A Memory to Build

CHAPTER 9

Napoleon is still my priority.

...............................................

Dinning with my husband is terribly boring, hindi siya nagsasalita. Magsalita man siya puro lang 'okay honey' o 'yes honey' minsan pa nga tatango lang siya o iiling bilang sagot sa akin. Hanggang sa nagsawa na rin akong magsalita at nanahimik na lang ako.

Inoobserbahan ko lang si Napoleon hanggang sa namatapos kaming kumain. Nag-volunteer naman siya na ang magliligpit ng kinainan namin at pinapapunta na niya ako sa kwarto namin.

Pagpasok na pagpasok ko naman sa loob ng kwarto agad kong tinawagan si Hanna.

"Hanna, 911!" agad kong bungad ng sagutin niya ang tawag ko.

Para lang mapakunot ang noo ko ng marinig ko ang ungol ng isang lalaki.

"F*ck, give me my phone!" narinig kong sabi ni Hanna sa kabilang linya.

Ngayon naman napataas ang kilay ko, kasi hindi naman pagalit ang pagkakasabi ni Hanna ng magsalita ito. Para pa nga itong umuungol na nasasarapan.

"Okay, here's your phone." The man say while grunting.

My lips form an o shape, at kahit hindi ko sila nakikita alam ko na kung anong ginagawa ng dalawa. But based on that man's voice it's not Minard. Anong nangyari sa dalawang iyon? The last time I knew about that two is that they're dating already.

"OH! Damn, don't make it too fast!" sigaw ni Hanna.

Wala na akong ibang narinig kung hindi ungol nilang dalawa at parang may pumapalakpak na alam ko naman kung ano ang sound na iyon. So I turn off my call, napapailing na lang akong nagtuloy sa banyo para maligo na lang.

Nasa kalagitnaan na ako ng pagligo ng bumukas ang pinto at sumilip doon si Napoleon. He look at my naked body from head to toe the look at my face straight.

"Hanna called your phone, I told her your in the bathroom. Hurry up honey," anito at isinara na lang ang pintuan na hindi man lang ako hinintay na sumagot.

Something is really strange, kung wala baka kasama ko na ngayon sa banyo si Napoleon. Hindi magpipigil ng ganito ang asawa ko kung wala kaming problema. Sa loob ng limang taon na mag-asawa kami wala kaming pinagtalunan na dalawa. As in hindi kami nag-away mula noon hanggang ngayon, may tampuhan man maliit na bagay lang tulad ng nakalimutan na patayin ang ilaw sa banyo o kaya naman hindi nakadaan na bumili ng ipapabili ko.

Huminga ako ng malalim, kailangan naming pag-usapan ito habang hindi pa lumalala ang gulo. Ayokong magtalo kami ni Napoleon, lalo ang mag-away dahil sanay na ako na palagi lang kaming okay na dalawa.

Nagmadali na akong maligo, kailangan bago matulog maayos na namin ito ni Napoleon. Kung ano man ang problema naming dalawa.

Paglabas ko ng banyo, wala ang asawa ko sa kwarto namin. Kaya napilitan na akong magbihis na muna, balak ko sana bukas na lang magbihis. I really need to please my husband, at isa sa naiisip kong paraan ay akitin siya. Isa ba naisip ko rin kailan ba ang huling beses na may nangyari sa amin? Masyado na yatang matagal. Hindi ko na kasi maalala kung kailan ang huli.

Hindi kaya iyon ang problema namin kaya ganito si Napoleon.

"Honey!" sigaw ko nang makatapos akong magbihis.

"Balcony!" sigaw din naman ng asawa ko.

Paglabas ko ng ng balcony nando'n siya at seryosong nakatitig sa kalangitan habang may hawak na basong may lamang alak. Agad ko siyang nilapitan at niyakap, "hey! Do we have a problem?" straight to the point kong tanong.

A deep and very frustrated sigh came from him, pero hindi siya sumagot. And that makes me uneasy, and I just confirm that we really have a problem.

"Napoleon, may problema ba tayo?" tanong ko na naman sa kanya.

Doon niya lang ako tinignan bago halikan sa noo ko. He even smiled pero iyong ngiti na parang napilitan lang talagang ngumiti.

"Wala, I'm just tired at work. Baka bukas kailangan ko na namang umalis, and I'll be out of the country for a week again," paliwanag nito.

Para naman akong nabunutan ng tinik, "akala ko may problema na talaga tayo. You didn't talk much, you don't even join me at the shower. Akala ko nagtatampo ka na sa akin kasi wala akong time sa 'yo," lambing ko naman sa kanya.

He hug me this time, habang panay ang halik niya sa noo ko. We stayed like that for a couple of minutes bago kami nagdesisyon na matulog na. We really just sleep, no monkey business just cudling and I like it that way. Mas ramdam ko ang intimacy namin ni Napoleon sa ganitong bagay. Na hindi lang sex ang nagbibigay ng init sa relasyon naming dalawa. Na magkayakap lang kaming matulog ay ayos na, kahit pa matagal-tagal na rin ang huling beses na may nangyari sa aming dalawa.

.......................................

"YOU CALL me last night?" tanong sa akin ni Hanna nang magkita kami sa HQ ng PIO.

I smiled at her, "yes, 911 pero may himala kang ginagawa." Lumingon ako sa paligid namin baka kasi nasa tabi-tabi si Minard. "Bakit iba ang kaulayaw mo kagabi? Sino ang lalaking iyon? Naghiwalay na ba kayo ni Minard?" bulong ko sa kanya ng masiguro kong walang tao sa paligid namin.

Nakita kong umirap ang kapatid ko bago umiling na parang naiinis. Mas lalo tuloy akong na-curious sa kung ano ang nangyayari sa dalawang ito.

"Don't mention that bastard name in front of me ate, please lang. And one more thing, huwag mo akong ipapasa sa partner mong may sayad sa ulo," bulong rin sa akin ni Hanna na halata ang galit sa tono ng pananalita nito.

"I thought you two are thing? What happened?" hindi ako titigil hangga't hindi ko nakukuha ang gusto kong malaman sa kaniya.

But she didn't tell anything about that topic, iniba na nito ang usapan namin.

"Ano ba kasi ang dahilan ng 911 mo kagabi? Nasa climax na ako istorbo ka, hindi ka ba pinapaungol ni Kuya Nap?" garapal talagang magsalita ito.

"Ikaw tatahiin ko na iyang bibig mo," saway ko sa kanya. "I feel there's something wrong last night. Napoleon is not in his usual self, ang tahimik niya na parang ang bigat nang dinadala niya sa isip niya."

Iyon pa rin ang napansin ko kanina paggising namin, hindi pa rin masyadong mapagsalita si Napoleon kahit na ang sabi naman nito okay lang naman daw sila at pagod lang ito.

"Sus, baka may babae na siya. Kaya ganyan siya sa 'yo, imagine hindi na siya madalas umuwi sa bahay ninyo. Madalas out of town or out of the country, hindi na rin kayo nagju-jugjugan ano?" atribida itong kapatid kong ito. Nakangisi pa habang nagsasalita ang lukaret, na parang nasisiyahan pa sa nangyayari sa buhay may asawa ko.

"Ang dumi ng utak mo, tigilan mo na ang kakasama sa kung sino-sino baka may infectious diseases ang mga nakakasama mo. Iyang utak mo ang tinatamaan at kung ano-ano ang naiisip mo," inis na sita ko sa kanya.

But deep inside me, affected ako sa sinabi niya. Hindi kaya totoo ang sinabi ng kapatid, medyo sapol kasi talaga ako sa sinabi niya. Lalo na sa hindi na madalas umuwi si Napoleon at hindi na nga kami masyadong active sa sex life namin.

"Aminin mo, affected ka ate. Limang taon na rin kayo, pero wala pa ring nagbago sa relasyon ninyo. Same pa rin kayo na parang bagong kasal, but minus the activeness in your sex life. At alam kong ramdam mo nga talaga na may mali sa asawa mo, my advice ate mag-usap kayo. And if ever my instinct is correct. Hiwalayan mo na hindi na magbabago ang isang katulad nilang mga manloloko at manggagamit," ani Hanna na hindi maalis-alis sa isip ko.

Again sapol kasi ako sa lahat ng mga sinabi niya, kaya hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Kanina lang bago kami umalis ng bahay okay naman kami ni Napoleon. Not now that this sister of mind polluted my mind into something that make sense. Hindi na naman ako mapapakali nito buong maghapon, na parang gusto ko nang umuwi ngayon o puntahan na sa trabaho si Napoleon.

Pero hindi ko naman magawa ang mga nasa isip ko dahil may trabaho ako, at alam kong may trabaho rin si Napoleon. I just decided to wait until this evening come and I will talk to him again.