CARMELLA...
I FEEL GUILTY when ever I saw how much concern and worried my husband with me. Mas lalo akong nagi-guilty sa tuwing siya ang naglilinis ng mga sugat ko. Napoleon is like my personal nurse, mula sa hospital hanggang sa makauwi kami dito sa bahay namin. He never leave me unattended, he's always at my side whenever I needed him.
Ganito ako kamahal ng lalaking ito. Pero nagagawa ko siyang lokohin.
He didn't know I have a birth control shot, for me to prevent unwanted pregnancy. He didn't know that I'm an agent, that I do things dangerous. And my life is always in danger just like what happened to me few days ago. Ang dami kong sekreto sa kanya na alam kong ikasasama ng loob niya sa oras na malaman niya ito.
"Is there something you need? I'll go to the grocery store and buy us some food and stuff for the house," paalam sa Akin ni Napoleon isang araw.
I look at him, he is so dashing in his plain white V-neck shirt and black jogger pants that pair with white sneakers. Sigurado ako na agad pansin ang asawa ko, and many women will ogling at him. I should not leave this man unattended, right?
"Can I come with you instead?" I feel better anyway naiinip na ako sa bahay.
"No, hindi ka pa magaling. You should stay here and rest, I can manage the household chores. The groceries and the laundry, while you're still recovering." Mabilis na sagot ni Napoleon.
Napanguso ako, ang higpit naman ng bantay ko. "Honey, I'm good now. Naiinip na ako sa bahay, I've been in the house for two weeks now and three weeks in the hospital. Don't you think I'm a good girl and needed a reward," nagpa-cute pa talaga ako sa kanya habang nagsasalita.
"I wish I can able to see a mini you soon," para itong nananaginip ng magsalita ito.
That leaves me speechless, and then again I felt guilty. Bakit ba napaka-unfair ko sa asawa ko, wala naman siyang ginawa sa akin kung hindi ang mahalin niya ako. Tapos ito ang isusukli ko sa kanya, ang magsinungaling at magtago ng mga lihim.
"I want to see little kids running around this house, I want to hear they're laughter." Huminga ito ng malalim bago sapuhin ang isang pisnge ko at marahan na hinaplos. "Kapag magaling na ka, can we try having a baby? Magpa-check-up tayong dalawa, i badly want to have a mini version of you," sabi pa nito habang nakatitig sa mukha ko.
Hindi ko na napigilan ang hindi umiyak sa harapan ng asawa ko, ang bigat-bigat na ng mga dinadala ko. Hindi ko gustong magsinungaling at magtago ng lihim kay Napoleon, pero iyong ang dapat kong gawin. Ginagawa ko ito hindi dahil sa pansarili kong kapakanan, hindi dapat ma-involve si Napoleon sa gulo ng buhay ko bilang agent. Ayokong malagay siya sa panganib, hindi ako natatakot na mawalan ng trabaho, ang ikinatatakot ko ay ang mawala sa akin ang lalaking mahal na mahal ko.
"Shhh, why are you crying my sweet caramel? Hindi ko gusto na paiyakin ka, okay. Kung hindi ka pa handa na magkaanak tayo sige makakapaghintay pa naman ako." Ani Napoleon na mas ikinaiyak ko habang yakap-yakap na niya ako.
Hindi na lang ako nagsalita, ayokong may masabi ako na sa huli pagsisihan ko lang din naman. Hindi sa makapagsasabi ako nang makakasakit kay Napoleon, hindi ko lang talaga alam ang sasabihin ko.
..........................................
FLASHBACK...
"SIGURADO ka na ba sa desisyon mo?" paninigurado ni Mommy sa akin.
Nasa loob kami ng comfort room ng restaurant kung saan namin kinatagpo si Napoleon. This is the first time she met my boyfriend slash fiance, at ngayon niya rin nalaman na ikakasal na kami ni Napoleon.
