ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់ក្មេងប្រុសទាំងប្រាំពីរ និងវិញ្ញាណសួគ៌

ភាគទី ៤៖ អាថ៌កំបាំងនៃបណ្ណាល័យបុរាណ

ភាគទី ៤៖ អាថ៌កំបាំងនៃបណ្ណាល័យបុរាណ

ប៉ុន្មានសប្តាហ៍បានកន្លងផុតទៅចាប់តាំងពីក្មេងប្រុសទាំងប្រាំពីរនាក់បានរកឃើញអំណាចនៃវិញ្ញាណសួគ៌។ ពួកគេបានចំណាយពេលស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃក្នុងការហ្វឹកហាត់ក្រោមការណែនាំយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពីលោកគ្រូ គីម និងគ្រូជំនួយផ្សេងទៀត។ ពួកគេម្នាក់ៗបានចាប់ផ្តើមមានភាពប្រសើរឡើងក្នុងការគ្រប់គ្រងអំណាចរបស់ខ្លួន ទោះបីជាវានៅតែមានការលំបាកខ្លះក៏ដោយ។

ថេ-ជូន បានរៀនបញ្ជាខ្យល់ឱ្យបក់ក្នុងទិសដៅដែលគេចង់បាន ហើយថែមទាំងអាចបង្កើតជាខែលខ្យល់ដើម្បីការពារខ្លួនបានទៀតផង។ ជី-ហូ ក៏អាចបញ្ចេញភ្លើងបានកាន់តែខ្លាំង និងរក្សាអណ្តាតភ្លើងឱ្យស្ថិតស្ថេរបានយូរជាងមុន។ ហ្យុន-វ៉ូ បានពង្រឹងកម្លាំងកាយរបស់គេយ៉ាងខ្លាំង ហើយញ្ញាណទាំងប្រាំរបស់គេក៏កាន់តែមុតស្រួច។ មីន-ជេ ក៏អាចបញ្ជាទឹកបានកាន់តែច្រើន ហើយខែលទឹករបស់គេក៏កាន់តែរឹងមាំ។ សុង-ហ្យុន បានរៀនបញ្ចេញពន្លឺព្យាបាលដ៏ទន់ភ្លន់ ហើយថែមទាំងអាចបង្កើតការបំភាន់ពន្លឺបានទៀតផង។ ជេ-វ៉ាន់ ក៏កាន់តែពូកែក្នុងការបង្កើតការបំភាន់ដ៏ស្មុគស្មាញ ដែលអាចបញ្ឆោតសូម្បីតែអ្នកដែលមានបទពិសោធន៍ក៏ដោយ។ ចំណែក វ៉ូ-ជីន ក៏អាចហោះហើរបានក្នុងរយៈពេលខ្លី ហើយល្បឿនរបស់គេនៅលើដីក៏លឿនគួរឱ្យកត់សម្គាល់។

ថ្ងៃមួយ លោកគ្រូ គីម បានកោះហៅក្មេងប្រុសទាំងប្រាំពីរនាក់មកកាន់បន្ទប់ធ្វើការរបស់លោក។ ទឹកមុខរបស់លោកមើលទៅបារម្ភបន្តិច។

«កាលពីយប់មិញ ខ្ញុំបានយល់សប្តិឃើញនិមិត្តហេតុចម្លែកមួយ» លោកគ្រូ គីម មានប្រសាសន៍ដោយសំឡេងទាប។ «ខ្ញុំបានឃើញស្រមោលខ្មៅងងឹតមួយកំពុងរាលដាលពាសពេញពិភពលោក ហើយមានរូបរាងមួយដែលខ្ញុំមិនច្បាស់កំពុងតែបញ្ជាស្រមោលទាំងនោះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គ្រោះថ្នាក់ពិតប្រាកដកំពុងតែខិតជិតមកដល់ហើយ។»

លោកគ្រូ គីម បានប្រាប់ពួកគេថា យោងតាមទំនាយបុរាណ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងគ្រោះថ្នាក់នេះ ពួកគេត្រូវតែស្វែងរកវត្ថុបុរាណដ៏មានឥទ្ធិពលចំនួនប្រាំពីរ ដែលលាក់ខ្លួននៅក្នុងទីតាំងផ្សេងៗគ្នា។ វត្ថុបុរាណទាំងនោះត្រូវបានគេនិយាយថា មានថាមពលអាចពង្រឹងអំណាចនៃវិញ្ញាណសួគ៌ និងការពារពិភពលោកពីភាពងងឹត។