រឿងរ៉ាវគ្រប់យ៉ាងបានបញ្ចប់ខាងសាលាក៏អញ្ជើញអាណាព្យាបាលទាំងពីរភាគីមកដោះស្រាយ។ គិតទៅ
ជុងគុកនាយខុសច្រើនជាងគេដោយប្រើហិង្សាដល់ថ្នាក់
ម្ខាងទៀតត្រូវចូលមន្ទីពេទ្យទោះជាយ៉ាងណាខាងគ្រួសា ររបស់ហុននូមិនបានរករឿងអ្វីនោះទេគាត់ដឹងពីចរឹតកូនច្បាស់ជាពិសេសរឹតតែមិនចង់មានរឿងជាមួយត្រកូលចនវាប្រៀបបាននឹងយកពងមាន់ទៅជល់ជាមួយថ្មដូច្នោះដែរ។
លោកស្រីចនដឹងរឿងភ្លាមគាត់មករកកូនប្រុសយ៉ាងប្រញ៉ាប់ឈាមដាបពេញអាវគេគាត់អាចដឹងពេលទៅហើយថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងជុងគុកគ្មានរបួសសូម្បីបន្តិចទាំងមិត្តនឹងថេហ្យុងនាំគេមកផ្ទះជាមួយម៉ាក់របស់នាយវិញ។ ថេហ្យុងរាងរអៀសចិត្តព្រោះមកប្រញាប់ប្រញាល់បែបនេះគេធ្វើខ្លួនមិនត្រូវតែដោយការអង្វរពីយុងគីជាមួយជេហូបពេកគេក៏យល់ព្រម។
នៅលើសាឡុងកណ្តាលវិមានអ្នកគ្រប់គ្នាសម្លឹងមើលមកកម្លោះទាំងពីរដែលមិនព្រមរបេះចេញពីគ្នាសោះខាងរាងតូចដូចមិនអីទេណាស់តែរាងក្រាស់តាសអោបរឹតគេនៅណឹង៖
លោកស្រីចន< មានរឿងអ្វីប្រាប់ម៉ាក់បានទេ...>
គាត់ប្រើសម្តីស្រទន់ជាមួយកូនគាត់មិនអាចតឹងរឹងដាក់គេនៅពេលនេះទេ)
Jungkook< ថេបងឈឺត្រង់នៀក៎>
ជ្រើសមិនខ្វល់ ជុងគុកងាកមកផ្តេកក្បាលអោបមនុស្សលើភ្លៅត្អូញត្អែប្រាប់ លាដៃដែលវាយគេនោះមកអោយមើលទៀតវារលាត់ពិតមែន)
Taehyung< អើ គឺ..ខ្ញុំថាលោកលែងខ្ញុំសិនទៅ>
មិនមែននៅតែពីរអ្នកឯណាចេះមកអោបរឹតគេទៅកើតដែរមនុស្សមើលមក គេក៏ចេះអៀនដែរជាពិសេសនៅ មុខម្តាយគេតែម្តង)
Yongki< អាជុងគ្មានអ្នកណាយកថេហ្យុងចេញពីឯងទេលេងគេទៅ>
ជុងគុកងាកមកមើលយុងគីទាំងទឹកមុខស្មើរចែសអោយគេរហ័សងាកមុខចេញខ្លាចមិត្តកំរ៉ោលចូលវាយលេងដឹងគេជាមិត្ត)
Taehyung< ស្តាប់សម្តីគេងអោយស្ងៀម មិនអញ្ចឹងខ្ញុំទៅវិញហើយ>
នាយក្រាស់ពេបមាត់ពេលឮថាគេចង់ទៅវិញ ជុងគុកអោបចង្កេះថេហ្យុងជាប់ដាក់មុខអឹបជាប់កថេហ្យុងស្ងៀមច្រឺម)
