Twelve Academy: The Beginning

Epilogue

Author's note: So ito na nga tapos na ang Twelve Academy ang first book ng first trilogy ko ☺ salamat sa pagbabasa. Book two? Well I upload the prologue as soon as possible ^_^

Jaja

***

"A deep condolence sa mga namatay sa ating grupo" sabi ni lolo January pero wala pa ring may balak magsalita ni isa sa amin "A sincere apologize para dun sa mga namatayan, gustuhin man naming tumulong ngunit di pwede dahil sa mga consequences na pwedeng mangyari. Nagpapasalamat ako sa Black Forest Goddesses na tumulong satin sa labanang to" dito na nagsimula ang bulungan nila.

"Kaya ba hindi ganun kadami ang namatay satin?"

"Kung ganun natupad ng S.L ang last mission nila?"

"Siguro nga"

Hindi ko na pinakinggan pa ang mga sinabi nila lolo dahil umalis na ako, wala ako sa mood makinig. Pumunta ako sa lugar kung saan nagbabakasakali ako na baka nandun sya, na baka nandun ang best friend ko, baka nandun si Miyu. Kaya lang napapaiyak pa rin ako pag nakikita kong grave nya lang ang dadatnan ko.

Isang araw na ang nakakaraan at maraming nagbago, simula noong tumama samin ang puting liwanag ni Miyu nawala na ang mga extra naming kapangyarihan. Nawala sakin ang kakayahan kong gamitin ang X-ray vision ko pero kaya ko pa rin kontrolin lahat ng dark air dahil sa dark eyes ko. Si Maya naman di na nya kayang kontrolin ang hangin at si Renji di na nya kayang kontrolin ang oras, kung dati pwede nilang gamitin ang kahit alin dun ngayon hindi na. Si Rika apoy na lang ang kaya nya. Si Jusper kaluluwa na lang ang kaya nyang kausapin pero di na nya kayang magpapasok sa katawan nya. Si Vinle nawala ang ability nya na ipakita sa screen lahat ng gusto nyang ipakita. Si Chiaka naman nawala yung kakayahan nyang mabasa ng mabilis ang nasa spell book kaya ngayon hirap na hirap sya.

Maraming nagbago, maraming nawala, maraming nagluluksa, ganito pala pag may digmaan? Sana di na lang nangyari to sa buhay namin para naman di nawala ang best friend ko. Sa ikalawang pagkakataon nawalan ako ng matalik na kaibigan.

"Miyu naririnig mo ba ako ngayon? Miyu hirap pa rin akong tanggapin na wala ka na! Bakit kasi iniwan iwan mo ko eh! Nakakainis ka naman eh, pero alam ko na ayaw mong masaktan pa kami o ang iba pa dito kaya mas pinili mong mawala ka na lang kesa sa kami ang mawala sayo. Isa ka lang marami kami at alam kong mas masakit yun sayo, pero sana naman sinama mo ko---- ARAY"

"Baliw ka talagang babae ka pano na lang ako pag nawala ka edi nabaliw na ako sa lungkot"

It's Jusper, umupo sya sa tabi ko at tahimik lang kaming nakatingin sa lapida ni Miyu. Lagi syang nanjan para di ko maisipang sumunod kay Miyu, parang timang talaga to. Pero kung sabagay ano pa nga bang magagawa ko? Para samin din naman to eh!

"Sorry" out of the blue lumabas na lang yan sa bibig ko, siguro yan kas talaga ang gusto kong sabihin sa lahat

"Saan?"

"Sorry kasi lagi kong naiisipang sumunod kay Miyu kahit naman alam ko na hindi nya magugustuhan yun, makasarili ako di ko man lang iniisip ang mga nararamdaman nyo. Kaibigan nyo rin naman si Miyu pero ganito ako makaasta" Feeling ko talaga ang safe pag nasa yakap ako ni Jusper parang ayaw ko nang umalis sa pagkakayakap sa kanya, kahit lagi kaming nag aaway. "Nakakapanibago to Lalaki, wala nang magsasaway satin pag nag aaway tayo. Parang hirap pa rin ako isipin at tanggapin na wala na talaga si Miyu eh"

"Ssshh~ nandito lang naman kami para sayo eh, dont worry di kami mawawala sa tabi mo" mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap kay Jusper para akong batang naiyak sa kuya