MINE!

H18 •full moon•

GITTE
Traag open ik mijn ogen. Het leken wel uren die verstreken waren.

Wanneer ik op de klok van de auto keek bleek dat ook echt zo te zijn.

"Lekker geslapen"hoor ik Alex pesterig zeggen. En zijn woorden worden gevolgd door een slag van Emmy tegen zijn arm. Hij gromt even terug en dan vraag ik:"waar zijn we?"

"Polen..."antwoord Emmy met een zucht.

"We rijden nu naar de kust en nemen daar een overzet... En misschien als we snel genoeg zijn zitten we op dezelfde als Wannes"zegt Alex om ons wat moet ik te spreken.

JAMIE
Ik leun tegen de muur aan en staar naar Fleur. Ze moet nu echt wel gaan wakker worden.

Aiden zit aan haar bed en houd haar dag en nacht in de gaten.

Zijn roedel heeft ondertussen heel de epica roedel overgenomen.

Tobias (zie foto) had ondertussen wat info over zichzelf gegeven. Hij heet dus Tobias, hij is een wolfblood en toen hij Fleur zag kreeg hij de drang om haar te beschermen.

En toen kwam het in me op! Het was vollemaan vandaag!

Ik keek naar Tobias die iedereen in de gaten hielt vanuit een hoek in de hoek van de kamer.

Toen hij zag dat ik naar hem keek veranderden zijn gouden ogen van richting.

Hij keek naar me en volgens mij wist hij waar ik aan dacht.

Zijn ogen waren nog goudachtiger dan normaal. En Waneer zijn kille ogen weer veranderden van richting wist ik het zeker.

Hij keek door het raam naast hem naar de prachtig schijnende volle maan.

Hij gromde en greep de stoel stevig vast. Aiden keek even op en keek mij vragend aan.

Wanneer Tobias ons weer aankeek stond hij op en liep de kamer uit. "Wat is er met hem?"

"De maan" antwoord ik Aiden als ik mijn blik ook op de maan fixeer.

TOBIAS
Ik storm het ziekenhuis uit. Het gejeuk van de haren die beginnen te groeien word erger en her verlangen om nog eens bloed te proeven vergroot.

Pijnscheuten schieten door mijn lichaam wanneer ik buiten de maan weer zie.

Ik moet hier weg en wel nu voor er iemand gewond raakt. Ik ren het bos in en dan scheuren mijn kleren.

De pijn stopt en ik sta in weerwolven vorm. Mijn wolf rook Bloed en hij huilde als teken naar de andere wolfbloods.

Meteen kreeg ik gehuil terug en ik snelde op de geur af. De geur is niet ver meer en dan stop ik achter een grote rots.

De geur komt van een roedel wolven achter de rots en volgens mij is het de Hollow roedel.

Niet veel later ruik ik de geur van nog een wolfblood en duidelijk ben ik niet alleen.

FEDUCIA
Waneer de wind plots draait van richting schiet een geur mijn neus in ik kijk omhoog om op een grote volle maan uit te kijken.

"Fuck dit is niet goed!" Zeg ik als ik weer naar Odius kijk.

"Wolfbloods"zegt Odius wanneer ook hij de geur opsnuift.
"Breng ze ik veiligheid"zeg ik terwijl ik naar de roedel kijk.

Meteen loopt Odius naar de voorkant van de roedel en gromt als teken dat ze hem moeten volgen.

Ik neem mijn mes uit mijn zak en snij in mijn arm zodat ze zich op mij fixeren en niet de roedel.

En inderdaad ik heb gelijk want enkele seconden later komt er een grote wolf vanachter het rotsblok. Ik zet enkele stappen achteruit maar dan hoor ik ook gegrom achter me, nog een wolfblood.

FLEUR
Plots is de witte omgeving weg en ik sta in een bos. Ik zie mijn moeder en mijn kleine broertje Jamie.

Hij was jaren geleden verdwenen samen met mijn moeder en volgens iedereen is hij gedood door Aiden net zoals mijn moeder.

Met die gedachten breekt mijn hart. Maar als hij dood was waarom was hij er dan net niet?!

Mijn moeder rent hand ik hand met Jamie door het bos tot plots een zwarte wolf voor hen springt en de ogen van deze wolf doen me heel erg denken aan iemand anders... Aiden...

De wolf gromt en duwt mijn moeder tegen de grond. "Loop Jamie!" Schreeuwt ze nog voor Aiden emotieloos haar hoofd er af rukt.

Tranen springen in mijn ogen en ik zak door mijn knieën. "Goed gedaan zoon"zegt een man die vanachter een boom komt.

"Dank u vader..."antwoord hij.

Tranen vertroebelen mijn zicht en Waneer ik terug goed zie sta ik op het oude marktplein en ik wist wat er zou volgen.

En inderdaad het was net wat ik verwachte Aidens mannen die met een lach op hun gezicht mijn vaders kop eraf rukte.

Ik begon te gillen bij de beelden en het deed me eraan herinneren wat voor een monster hij werkelijk was!

Hij had me maanden zitten voorliegen zodat ik zou blijven en nu ben ik nog verdomme zwanger van hem van een baby die mij probeert te vermoorden een baby die net zo zal worden als hem!

En met die gedachten stond het meisje weer voor me.

Tranen rolden over mijn kaken en ze keek me vol medelijden aan.

"Het spijt me dat hij je dit aan heeft gedaan..."zegt ze zacht.

Ik staar weg maar ze pakt mijn arm en ik kijk haar weer aan.

Ze zet een stap opzei waardoor ik het licht weer zie. Ik snik en knik ja en met dat teken stappen we erop af.

Beelden schieten door mijn hoofd. Beelden van voor Aiden,beelden waar ik blij was en gelukkig met mijn familie.

En hij heeft er voor gezorgd dat dat allemaal kapot is!

Hij zorgde ervoor dat zoveel levens werden genomen en families uit elkaar werden gerukt. En van alle weerwolven moet hij juist mijn Mate zijn!
--------------------
Thnx voor het lezen! Is dit het einde van Fleur?

Ily all 💋

Like?follow?comment?