The Red String Theory (Book Series #1)

CHAPTER TWENTY TWO

Nyckolette POV

Mabilis lang ang panahon at ngayon ay graduation day na namin.

“Congrats satin guys.” napayakap sakin si Fern habang namumula ang mata.

Kita sa mata nito na gusto nyang umiyak kaso pinipigilan nya ito.

“Congrats, Fern.” niyakap ko din sya.

Lumapit sa amin si Jarren at niyakap ako.

“Congrats to all of us.” ngiti nyang sabi. “Congrats, love.” hinalikan nya ako sa forehead kaya ngumiti ako.

“Congrats, sweetheart.” bati ko sa kaniya pabalik.

Hiniram nya muna ako kaya Fern pagkatapos namin mag picture taking dahil gusto daw ako makita nina Tita at Tito.

“Congrats, nak.” niyakap ako ni Tita Jho. Inabot naman sakin ni Chase ang isang bouquet ng bulaklak.

He's five years old now.

Ang bilis ng panahon. Parang dati gusto ko nang maka graduate pero ngayon naka-toga na ako.

“Thank you, tita, Tito.” pasasalamat ko sa kanila.

Niyakap ko din si Chase dahil sa bulaklak na binigay nya.

“Ipapasundo kita kay Jarren mamaya hija. I prepared foods for us kaya dapat andun ka dahil para sa inyo iyon.” masayang sabi ni Tita Jho.

Nakangiti naman akong tumango bilang tugon sa kaniya.

*

Umuwi na muna kami sa bahay dahil nagluto daw si Mama.

Masaya ako dahil mula nong nag-usap kami ng real mother ko ay naging okay na kaming lahat.

Lagi na rin syang pumupunta sa bahay dahil welcome na sya at nakapag-usap sila na magiging safe ako sa family ng real mom ko.

“Congrats anak.” niyakap ako ng tunay kong ina at binigay ang bulaklak at regalo.

Tinggap ko ito at niyakap sya ng mahigpit.

“Thank you, Mi.” sagot ko naman sa kaniya at niyakap sya pabalik.

Si Mama naman ay masaya akong sinalubong at binigyan ako ng regalo.

“Salamat po, Mama sa lahat lahat. Salamat sa inyo ni Papa.” naiyak ako habang niyayakap siya.

“Kumain na tayo kaysa mag iyakan. Ang ganda-ganda mo tapos iiyak ka. Tara na.” inaya na nya kami sa hapang-kainan.

Masaya naman kaming sumunod.

Natapos ang kainan na may masayang usapan.

*

Nang maghapon na ay sinundo na ako ni Jarren dahil dinner daw iyon.

Nagpaalam na ako sa parents ko na aalis ako.

Habang nasa byahe kami ay nag-uusap kami.

“Ang bilis ng panahon no? Imagine, 2 years na tayo tapos graduate na tayo.” masaya kong sabi.

Looking back sa memories namin ay sobrang ups and downs.

Those sleepless nights, those cries because of paperworks, and those nonstop arguments dahil sya lagi ang napagbuntungan ng galit ko.

“Yeah. I'm always napag-iinitan dahil sa pagod mo.” natatawa nyang sabi.

Kahit ako natawa.

“Sorry for that. Mahal pa rin naman kita kahit inaaway kita.” natawa ako habang niyayakap sya.

He kissed my forehead like he used to do.

I will be forever grateful for this man beside me and God knows how thankful I am because of him.

Nang makarating kami sa bahay nila ay agad akong sinalubong ng family nya.

Niyakap nila ako isa isa.

Si tita, tito, at Chase. Pagdating kay Usher ay hinarangan nya ako kaya natawa sina Tita sa ginawa nya.

“Tama na yang asaran. Kumain na tayo.” awat sa amin ni Tito at naglakad na kami papuntang dinning area.

Masaya kaming kumaing dalawa.

“Jarren will take over my clothing line.” ngumiti ako dahil don.

We already planned na ganun ang mangyayare.

We wanted to build our dream together and we will grow together.

“What's your plan, hija. ” baling ni Tita sa akin.

“Uhm, tulad po ng sabi nyo tita. Tutulungan ko po si Jarren sa business nyo. I'll be the designer po.” magalang kong sagot.

Matagal na kasing nakaplano lahat at dahil nagsisimula palang kami ay mabuti na nang may mapasukan.

“Good to know, Hija.” nakangiting sabi ni Tita.

Masaya naman kaming kumain dahil don.

Matapos kaming kumain ay nagsaya kami sa pool side ng bahay nila.

Nakaupo kami pareho ni Jarren habang nakalagay ang paa sa pool.

“Thank you so much for everything.” nakalagay ang aking ulo sa balikat nya .

“I should be the one who need to thank you because you made me motivated for everything.” sagot nya sa akin.

Masayang natapos ang gabe na kasama sya.

*

Weeks after graduation ay nag-umpisa na kaming pumasok sa office ng company ni Jarren.

Nag-orient lang sila sa amin especially sa mga head staff dahil baguhan kami.

Magkatabi kami ng desk dahil na rin yun ang gusto nya kaya pinagbigyan.

I started to sketch my designs para na rin may e pepresent ako sa conference room dahil may general meeting daw as proper introduction sa new staff.

Mabilis lang naman ang meeting kaya nakapanglunch na kami.

*

Days passed at nagiging busy na kami dahil na din sa demand.

Sobrang sunod-sunod ang event kaya maraming gowns at dresses na naging demand.

Hatid-sundo din ako ni Jarren kahit pagod na kami pareho and I'm forever thankful sa efforts nya.

Pareho kaming pagod. Minsan ay nag-aaway kami pero naayos din naman dahil sa masinsinang usapan.

I couldn't asked for more dahil nagiging stable na kami.

Maybe our time isn't enough na dahil pareho nang busy and may priorities but we will never forget proper communication and time.