The Red String Theory (Book Series #1)

CHAPTER TWENTY EIGHT

Nyckolette POV

Maaga akong ginising ni Jarren. I think it's four in the morning. Napakunot ang noo ko sa ginawa nyang paggising sakin.

Medyo nainis ako dahil puyat ako pero nang makita ko na sobrang ngiti ito ay nawala ang inis ko.

“Bakit ang aga?” tanong ko sa kaniya.

“I prepared something for our anniversary.” nagkunot noo ako kasi hindi ko malala.

Napakamot nalang sya ng ulo nya.

“Today is our fifth anniversary and I woke up so early dahil pupunta tayo sa beach. Manonood tayo ng sunrise together.” napatayo ako sa sinabi nya.

I don't know but since I was a little gusto ko na ang sunset.

“Madalas ba natin ginagawa ang panonood ng sunset twing anniversary natin?” malambing kong tanong.

Tumango naman ito kaya tumayo na ako at pumasok sa banyo para maghilamos. Ayuko maligo kasi ang aga at ang lamig pa.

Nag personal hygiene muna ako tapos lumabas na. Nasa sala sya at nilalagay sa basket ang mga pagkain.

Tinulungan ko nalang sya para mabilis na matapos.

“Andon na ang ibang gamit sa sasakyan. Let's go, mahal?” aya nya sa sakin kaya hinawakan ko ang braso nya.

“Tara.” sagot ko naman at naglakad na kami papuntang sasakyan.

Siguro kung naalala ko lang ang memories ko nga latest, baka siguro masaya ako ngayon.

I can see how Jarren love me so much dahil umpisa nang magising ako ay wala syang ibang ginawa kundi iparamdam sa akin ang pagmamahal na familiar sa akin.

I feel like the love he's giving is familiar. The comfort of him seems so safe. Whenever I'm with him, I feel like I'm safe, secured, and loved.

Nagmaneho na sya papuntang beach. Wala naman akong idea kung ano kalayo ang pupuntahan namin kaya nilibang ko na lamang ang sarili ko sa pagtitig sa kaniya.

Talaga bang boyfriend ko ang lalaking ito? Ang gwapo kasi kaya himala.

“Stop staring at me, love.” tumingin sya sakin pero agad nyang binalik ang tingin sa daan dahil baka mabangga kami.

“Are you really my boyfriend?” tanong ko sa kaniya.

“Yes I am. Why?” malambing nyang sagot sa akin.

Tumawa ako sa iniisip ko.

“I can't believe that you fall for me. You're too handsome for me.” tumawa sya ng marinig ang sagot ko.

“You never know how pretty you are. I hope you have my eyes so you can see how beautiful you are.” sagot nya.

Sinulyapan nya ako. Natahimik nalang ako dahil sa sinabi nya.

Everytime he is saying something, it makes my heart flutter.

Mabilis kaming nakarating sa dagat at timing lang dahil hindi pa sumisikat ang araw.

Nilapag namin ang mga gamit pate na rin ang camera. We filmed while talking dahil yun daw ang lagi naming ginagawa kapag anniversary namin at nanonood kami ng sunrise.

Nakasandal ang aking ulo sa balikat nya habang nakatingin sa dagat kung saan papasikat ang araw.

“I have something to show you, love.” may kinuha syang box sa basket nya at binuksan ito.