រឿង : អ្នកប្រុសធំ✨(END)

21

    មន្ទីរពេទ្យ.....
    នៅក្នុងបន្ទប់សម្រាករបស់អុីនៀនហុងសៀនកំពុងតែអង្គុយប្រឈមមុខនឹងមុខឪពុកម្តាយរបស់គេទាំងដែលដឹងច្បាស់ថាពួកគាត់គឺជាអ្នកណា ត្រកូលហ្វឹងគឺជានាយករដ្ឋមន្ត្រី ហើយគាត់មានកូនពីរនាក់គឺហ្វឹងអុីនៀននឹងហ្វឹងឈូអុីង។
    « ឯងជាលីវយីងមែនទេ? » លោកហ្វឹងសួរឡើងដែលគាត់ទទួលបានដំណឹងអាក្រក់បែបនេះគឺសុខចិត្តទុកការងារចោលទាំងអស់មកមេីលកូនប្រុសដែលជាបណ្តូលចិត្តរបស់គាត់
    « បាទមែនហើយគឺខ្ញុំ! » ហុងសៀនឆ្លើយទាំងអឹមអៀនមិនហ៊ានប្រឈមមុខនឹងក្រសែភ្នែករបស់ឪពុកម្តាយអុីនៀនកំពុងតែមេីលឡើយ
    « ឯងស្រឡាញ់កូនប្រុសពូទេ? » លោកហ្វឹងសួរឡើងយ៉ាងមុឺងម៉ាត់ មេីលទៅគាត់បានដឹងពីទំនាក់ទំនងស្នេហាមួយនេះរួចហើយ តេីគាត់នឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងម៉េចប្រសិនបើយើងឆ្លើយការពិត?ទាំងដែលអុីនៀនកំពុងតែគាំងនៅសំណួរមួយនេះ
    « ខ្ញុំ.....សារភាពថាស្រឡាញ់ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនហ៊ានទេ » អុីនៀនងេីយមុខមកនិយាយការពិតទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែទទួលយក ប៉ុន្តែឋានះអុីនៀនខ្ពស់ណាស់គឺជាអនាគតនៃនាយករដ្ឋមន្ត្រី តេីប៉ាម៉ាក់គេអោយស្រឡាញ់ខ្លួនដែរឬ?
    « ម៉េចថាមិនហ៊ាន?ដឹងទេថាអុីនៀនឆ្លងកាត់បែបណាដេីម្បីបានស្រឡាញ់ក្មួយ? » អ្នកស្រីហ្វឹងចេញមុខមកនិយាយ ប្រហែលលីវយីងមិនដឹងទេថាអុីនៀនកូនប្រុសគាត់បានឆ្លងកាត់រឿងអ្វី ទាំងដែលក្តីស្រឡាញ់មួយនោះនៅតែមិនប្រែប្រួល
    « ..... » លោកហ្វឹងក្រោកដេីរចេញទៅបាត់ទុកអោយប្រពន្ធជាអ្នកនិយាយមិនចង់រំលឹកទេគាត់ខុសធំណាស់ដែលសឹងតែមិនអាចលេីកលែងអោយបាន គាត់ជាកូនប្រុសជានាយករដ្ឋមន្ត្រីគឺមិនអាចសម្រក់ទឹកភ្នែក។
    អ្នកស្រីហ្វឹងដកដង្ហើមធំដែលអុីនៀនកំពុងតែមេីលមុខទាំងឆ្ងល់ហើយគាត់ក៏និយាយរៀបរាប់ប្រាប់អោយបានដឹងការកូនប្រុសគាត់បានលះបង់ប៉ុណ្ណាសម្រាប់មនុស្សដែលគេស្រឡាញ់។
    « អុីនៀនគេបានធ្វើគ្រប់យ៉ាងកាលនៅវិទ្យាល័យគេបានសារភាពការពិតប្រាប់ប៉ារបស់គេថាគេគឺស្រឡាញ់ក្មួយគេក្លាហានណាស់ទៅប្រាប់លោកប៉ាទាំងបែបនេះទាំងដែលការស្រឡាញ់នេះគឺប្រុសដូចគ្នា កាលនោះលោកប៉ាមិនព្រមឡើយ គេធ្វើគ្រប់យ៉ាងដេីម្បីអោយលោកប៉ាទទួលស្គាល់ទាំងដែលលោកប៉ាគឺស្អប់ណាស់ ប៉ុន្តែអុីនៀននៅតែមិនព្រមចុះចាញ់នៅតែនិយាយថាស្រឡាញ់ក្មួយនឹងអោយលោកប៉ាបំពេញបំណង ហើយស្រាប់តែ..... »
    ត្រឡប់ទៅកាន់អតីតកាលបន្តិច.....
    អុីនៀនត្រឡប់មកពីសាលាទាំងញញឹមហើយក៏ឡើងទៅរកលោកប៉ានឹងនិយាយពាក្យនោះដដែលដេីម្បីអោយលោកប៉ាទទួលស្គាល់គេជាមួយនឹងលីវយីង។
    « លោកប៉ាខ្ញុំមិនស្រឡាញ់មនុស្សស្រីទេខ្ញុំស្រឡាញ់លីវយីង លោកប៉ាបំពេញបំណងផង »
    « តែមនុស្សដែលឯងស្រឡាញ់នោះគឺជាមនុស្សប្រុសឯងដឹងទេអុីនៀនថាឯងឆ្កួតហេីយ » លោកហ្វឹងតបទៅវិញទាំងកំហឹង
    « ខ្ញុំមិនបានឆ្កួតទេលោកប៉ាខ្ញុំគឺស្រឡាញ់មនុស្សប្រុសដូចគ្នាចិត្តនឹងបេះដូងមួយនេះនៅតែមិនប្រែទេ » អុីនៀនតបទាំងប្រឈមមុខនឹងក្រសែភ្នែកកំណាចរបស់ឪពុក។
    ឆ្វាច់ ~ ឆ្វាច់
    រំពាត់បានវាត់លេីរាងកាយរបស់អុីនៀនលោកហ្វឹងទ្រាំស្តាប់ការនិយាយរបស់កូនប្រុសគាត់មិនបានឡើយ ព្រោះគេជាអនាគតនាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃប្រទេស មិនមែនមានចារឹកមួយនោះដែលគាត់ទទួលយកមិនបានឡើយ។
    « ហុឹក ~ ហុឹក ទោះបីជាលោកប៉ាវៃខ្ញុំដល់ស្លាប់ក៏ខ្ញុំនៅតែស្រលាញ់លីវយីងមិនប្រែដែរ ~ ហុឹក » អុីនៀនយំទាំងក្តាប់ដៃដោយភាពឈឺចាប់នៃរាងកាយ
    « ឯងជជេសណាស់ប៉ានឹងឃុំឯងមិនអោយឯងចេញក្រៅបន្ទប់ឡើយប៉ានឹងអោយគេមកបង្រៀនឯងដោយផ្ទាល់ទាល់តែឯងឈប់និយាយរឿងនេះទេីបប៉ាបញ្ជូនឯងទៅសាលាវិញ » លោកហ្វឹងនិយាយទាំងវៃកូនទាំងដែលគាត់មិនដែលធ្វើបែបនេះ
    ឆ្វាច់ ~ ឆ្វាច់
    លោកហ្វឹងវៃហេីយគាត់ក៏ដេីរចេញទៅដោយទុកអោយអុីនៀនអង្គុយយំខ្លាំងៗហេីយនៅតែនិយាយដដែលៗចេញមក។
    « ខ្ញុំស្រឡាញ់លីវយីង!ទោះបីជាលោកប៉ាវៃខ្ញុំដល់ស្លាប់ក៏ខ្ញុំនៅតែស្រលាញ់លីវយីងមិនប្រែដែរ ~ ហុឹក » អុីនៀនយំអោបជង្គង់។
    ត្រឡប់មកកាន់បច្ចុប្បន្នវិញបន្ទាប់ពីស្តាប់អ្នកស្រីហ្វឹងនិយាយហើយហុងសៀនក៏សម្រក់ទឹកភ្នែកស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់មិននឹកស្មានថាអុីនៀនហ៊ានធ្វេីបែបនេះសោះ។
    « ដេីម្បីបានចេញគេសុខចិត្តឈប់រំលែកឯងសិនបន្ទាប់ពីចេញបានហេីយបានធ្វេីរឿងមួយដ៏ធំគឺក្លាហានបានសុំលុយលោកប៉ាថាទៅរៀនច្រើនទាំងដែលគេគឺយកលុយទាំងអស់នោះទៅព្យាបាលឯងថាឯងកេីតជំងឺមហារីក អុីនៀនប្រាប់មីងមុនទេីបមីងយកទៅប្រាប់លោកប៉ា លោកប៉ាខឹងណាស់វៃម្តងទៀត គេនៅតែអះអាងថាស្រឡាញ់ក្មួយទេីបធ្វើបែបនោះ ទេីបប៉ាឃុំគេទៀតហើយអោយមនុស្សយកសំបុត្រក្លែងក្លាយយកទៅអោយក្មួយថាគេមិនស្រលាញ់ក្មួយ ពេលចេញបានហើយអុីនៀនទៅរកក្មួយប៉ុន្តែគេត្រឡប់មកវិញប្រាប់ថាក្មួយបានប្តូរសាលាបាត់ហើយអុីនៀនខឹងណាស់ ទេីបលោកប៉ានឹងគេមិនសូវត្រូវគ្នា » អ្នកស្រីហ្វឹងដកដង្ហើមធំនិយាយបន្ត
    « អុីនៀនកែវភ្នែកក្រហមយំផងរៀនមិនចូលផងព្រោះគេនឹកក្មួយបាត់ក្មួយគេព្យាយាមរកក្មួយតែនៅតែមិនឃើញពេលខ្លះធ្លាក់ខ្លួនឈឺហេីយអានសំបុត្រដែលក្មួយបន្សល់ទុកអោយរាល់ថ្ងៃអស់យូរៗទៅក៏អស់សង្ឃឹមហើយក៏បន់ស្រន់សង្ឃឹមថាថ្ងៃមួយនឹងបានជួបក្មួយម្តងទៀត »
    អ្នកស្រីហ្វឹងរៀបរាប់ទាំងប៉ុន្មានធ្វើឱ្យលីវយីងទប់ទឹកភ្នែកមិនបានឡើយ។ហេតុអ្វីមនុស្សប្រុសល្អបែបនេះគេបែរជាធ្វេីគ្រប់យ៉ាងដេីម្បីខ្លួន?ហើយខ្លួនក៏រត់ចោលគេទុកអោយគេឈឺចាប់ម្នាក់ឯងបែបនេះ។
    « ខ្ញុំធ្វើបាបគេពេកហើយ ~ ហុឹកៗ » លីវយីងអោនមុខចុះហេីយយំចេញមកខ្លាំងៗ កំហុសទាំងអស់គឺខ្លួនជាអ្នកសាងឡើងដោយខ្លួនឯងទាំងអស់
    « ក្មួយត្រូវនៅជិតអុីនៀនណាគេស្រឡាញ់ក្មួយគេរីករាយពេលនៅជាមួយក្មួយបេះដូងកក់ក្តៅពេលនៅជាមួយក្មួយ កុំគិតរឿងឋានះនឹងការយកកូនព្រោះលោកពូអ្នកមីងមិនគិតបែបនោះឡើយអោយតែពួកកូនស្រឡាញ់គ្នាប៉ាម៉ាក់ក៏សប្បាយចិត្ត ហើយសម័យនេះហើយប្រុសដូចគ្នាក៏មានកូនបានដែរព្រោះជាសតវត្សទី21បច្ចេកវិទ្យាខ្លាំងក្លាណាស់ » អ្នកស្រីទះស្មាលីវយីងតិចៗគាត់មិនបានជំទាស់រឿងស្នេហាមួយនេះឡេីយគាត់នឹងអោយកូនរបស់គាត់នឹងមនុស្សដែលគាត់ស្រឡាញ់រីករាយ
    « បាទអរគុណខ្លាំងណាស់ » លីវយីងរំភើបធ្វើអ្វីលែងត្រូវឪពុកម្តាយរបស់អុីនៀនមិនបានប្រកាន់ខឹងឬថាអ្វីថែមទាំងបេីកដៃអោយទៀត ពេលនេះសប្បាយចិត្តជាងពេលណាៗទាំងអស់
    « ចាំល្ងាចមីងនឹងត្រឡប់មកមេីលអុីនៀនវិញព្រោះពេលនេះការងាររវល់មិនអាចទុកចោលបាន » និយាយហើយអ្នកស្រីហ្វឹងដេីរចេញទៅបាត់ ប្រសិនបេីការងារមិនសំខាន់គាត់នឹងនៅមេីលថែកូនប្រុសមិនខាន។
   
    បន្ទាប់ពីឪពុកម្តាយរបស់អុីនៀនត្រឡប់ទៅបន្តការងារចាន់នឹងអុីប៉ូក៏បានមកលេងបន្ទាប់ពីទទួលបានដំណឹងមួយនេះពីមាត់របស់មីងយៀក ហើយលឺថាគ្រោះថ្នាក់នេះខ្លាំងពេកសឹងតែទទួលយកមិនបានឡេីយ។
    « តេីអុីនៀនគេយ៉ាងម៉េចហើយ? » មកដល់ភ្លាមអុីប៉ូក៏សួរនឹងដេីរទៅមេីលមិត្តទាំងដែលដេកសន្លប់ទាំងទឹកមុខខ្សោះពិបាកមេីលខ្លាំងណាស់
    « ខ្ញុំមិនដឹងទេរងចាំគេដឹងខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ » លីវយីងមិនអាចឆ្លើយអ្វី ប្រហែលជាអុីប៉ូនឹងចាន់ដឹងពីស្ថានភាពរបស់អុីនៀនរួចហេីយទេីបមិនរៀបរាប់ច្រេីន មានតែរងចាំអ្នកជំងឺភ្ងាក់ប៉ុណ្ណោះនឹងដឹងអការះបន្ថែមហេីយ។
    ឆ្លៀតពេលនោះអុីប៉ូក៏មេីលចាន់ឯចាន់ព្យាយាមបែរមុខចេញពេលនេះនាយពិបាកចិត្តណាស់ប្រហែលចាន់នៅតែខឹងរឿងនាយជាមួយនឹងឈូអុីងនៅឡើយ ប៉ុន្តែអោយនាយធ្វើយ៉ាងម៉េចទេីបចាន់អាចជឿបាននោះ?នាយអះអាងច្បាស់ៗថាស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងតែខឹងនាយមិនប្រែនោះទេ។

               សូមរង់ចាំទស្សនាភាគបន្ត....❤️💚✨