When Forever Ends With You

Kabanata 40

Beg

Binagsakan ng buong building, ganon ang nararamdaman ko ngayon. Sobrang sakit na kahit pagkilos ay hindi ko magawa. Parang namamaga ang puso ko sa sobrang sakit neto.

Puro mura at galit ang naririnig ko sa mga kasama ko habang ako ay nakatunghay parin sa nangyayari ngayon sa stage.

"Can anyone tell me what's that bitch doing there?!" France's shouts were loud and mad.

"No! This is not right! I'll talk to-"

"Look." Rafael's voice stopped Kayla from going somewhere.

Nilingon ko ang itinuturo nya. My eyes were glued on the stage where my husband is trying to talk but Julia Jean's not letting him.

"First of all, I want to thank everyone for coming tonight. I'm sorry for untold surprises, everyone. But I just want to tell you how we're all lucky to have a CEO like Kayden." Julia Jean's starting speech quite everyone in the hall. She's full of confidence and she's smart.

"She's giving her speech?! Really? Nang-iinsulto ba sya? She's trying to get everyone's attention!" Kayla said with anger in her voice.

"Or maybe she wanted to be the wife? You know? To make everyone believe na sya ang asawa. Talino nya diba?" France's sentence is full of sarcasm.

"You will just stand up there?" Rafael's eyes bore at me like a cold ball of ice. Sa sobrang lamig ay parang nanlalamig din pati ang puso ko.

"Go. stand there and tell everyone that you're the wife. Prove us that you're not just his wife but his life. Ngayon mo patunayan sa lahat na hindi ka mahina. That you can fight... for your family." Kean's words actually hit me. It hit me like a ten-wheeler truck step on my heart.

"Stop hiding as if you've done something wrong. Minahal mo lang si Kayden at walang mali doon. Maraming beses ng nasubok ang pagmamahalan nyong dalawa. Don't tell me ito ang sisira sa inyo?" Nagtaas ng kilay sa akin si France.

Naiiyak na tinitigan ko sila isa isa. Lahat sila ay tumatango sa akin at sumesenyas na kumilos na ako.

Tama silang lahat. For years, I have been a coward. I'm scared and helpless. Lahat ay inaasa ko sa kapalaran. Kahit kaya ko namang ipaglaban ay hindi ko ginagawa kasi natatakot akong sumugal. Natatakot akong mali ang magiging desisyon ko.

Many times I hurt Kayden for my stupid decisions. I broke my trust and his trust. I hide and let people judge me.

Hinayaan ko silang pag-isipan ako ng masama. Hindi ako nagalit. Hindi ako nagreklamo. Hinayaan ko silang tapakan ang pagkatao ko. Ginawa ko lahat ng iyon kasi ayokong may magalit sa akin. Ayokong may mag-isip ng masama sa pamilya ko. I did that to protect my family. To give my family the peace I wanted. I want to live happily with Kayden na walang iniisip na gulo at problema. Kaya nga kahit ako na ang masaktan ay ayos lang. Ayos lang wag lang sila.

But then again, kahit anong gawin ko, masusubok at masusubok parin ang pasensya at paninindigan ko. Kaya ko ba? Kaya ko bang may umagaw sa posisyon ko kapalit ang katahimikang hinihingi ko? Iyon ba talaga ang mahalaga sa akin?
Hindi. Hindi ito ang sagot sa katahimikang hinihiling ko. Ang agawin sa harap ko mismo ang taong mahal ko ay hindi ko matatanggap. Kayden is my life and I won't let anyone take him away from me.

Hanggang kaya ko pa, hinding hindi ko sya ibibigay. Hinding hindi ko sya ipapahiram sa iba. Akin sya. Akin lang sya at alam kung sa kanya lang din ako. No one can have him but me. Ipagdadamot ko sya hindi ngayon pero habang buhay.

"Bawiin mo sya. Ipakita mo sa amin kung kanino talaga sya. Forget everyone. Forget the media. Just do what's your heart want to do." Bulong ni Josh na bahagyang tinapik pa ang balikat ko para itulak ako pahakbang.