CARMELLA...
FIVE YEARS LATER...
I was busy cooking for my dinner when I heard the sounds of a coming car. Naging alerto ako nang dahil sa tunog na iyon, I immediately grabbed the knife. I held it tightly, and I was ready to attack. Ako lang mag-isa ang nasa bahay ngayon, Napoleon is out of the country for a convention or something. Basta tungkol sa mga constraction ang sinabi sa akin ng asawa ko.
Mas naging alerto ako nang huminto na ang sasakyan, sa sobrang tahimik ng bahay namin I can hear someone open the door of the car.
Hindi ako umaalis sa kinatatayuan ko, hinihintay ko kung sino ang taong basta na lang pumasok sa loob ng bakuran ko.
"Honey, I'm home!"
Muntik ko nang maibato ang hawak kong kutsilyo, nang bumukas ang pinto sa likod ng bahay sa mismong kusina kung nasaan ako. Buti na lang at nagsalita agad si Napoleon, kung hindi butas ang noo nitong loko-lokong asawa ko.
Huminga ako ng malalim, ang bilis ng pintig ng puso ko. Kung bakit naman kasi nanggugulat ng uwi ang damulag kong asawa.
"You surprised me," sagot ko sa kanya.
We meet half way, I kiss him as he approach me.
"Oh! Thank you," sagot ko ng may i-abot siyang paper bag sa akin.
He really likes spoiling me, hinidi ko na kailangan na hulaan kung ano ang ibinigay niya sa akin ngayon. Because in five years being married with him, i already memorized what he would give to me. It's either bags, shoes, clothes, perfume and jewelries. Walang palya sa tuwing aalis ang asawa ko pag-uwi niya palagi siyang may dalang regalo sa akin.
"Hmm, kare-kare." Ani ng asawa ko, his a bit disappointed.
Inirapan ko nga siya, "I didn't know you were coming, kung alam ko lang 'di siningang ang iniluto ko."
Tumawa lang si Napoleon bago siya naglakad palapit sa refrigerator namin at nagtingin-tingin ng pagkain. He saw the leftover food I cooked yesterday. Pork steak, which I didn't eat because I suddenly had a walk last night. Kailangan kong puntahan ang biglaang mission na sinabi ni Minard sa akin. It was a party, where a lot of drug lords was present and that's my mission right now.
"Hmmm, steak that doesn't eaten. I can have this one for my dinner tonight," ani Napoleon habang hawak ang container kung nasaan ang pagkain.
Nilapitan ko siya, "I'll make this hot for you, now go to our room and have freshen a bit. I'll ready the table while your at the shower," utos ko sa kanya.
Ngumiti siya pero parang ngiti na napipilitan, bago siya tumalikod at magpunta na sa kwarto namin.
It's odd that my husband acts like that towards me, para may kakaiba sa kanya. Hindi ko lang ma-pin point kung ano ang dahilan at parang may kakaiba talaga sa kinikilos ang asawa ko.
"WF, I need you in a mission again tonight," biglang nagsalita si Minard sa ear piece ko.
Huminga ako ng malalim, tinignan ko ang hawak kong pagkain na iinitin ko para sa asawa ko. Bago ako tumingin sa asawa ko na parang pagod na pagod na paakyat sa second floor ng bahay namin.
Halos limang araw kong hindi nakasama ang asawa ko, and as I can see my husband is tired. Maybe he needs me right now kaya siya kakaiba kung kumilos ngayon.
"Sorry Falcon, nandito na ang asawa ko. Give it to peacock this time," sagot ko. Peacock is Hanna.
"But−"
I removed my ear piece and start making our dinner, this night i should be a wife. Nasa bahay na ako ngayon kung nasaan ang asawa ko. I might be an agent but I'm still Napoleon's wife, I'm Caremlla Gonzales-de Gracia now, not Wild Flower of PIO.
