រោះពួកអស់នេះឆ្លាតៗណាស់ តែក៏មិនថ្វីចាត់ការចៅហ្វាយសិន កូនចៅទុកដាក់ម្នាក់ ២ ៣ ដំបងតាមក្រោយ។
លីងយូបន្ទាប់ពីងូតទឹករួចក៏ដើរចេញមកវិញ ហើយក៏ដើរទៅតុបាយយកតែម្ដង មិនបានដើរមករកនាងធ្វើឲ្យសៀនសៀមានអារម្មណ៍ថាចម្លែកព្រោះតាមធម្មតា គេតែងតែមកឱប ថើបអង្អែលនាងឆ្អែតឆ្អន់ទើបលើកនាងទៅអង្គុយញុាំជាមួយគេ ទើបអត់មិនបានក៏ងើបចេញពីសាឡុងដើរទៅកន្លែងតុបាយទៅអង្គុយទល់មុខគេ។
«មើលមុខអីឆាប់ញុាំទៅ»
«.....» លីងយូសើចតិចហើយក៏បន្តញុាំអាហានៅលើតុ។
(ហេតុអីមិនបញ្ចេញប្រតិកម្មសោះចឹង?) សៀនសៀអង្គុយសុខៗក៏បន្លឺក្នុងចិត្តព្រោះគេញុាំចង់អស់ហើយ នេះនាងដាក់ទាំងម្ហូបដាក់ទាំងក្នុងទឹកតែមិនឃើញងងុយដេកអីសោះ។
«កំពុងរង់ចាំបងសន្លប់មែនទេ?»
«....» ឮសម្ដីគេនាងបើកភ្នែកធំ
«លោកនិយាយពីអី?»
«បើអូនចាំបងសន្លប់ឲ្យបងសុំទោសផងព្រោះបងច្រឡំយកថ្នាំផ្សេងដាក់ចូលកញ្ចប់ថ្នាំរបស់អូនហើយ»
«លោក..លោកដាក់ថ្នាំស្អី?» ឮសម្ដីគេនាងកាន់តែភ័យ។
«គឺថ្នាំជួយឲ្យយើងស្រួលទាំងពីរនាក់នោះអី» គេគិតថានាងមានគំនិតបែបនេះទើបឲ្យកូនចៅលួចប្ដូរថ្នាំ ដោយចាក់ថ្នាំសម្រើបចូលក្នុងកញ្ចប់ថ្នាំងងុយដេក ឥឡូវមែននាងមិនដែលចោលគំនិតចង់រត់ចេញពីគេឡើយ។
«លោក...» សៀនសៀរហ័សងើបចេញពីកៅអីឈានថយឆ្ងាយពីគេ។
«បងនៅតែដើរលឿនជាអូនមួយជំហ៊ាន» លីងយូបញ្ចេញស្នាមញញឹមដ៏គួរឲ្យខ្លាចធ្វើឲ្យសៀនសៀចាប់ផ្ដើមភ័យបុកពោះ ភ្នែកប្រឹងព្រិចញាប់ៗ
«ចង់ទៅណា?»
«អ្ហាយយ៎!! លែង..លែងយើង..!!» សៀនសៀរហ័សងាករកផ្លូវរត់តែគេស្រាប់តែស្ទុះមកក្រសោបលើករាងកាយនាងដាក់លើស្មាលើកបីឡើងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ហើយក៏បោះរាងកាយនាងទៅលើពូកមុននឹងឡើងទៅសង្កត់ដៃនាងជាប់ដោយចាប់ដៃទាំងសងរបស់នាងសង្កត់ឡើងលើ។
«ឈប់..ឈប់សិន..»
«មានអីមែនទេ?»
«លោក..លោកគួរតែការ.ការពារផង»
«ល្អ!» គេក៏ងើបខ្លួនបន្តិតបើកកិតុទាញយកស្រោមអនាម័យមួយប្រអប់ចេញមក។
«ចង់ឲ្យបងប្រើអានឹងមែន?» លីងយូហែកកញ្ចប់ស្រោមអនាម័យទាញចេញមកលើកឡើងបង្ហាញនាង។
«....»
«អេ...» សៀនសៀសម្លឹងមុខគេទាំងជ្រួញចិញ្ចើមព្រោះគេបែជាគ្រវាត់ចោល ចោលទាំងប្រអប់។
«យ៉ាងម៉េចមិនពេញចិត្តជាន់ទីមួយ?»
«លែង!»
«ជាន់ទីមួយ ជាន់ផ្ទាល់ៗវាស្រួល បាញ់ចូលពេញៗ ដាក់ថង់រំខានក្ដីសុខ» គេនិយាយ ថ្នាំក្នុងខ្លួនគេពេលនេះក៏ចាប់ផ្ដើមបញ្ចេញឬទ្ធិ។
«បើលោកធ្វើឲ្យខ្ញុំមានកូនខ្ញុំមានមុខឯណា...អ្ហឹក» ចង្កានាងត្រូវគេចាប់ច្របាច់ខ្លាំងៗនាងយកដៃខ្វាចទាញដៃគេចេញតែទាញមិនចេញ។
«បើចង់ចេញទៅវិញក្នុងសភាពស្អាតបាតឈប់និយាយទាក់ទងនឹងអាលីងយាន បើនៅតែនិយាយសូម្បីជីវិតអូនបងក៏មិនធានា» ថាមិនត្រូវគេក៏អាចធ្វើឲ្យនាងដេកស្លាប់ក្រោមទ្រូងគេ។
«អាមនុស្សថោកទាប អ្ហឹក»
«បងខានមានសិចជាមួយអូន ៤ ថ្ងៃហើយ អូនគិតទៅមើលថាយប់នេះបងគួរធ្វើប៉ុន្មានម៉ោង? យកកូនយប់នេះល្អទេ?» គេនិយាយមុខសង្ហាឡើងពណ៌ក្រហមព្រោះជាតិថ្នាំកំពុងជ្រាប ដៃគេលែងចង្កានាងចាប់ដៃទាំងគូសង្កត់ទៅលើ
«ដេក...យល់សប្តិទៅយើងមិនព្រមឲ្យឈាមថោករបស់ឯងនៅក្នុងពោះរបស់យើងឡើយ..ឈាមដែលអាចនៅក្នុងពោះរបស់យើងបានមានតែឈាមរបស់លីងយានប៉ុណ្ណោះ អ្ហឹក»
«ឈាមវាថ្លៃជាងបងប៉ុណ្ណាទៅសៀនសៀទើបញ័រចង់បានយ៉ាងនេះ?»
«ព្រោះគេជាសុភាពបុរស គេឲ្យតម្លៃខ្ញុំ អ្ហឹក មិនដូចលោក» លីងយាននឹងនាងស្រឡាញ់គ្នាជិត ៤ ឆ្នាំគេមិនហ៊ានប៉ះសូម្បីចុងក្រចកនាង តែគេជាស្អី? ទើបស្គាល់គេមិនបានប៉ុន្មានថ្ងៃក៏ត្រូវគេចាប់នាងយកមកឃុំទុកដើម្បីបំពេញកាមតណ្ហាឲ្យគេរាល់ថ្ងៃ។
«ចុះបង? បងក៏ធ្លាប់ជាសុភាពបុរស»
«លោកនឹង? ជាសុភាពបុរស? ហុឹស! នេះលោកកំពុងនិយាយរឿងកំប្លែងមែនទេ?»
«បងស្ទើតែភ្លេចទៅហើយថាអូនមិនចាំរឿងពីមុន បងស្ទើតែភ្លេចថាអូនភ្លេចបងបាត់ហើយ»
«ឈប់ Drama ទៅ ហើយលែងខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ចេញទៅវិញ»
«បើខ្លាំងក៏ចេញទៅ! ចេញឥឡូវនេះទៅ!»
«អ្ហា..អាឆ្កួតលែងយើង អ្ហឹក» លីងយូឱនថើបញក់ញីកញ្ចឹង.កសខ្ចីដោយខាំញិញបន្សល់ស្នាមធ្មេញពាសពេញ.កនាងទាំងកម្រោល។
«ឈប់ អ្ហឹក..អុប៎» បបូរមាត់តូចច្រមិចត្រូវគេសង្គ្រប់បឺតទាំងកម្រោល មុននឹងលូកអណ្ដាតលិតគ្រលាស់ក្នុងក្រអូមមាត់នាង។
«អ្ហឹម...អ្ហឹម...» សៀនសៀប្រឹងរើប្រកាច់ប្រកិនគេចចេញពីការថើបរបស់គេតែរើមិនរួចមានតែត្រូវគេបឺតកាន់តែខ្លាំង ដំណក់ទឹកភ្នែកថ្លាៗស្រក់ចុះមកតក់ៗគេថើបនាងដូចចង់ស្រូបវិញ្ញាណ។