ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់ក្មេងប្រុសទាំងប្រាំពីរ និងវិញ្ញាណសួគ៌

ភាគទី ១៤៖ កែវភ្នែកកញ្ជ្រោងប្រាក់ និងការល្បួង

ភាគទី ១៤៖ កែវភ្នែកកញ្ជ្រោងប្រាក់ និងការល្បួង

បន្ទាប់ពីទទួលបានកណ្ដឹងឈីលីនមាស ក្រុមរបស់ ថេ-ជូន បានត្រឡប់ទៅសាលាវេទមន្តសេឡេស្ទាលវិញ។ ពួកគេបានបង្ហាញវត្ថុបុរាណទីប្រាំរបស់ពួកគេដល់លោកគ្រូ គីម ដែលមានការពេញចិត្តចំពោះការរីកចម្រើនខាងផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ។

លោកគ្រូ គីម បានពន្យល់ពួកគេថា វត្ថុបុរាណបន្ទាប់ដែលពួកគេត្រូវស្វែងរកគឺ កែវភ្នែកកញ្ជ្រោងប្រាក់ ដែលត្រូវបានគេលាក់ទុកនៅក្នុង ទីក្រុងកញ្ចក់នៃការល្បួង ដែលជាទីក្រុងអាថ៌កំបាំងមួយដែលលេចឡើងតែនៅពេលយប់ងងឹតបំផុត។ គេនិយាយថា ទីក្រុងនេះពោរពេញទៅដោយការបំភាន់ និងការល្បួងដ៏គ្រោះថ្នាក់ ដែលសាកល្បងឆន្ទៈ និងភាពស្មោះត្រង់របស់អ្នកដែលចូលទៅទីនោះ។

ដើម្បីចូលទៅក្នុងទីក្រុងកញ្ចក់ ពួកគេត្រូវរង់ចាំរាត្រីដែលគ្មានពន្លឺព្រះច័ន្ទ ហើយស្វែងរកកញ្ចក់ពិសេសមួយដែលជាច្រកចូលទៅកាន់ទីក្រុងនោះ។ យោងតាមរឿងព្រេង កញ្ចក់នោះត្រូវបានលាក់ទុកនៅក្នុងវិមានចាស់មួយដែលបោះបង់ចោលនៅជាយក្រុងសេអ៊ូល។

ក្រុមរបស់ ថេ-ជូន បានរង់ចាំរហូតដល់យប់ងងឹតបំផុត។ នៅពេលដែលមេឃត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយពពកខ្មៅងងឹត ហើយគ្មានពន្លឺព្រះច័ន្ទបន្តិចសោះ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅកាន់វិមានចាស់ដែលបោះបង់ចោល។

វិមាននោះមើលទៅគួរឱ្យខ្លាចនៅក្នុងភាពងងឹត។ ជញ្ជាំងបាក់បែក បង្អួចទទេរ និងសំឡេងខ្យល់បក់ហួចៗបានបង្កើតបរិយាកាសព្រឺព្រួច។ ពួកគេបានចូលទៅខាងក្នុងវិមានដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយប្រើពន្លឺតិចៗពី សុង-ហ្យុន ដើម្បីមើលផ្លូវ។

បន្ទាប់ពីស្វែងរកអស់មួយសន្ទុះ ពួកគេបានរកឃើញកញ្ចក់ចាស់មួយដែលព្យួរនៅលើជញ្ជាំងក្នុងបន្ទប់ធំមួយ។ កញ្ចក់នោះមើលទៅធម្មតាទេ តែនៅពេលដែលពន្លឺរបស់ សុង-ហ្យុន ចាំងមកលើវា ស្រាប់តែផ្ទៃកញ្ចក់បានបញ្ចេញពន្លឺពណ៌ប្រាក់ដ៏ចម្លែក។

«នេះហើយមើលទៅ កញ្ចក់ដែលជាច្រកចូល!» ជេ-វ៉ាន់ និយាយដោយរំភើប។