Vice
"Papa, where we going?" tanong ni Jomarie nang makita niya na inaayos namin ni Karylle ang mga gamit. Nagkatinginan kami ni Karylle at sabay na natawa.
"We'll go on a picnic, Kuya." nanlaki naman ang mata ng panganay ko sabay talon at takbo palabas ng kwarto. We even heard him shouting Yoona and Yanna's name "Excited sila, Vice."
"Mas mainam narin kasi yung nabibigyan natin sila ng oras," lumapit ako sa kaniya and gave her a peck on the lips. "Okay ka na ba?"
"Ha?"
"Yung dugo mo, hindi na ba gripo-style?" we both laughed. "Baka mamaya Ma, iba na yan ha? Wag mo 'kong takutin, nako."
"Vice, it's normal naman lalo na kapag delay ng isang buwan."
"Ma, hindi ako nireregla pero alam ko naman kung gaano kadami ang lumalabas kapag delay," katwiran ko. "Just tell me kung may nararamdaman kang kakaiba ha? Mas mainam na yung maagap tayo,"
"Love, I'm okay. Nothing to worry about. I'm not sick. Hindi naman siguro tayo bibigyan ng sabay-sabay na problema diba?"
Love? Mukhang ito ang unang beses na tawagin niya kong Love. Putang ina! Vice, bakla ka ba? Bakit kinikilig ka ha? I bit my tongue para mapigilan ko yung tangnang kilig na nararamdaman ko. Normal pa ba 'to sa lalake?
"Huy, Vice? Para kang natatae," natatawa niyang sabi while hitting my arm. "Seryoso? Anong nangyayari sa 'yo, huy?"
"Wala. Wala."
//
"Papa, can I remove this? Please," tinignan ko si Yanna and she's trying to remove his sun glasses. "Sige na po,"
"Anak, hindi mo pwedeng alisin yan. Diba sabi ng Doctor, you have to wear that hanggang sa gumaling ka?" nakita kong nagpout siya. She looked at her two siblings na naglalaro sa swing. "Gusto mo ba maglaro?"
"I know you wouldn't let me," nakakaramdam ako ng awa para kay Yanna. At her age, dapat naglalaro siya at nag-eenjoy kasama ng ibang bata. Pero sa nangyayari ngayon, para siyang pinagkaitan ng pagkakataon na maging masaya. "I'm ready naman na po to die,"
"Yanna naman," literal na nagulat ako sa sinabi niya kaya hinila ko siya at niyakap. "Hindi ka mamamatay okay? Gagawa ng paraan si Papa, para gumaling ka,"
"But sabi nung Poging Doctor, there's no cure daw po,"
"Wala namang imposible kay God diba?" diretso akong tinignan ni Yanna. "If you would just pray and keep your faith on him, he wouldn't let worst things happen. Naiintindihan mo si Papa?"
"Opo," then she hugged me tightly. "I'll pray every night na sana alagaan ako ni Papa Jesus para di ko kayo iwan,"
I smiled sadly as I hugged her back. If I could just change our positions, mas gugustuhin kong ako nalang ang magkasakit kesa ang anak ko. Bilang ama, hindi ko kayang makita na nililimitahan ang kilos ni Yanna. She deserves to enjoy every moment she has. She deserves to feel the freedom of being a kid. Yung walang iniindang sakit.
"You want to play? Pwede ka naman maglaro dun sa swing oh, kasama sila Kuya mo," sabay turo ko sa duyan kung nasaan sila Jomarie. "Just make sure na hindi ka pagpapawisan tapos hindi ka magpapagod ha? And wag mong aalisin yang salamin na nakakabit sa 'yo,"
"Opo. Promise," then she kissed me on my cheeks.
She walked towards her siblings. Pinagmamasdan ko lang ang tatlo kong anak na busy kakalaro. Until I felt someone sat beside me.
"Mukhang ikakamatay ko kung mababawasan sila," sabi ni Karylle kaya napatingin ako sa kaniya. Napansin kong nagluluha ang mata niya kaya inagapan ko iyon by wiping her eyes.
"Hindi sila mababawasan. Diba ipinangako ko na sa 'yo yan?"
"Pero pano k--
"Gagawin ko ang lahat para matupad ang pangako ko, Ma." pag aassure ko. Iginiya ko ang ulo niya pasandal sa balikat ko.
Simula nung makaalala ko, wala na akong ibang inisip kundi ang makabawi sa mag-ina ko. Hindi biro ang katarantaduhang ginawa ko noon kay Karylle. I hurt her physically... and emotionally. Ipinagtabuyan ko siya sa pag-aakalang pinikot niya lang ako para pakasalan siya. But when I got to know her more, puso ko na mismo ang nagsabing she deserves to be loved by someone.
"Alam mo, Ma? Noong mga panahon na hindi pa 'ko nakakaalala, paulit-ulit lang yung mga nangyayari sa panaginip ko." naramdaman kong gumalaw siya. I looked at her and I met her gaze.
"Ano ba yung napapanaginipan mo non?"
"Yung sa Coffee Shop," I answered back. "Pero nung mga unang beses, it wasn't that clear. Kaya nga akala ko, yun yung nangyari when Anne and I first met,"
"Then?"
"Tapos ayun, si Anne na mismo nagkwento sa 'kin na sa Coffee Shop na 'yon tayo unang nagkakilala," I smiled sincerely at her. I kissed her forehead then her nose down to her lips. We stayed for a couple of seconds then I pulled away. "Mahal na mahal kita, Karylle."
"Sigurado ka na ba diyan?"
"Haha! Karylle naman, kung hindi ako sigurado, matagal na kitang iniwan noh," tinawanan niya lang ako. Itong babae talaga na 'to... halikan ko 'to eh :)
"Walang iwanan ha?" I held her hands tightly and tugged her closer.
"Hinding-hinding-hinding-hindi kita iiwan! Pangako yan," then we sealed it with a sweet kiss.
"AROUCH!" we both looked at the kids at nakita namin si Yoona na nadapa. Agad namang napatayo si Karylle para lapitan si bunso.
"What happened?" natawa nalang ako dahil masiyadong O.A si Karylle. Normal naman sa bata ang madapa.
"Eh kasi po habol ko yung tubi-tubi," Yoona explained while pointing the dragon fly na dumapo sa bulaklak. "Ayaw niya lapit sa 'kin,"
"Dumudugo tuloy yung tuhod mo, tara muna dun. Gagamutin muna ni Mama yan,"
Binuhat ni Karylle si Yoona at dinala sa pwesto namin. Jomarie and Yanna followed them at kumuha ng sandwich. Binibiro naman ni Joms si Yoona kaya nagtatalo nanaman silang dalawa.
"Hala ka, Yoona! May lalabas na kabayo diyan sa sugat mo," pang-aasar ni Jomarie. Yoona frowned sabay pout. "Lagot ka,"
"Papa, may lalabas daw na horse dito," sumbong niya while pointing her knees. "Diba wala naman?"
"Wag kang maniniwala kay Kuya. Iniinis ka lang niyan," kinandong ko si Yoona. She stucked her tongue out kaya natawa naman ako. "Bad yan baby,"
Napansin ko na nakatingin lang si Yanna sa sugat ng kapatid niya na animo'y may iniinspect.
"Yanna, bakit ganiyan ka makatingin sa sugat ni Yoona?"
"Hihintay ko po yung horse, bakit antagal niya lumabas Papa?"
