ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់ក្មេងប្រុសទាំងប្រាំពីរ និងវិញ្ញាណសួគ៌

ភាគទី ១៖ ការភ្ញាក់នៃវិញ្ញាណ

ភាគទី ១៖ ការភ្ញាក់នៃវិញ្ញាណ

ពន្លឺព្រះអាទិត្យពណ៌មាសទុំ បានចាំងឆ្លងកាត់វាំងននពណ៌ស្លាំងនៃបន្ទប់តូចមួយ ធ្វើឱ្យធូលីតូចៗរាប់ពាន់ហើររេរាំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់នៅលើអាកាស។ នៅក្នុងបន្ទប់ដ៏កក់ក្តៅតែចង្អៀតនោះ ក្មេងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះ កាំង ថេ-ជូន (Kang Tae-joon) កំពុងតែលាតដៃលាតជើងយឺតៗ ពីដំណេកដ៏ផ្អែមល្ហែម។ សក់ខ្មៅក្រងាញ់របស់គេ ធ្លាក់ចុះមកគ្របថ្ងាសបន្តិច នៅពេលគេងើបអង្គុយលើពូកដែលមានស្នាមជ្រីវជ្រួញ។ ភ្នែករបស់គេនៅស្រវាំងបន្តិច តែមិនយូរប៉ុន្មានក៏បើកធំ ក្រឡេកមើលជុំវិញបន្ទប់ដែលពោរពេញទៅដោយផ្ទាំងរូបភាពវីរបុរសក្នុងរឿងគំនូរជីវចល និងគំនូរព្រៃភ្នំដ៏ស្រស់បំព្រងដែលគេគូរដោយខ្លួនឯង។ ថេ-ជូន គឺជាក្មេងប្រុសដែលមានក្តីស្រមៃចង់ផ្សងព្រេងតាំងពីតូចមកម្ល៉េះ តែមិនដែលនឹកស្មានថា ដំណើរផ្សងព្រេងពិតប្រាកដនឹងមកដល់ក្នុងជីវិតរបស់គេនៅថ្ងៃនេះសោះ។

សំឡេងគោះទ្វារតិចៗ បីដងជាប់គ្នា បានធ្វើឱ្យគេភ្ញាក់ខ្លួនស្រឡះពីភាពងងុយដេក។

«ថេ-ជូន! កូននៅភ្ញាក់ទេ? ឆាប់ចុះមកញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក! ម៉ាក់ធ្វើម្ហូបដែលកូនចូលចិត្តទុកហើយ!» សំឡេងស្រទន់តែម៉ឺងម៉ាត់របស់ម្តាយគេបន្លឺឡើងពីខាងក្រៅទ្វារ។

«បាទ ម៉ាក់! ខ្ញុំក្រោកហើយ!» ថេ-ជូន ឆ្លើយតបវិញទាំងញញឹមបន្តិច រួចក៏ប្រញាប់ចុះពីគ្រែ រៀបចំខ្លួនប្រាណឱ្យបានសមរម្យ។ គេលាងមុខដុសធ្មេញយ៉ាងរហ័ស រួចក៏ដើរចេញពីបន្ទប់។

នៅតុអាហារក្នុងផ្ទះបាយតូចល្មម គ្រួសាររបស់គេកំពុងរង់ចាំ។ មានប៉ាដែលកំពុងអានកាសែត មីងដែលកំពុងរៀបចំចានស្រាក់ និងប្អូនស្រីតូចដែលកំពុងលេងជាមួយតុក្កតា។ បន្ទាប់ពីនិយាយជំរាបសួរ និងជូនពរពេលព្រឹកគ្នាទៅវិញទៅមក ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមទទួលទានអាហារពេលព្រឹកដ៏សាមញ្ញ តែពោរពេញដោយភាពកក់ក្តៅ។ ថេ-ជូន ញ៉ាំបាយ និងសម្លរដែលម្តាយគេធ្វើដោយរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសារ ព្រមទាំងស្តាប់រឿងរ៉ាវផ្សេងៗដែលសមាជិកគ្រួសារនិយាយ។

ក្រោយពេលញ៉ាំអាហាររួច ថេ-ជូន បានលាគ្រួសារដោយក្តីគោរព និងស្នាមញញឹម រួចក៏ដើរចេញពីផ្ទះឆ្ពោះទៅកាន់សាលារៀន។ គេរៀននៅ សាលាវេទមន្តសេឡេស្ទាល ដែលជាសាលាដ៏ល្បីល្បាញមួយនៅក្នុងទីក្រុងសេអ៊ូល ដែលបង្រៀនអំពីវេទមន្តបុរាណ ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃវិញ្ញាណទេវកថា និងការប្រើប្រាស់ថាមពលអាថ៌កំបាំង។ ថេ-ជូន ពិតជាស្រឡាញ់មុខវិជ្ជាទាំងនេះខ្លាំងណាស់ ហើយតែងតែស្រមៃចង់ក្លាយជាអ្នកផ្សងព្រេងដ៏អស្ចារ្យម្នាក់។