Her Boss (Commit #2)

Chapter Twenty- Nine

Be Brave

Kinabukasan, wala si sir Adam. Sabi ng secretary niya may pinuntahan daw at bukas pa papasok.

"Good morning sir! How may I help you?" tanong ng FO namin sa delivery boy ng flowers

"Good morning too, ma'am delivery po para kay Ms. Gretchen Quejada."

Syempre nanlaki mga mata ko.

"Naks! Ma'am, maagang pampagana." Kantyaw ni Anabel sa akin.

"Kayo po ba si Ma'am Gretchen?" tanong naman sa akin ng delivery boy habang maluwang ang pagkakangiti. Ibang flower shop siguro ito kaya di ako kilala.

"Yes. Good morning kuya!" nakangiti kong sagot

Nakaalis na ang delivery boy bago ko binuksan ang card na nakasabit sa bouquet.

"Can't wait to see you tonight, Gretchen. I hope you won't mind if I invite you for dinner.

Missing you so much. Have a beautiful day ahead.

With Love,

Jim"

Buong maghapon akong nakatanggap ng ng pang aasar sa hotel. But I don't mind, malayo ang takbo ng utak ko merong maalala ko lahat ng mga babaeng na link sa kanya dati, mga babaeng nabigyan niya ng anak at patuloy na tinutustusan, ang tunay niyang pamilya, mga exes na pilit ang habol sa kanya. Sari-saring emotions ang meron ako, feeling ko nga sasabog na utak ko kakaisip kung ano bang tamang gawin.

Minsan talaga sa buhay natin darating ang ganitong pagkakataon, kaya ayaw ko ng manliligaw ee, dagdag stress kasi sila para sa akin, ang hirap kaya mag handle lalo na kung marami kang priority, iisipin mo pa kung papaano mo sila haharapin, sa case ko naman ngayon isa lang siya ang kaso maraming sabit, ayaw ko ng complicated. I deserve more. I know that.

Lunch break ng makatanggap ako ng tawag galing kay Jim para i-confirm ang lakad namin.

"Hi." Bungad ko, di ko kasi alam kung paano siya kakausapin

"Hello there Gretchen, how are you?"

"I'm doing good. Thank you."

"Good. Have you taken your lunch?"

"I'm on my way to restaurant. How about you?"

"Not yet, still busy. How about the flowers, do you like it?"

"Hmnn, I like them, it's perfect actually. Beautiful."

"Meaning?"

"Meaning what?"

"Are you accepting my invitation for dinner tonight?"

"Sure." walang kagatol-gatol kong sagot. Once in for all, I think this is the best time.

"Good. See later, then. Enjoy your lunch, baby."

"Ok. thanks. Don't forget to take your lunch too."

Maka-baby siya sa akin? Kasi mukha ko siyang daddy? haha

*** Dinner ***

Sa isang mamahaling restaurant niya ako dinala, this time mas romantic ang settings, may reservation ng dumating kami, kinakabahan tuloy ako.

With matching candlelight pa ang peg, sabay pakitang gilas niya mag piano. Siguro kung sa ibang pagkakataon lang, baka ako na ang pinakamasayang babae, kaya lang we are in middle of the most complicated things. Kumbaga para kaming nasa gitna ng gubat at any time kung hindi pa ako tatakbo, dalawa kaming magiging hapunan ng mga mababangis na hayop sa lugar na iyon.

Nakangiti pa rin siya habang papalapit sa akin, nakatitig lang ako sa kanya, di ko inaalis ang mga mata ko sa mga mata niya. This way, alam kong buo na nga ang desisyon ko.

"Why you look that way, baby? You don't like it?" tanong niya matapos niya akong bigyan ng kiss sa pisngi at umupo sa tabi ko.

"I love it, you have a good taste huh?"

"Really?" sabi niya habang malapad naman ang pagkakangiti.

Bigla naman siyang lumuhod sa harap ko, buti na lang nasa private room kami, even though alam ko naman na secure pa rin ako dahil marami namang staff sa labas at any time pwede ko namang i-press ang button sa ilalim ng table kung may kababalaghan man siyang gawin sa akin.

"What are you doing?" tanong ko sa kanya

"It's almost months since I started courting you. Don't you think it's the best time for us to go to next level?" shock ko namang dinig sa speech niya.

"Jim..."

"Babe, will you be my girlfriend?"

"Jim... " di ko alam kung papaano sisimulan ang lahat ng gusto kong sabihin

"babe..." malungkot niyang sabi

"I'm... actually thinking about this for million times now... God knows I don't want to hurt you, but Jim, I cannot trust you."

"But why? What have I done wrong babe?" nagmamakaawa niyang sagot.

"I mean, I trust you as a friend of mine, but I cannot trust you with my heart. I am sorry Jim. I did not intend to hurt you this way. I should have told you earlier, but I want to give you a chance and these past few months prove that I can't."

"Tell me what's wrong?"

"I cannot accept all your past Jim that is why I am scared to trust you, my future. Maybe if we meet in different times, maybe... just maybe... maybe I could love you the way you want me to do. I am really sorry." Sabi ko habang dahan dahang tinatanggal ang dalawa niyang kamay nakahawak sa mga kamay ko.

Akala ko noon, siya lang ang masasaktan sa mga sasabihin ko, hindi pala. Mas masakit pala na ako ang nagsasabi sa kanya nito. 

Even though my heart is tough, marunong din naman akong maawa, naawa ako sa kanya in way na alam kung kulang siya sa totoong pagmamahal pero hindi pa rin sapat na dahilan iyon para pumasok ako sa isang relasyon na between life and death. 

Wala pa akong sapat na lakas ng loob para lumaban sa tinatawag na us against the world. 

Hindi ako handa. Hindi ko kayang pumasok na naman sa commitment na alam kong di ako sigurado.

Kaya kahit masakit, I choose to be brave.

Iniwan ko siyang nakaluhod pa rin. Hindi na ako lumingon kahit tinatawag niya pa ako.

"Babe, please."

"Babe??"