ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់ក្មេងប្រុសទាំងប្រាំពីរ និងវិញ្ញាណសួគ៌

ភាគទី ១៧៖ ការប្រយុទ្ធចុងក្រោយ

ភាគទី ១៧៖ ការប្រយុទ្ធចុងក្រោយ

អ្នកការពារទាំងប្រាំពីរបានប្រឈមមុខនឹងរូបរាងស្រមោលដ៏ធំសម្បើមដែលបង្កើតឡើងដោយមេក្លោងនៃអំណាចងងឹត។ ថាមពលអាក្រក់ដែលសាយភាយចេញពីរូបរាងនោះពិតជាខ្លាំងក្លា ធ្វើឱ្យបរិយាកាសជុំវិញខ្លួនពោរពេញដោយភាពភ័យខ្លាច និងភាពងងឹត។

«ពួកយើងត្រូវតែវាយប្រហារទាំងអស់គ្នា!» ថេ-ជូន ស្រែកបញ្ជា។

ភ្លាមនោះ អ្នកការពារទាំងប្រាំពីរបានបញ្ចេញថាមពលនៃវិញ្ញាណសួគ៌របស់ពួកគេយ៉ាងពេញទំហឹង។

ថេ-ជូន បានលោតទៅមុខ ដោយបញ្ចេញថាមពលខ្យល់ដ៏ខ្លាំងក្លាពីដាវនាគសួគ៌របស់គេ សំដៅទៅកាន់រូបរាងស្រមោល។ ខ្យល់បក់បោកយ៉ាងខ្លាំង ព្យាយាមរហែកស្រមោលនោះជាបំណែកៗ តែវាមើលទៅហាក់ដូចជាគ្មានប្រសិទ្ធភាពអ្វីឡើយ។

ជី-ហូ បានបញ្ចេញអណ្តាតភ្លើងដ៏ក្តៅសន្ធោសន្ធៅ សំដៅទៅកាន់រូបរាងស្រមោល។ ភ្លើងបានឆាបឆេះលើស្រមោល តែវាហាក់ដូចជាស្រូបយកកំដៅនៃភ្លើងនោះ ហើយកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។

ហ្យុន-វ៉ូ បានប្រើកម្លាំងកាយដ៏មហិមារបស់គេ លោតទៅវាយប្រហាររូបរាងស្រមោលដោយកណ្តាប់ដៃដែលពោរពេញទៅដោយថាមពលខ្លាសស។ ការវាយប្រហាររបស់គេពិតជាខ្លាំង តែរូបរាងស្រមោលហាក់ដូចជារឹងមាំ និងមិនរង្គោះរង្គើ។

មីន-ជេ បានបញ្ជាទឹកពីគ្រប់ទិសទី បង្កើតជារលកទឹកដ៏ធំ និងខែលទឹកដ៏រឹងមាំ ដើម្បីរារាំងការវាយប្រហាររបស់រូបរាងស្រមោល។ ស្នូលអណ្តើកខ្មៅបានជួយពង្រឹងកម្លាំងការពាររបស់គេយ៉ាងខ្លាំង។

សុង-ហ្យុន បានបញ្ចេញពន្លឺពណ៌មាសដ៏ភ្លឺចែងចាំង សំដៅទៅកាន់រូបរាងស្រមោល។ ពន្លឺដ៏បរិសុទ្ធនោះបានធ្វើឱ្យស្រមោលស្រុតចុះបន្តិច និងស្រែកថ្ងូរដោយការឈឺចាប់។ កណ្ដឹងគីលីនមាសក៏បានបញ្ចេញរលកនៃសន្តិភាព ដែលព្យាយាមធ្វើឱ្យថាមពលងងឹតចុះខ្សោយ។

ជេ-វ៉ាន់ បានប្រើប្រាស់អំណាចនៃការបំភាន់របស់គេ ដើម្បីបង្កើតរូបភាពក្លែងក្លាយជាច្រើននៃពួកគេ ដើម្បីបង្វែរការចាប់អារម្មណ៍របស់រូបរាងស្រមោល។ កែវភ្នែកកញ្ជ្រោងប្រាក់បានជួយគេមើលការវាយប្រហារពិតប្រាកដ។