CEO's SON (Sweet Lies, Bitter Truth)

CS#1

...They say before you start a war

you better know what your fighting for,

well baby you are all that I adore.

If love is what you need.

I soldier I will be...

I suddenly stop from singing my favorite song,ang title nun is 'Angel with a shotgun' by 'The Cab' when I saw na bumukas na ang door ng elevator.

Pumasok na ako agad at pinindot ang 10th floor kung saan nandun ang inuukupa kong condo unit.

Buti wala akong kasabay sa elevator ngayon.

Sobrang dami kong pagod. Di pa naman pasukan pero araw araw kaming may training. I put down my yellow bagpack to the floor. Medyo mabigat kasi yun.

Training? Yes. I am a volleyball player. Varsity player ng school namin. Inshort Im a student-athlete.

Kaya ito ako ngayon, parang lantang gulay na nakatayo sa isang sulok ng elevator while listening to my favorite song sa Ipad mini ko, well listening to song bring outs the stress I have, it always take me to another dimension whenever I play music. Nawawala na ingay sa paligid ko, pati na rin ang mga taong nakapaligid sa akin nakakalimutan ko.

Well, yung lang siguro ang powers ng music.

By the way, I'm Keona Sola K. Dae, 19 years old, they say that I'm pretty daw, pero ngingiti lang ako kapag sinasabi nila yun. Kagaya ng sabi ko kanina, I'm a volleyball player. I play as an utility spiker, in another word, I played all around, I can hit the ball everywhere inside the court, I can be a second setter, a libero at the back. Basta ganun. Some volleyball analysist named me as 'the most tenacious spiker' while the volleyball community called me as 'darling of the crown'. Basta ganun. Nakakahiya nga kasi lahat na lang ng kilos ko, kahit walang consent ay kumakalat sa buong twitter at ig world.

Well, siguro yung lang talaga ang downfall na mapabilang sa most winningest volleyball team sa college level.

Naglakad na ako palabas ng elevator ng marating ko ang floor namin, may mangilan ngilang tao akong nakasalubong at nginitian. They didn't bother to talk to me, since, napansin nilang may earphone na nakalagay sa tenga ko. Karamihan ng mga kafloor namin dito ay schoolmates namin, they always say na kaya dito nila piniling tumira eh, para may kapitbahay daw silang sikat.

Sino kayang sikat yung sinasabi nila?

Lakad lang ako nang lakad, pero napaligon ako sa pinaggalingan ko kanina ng makarinig ako ng sigawan.

Tsk. Ano ba yan? Ang alam ko may mga class at hindi warfreak ang mga taong nakatira dito sa condo building namin pero bakit may nagsisigawan?

"Bakla?" Pabulong na saad ko ng makita ang bestfriend slash homebuddy slash julalay ko na nakatayo at malapit ng umiyak habang nakatayo sa harapan ng isang lalaking nakatalikod sa direksyon ko, sino yun?

Nakita ko pa yung ibang kasama nito, mga nakangisi na parang aso at pinagsasabihan ang bestfriend ko ng mga bagay ng hindi ko marinig.

Parang pamilyar yung mga mukha nila? San ko ba sila nakita?

Si bakla naman, ayun, mukhang takot na takot dahil nakayuko lang sya, nawala ang madaldal at makulit na baklang kakilala ko. Ussually naman kapag may kaharap iyan lalaki akala mo bulate siya na sinabuyan ng asin dahil angkarat! Hyperkid! Pero ngayon, parang isang maamong tuta si bakla.

Nakita kong na parang susuntukin ng isang lalaki si bakla, yung lalaki na nakatalikod sa direksyon ko. Wait anong gagawin ko? Wait!

I was astounded when I saw Felipe my bestfriend slash homebuddy slash julalay ko, he was sitting on the floor while holding his nose and wait did I just saw blood?! Shoot...his nose is bleeding!!!