🤍ត្រឡប់ស្នេហ៍ថែបេះដូង🤍(រដូវកាលទី2បន្ទាប់ពីរឿង សំឡេងបេះដូង) [ ចប់ ]

ភាគ:៦៥+៦៦

ព្រឹកថ្ងៃស្អែកឡើងពួកគេទាំងអស់គ្នាចាប់ផ្តើមផែនការដែលបានរៀបចំនោះដោយហ្វាន់ឌីម៉ានាងត្រូវទៅជាមួយហាមិជុងគុកត្រូវទៅបំពេញការងារមួយកន្លែងផ្សេងពីពួកគេម្នាក់ឯងព្រោះរីហ្វីដានាងក្រោកដើរមិនរួចទេបើមកក៏ធ្វើអីមិនកើតដដែលមានតែឲ្យនៅចាំខនដូរហើយ ។ ពេលនេះជុងគុកនាយត្រៀមរងចាំនៅកន្លែងដែលត្រូវដឹកជញ្ជូនថ្នាំទៅនោះឯពីរនាក់ទៀតនៅតាមឃ្លាំមើលមេខ្លោងនៅពីក្រោយដោយយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុតតែម្ដង ។
« ពួកវាកំពុងបញ្ជូនដាក់ក្នុងទូកធំមួយហើយ » ជុងគុកនាយពួននៅផ្នែកម្ខាងរួចហើយបញ្ចូនសម្លេងទៅប្រាប់ពីរនាក់ទៀតពីការដែលកូនចៅកំពុងជញ្ចូនថ្នាំញៀនយកទៅដាក់ក្នុងទូកពួកគេទាំងបីនាក់មានខ្សែអាត់សម្លេងដាក់ក្នុងត្រចៀកទើបស្រួលរាយការណ៍ឲ្យគ្នាបានដឹង ។
« ពួកវាដាក់ក្នុងទូកទេឬទាន? » ហាមិបញ្ជូនស្មេងឆ្លើយតបទៅកាន់ជុងគុកវិញ នាយស្មានតែពួកគេយកទៅដាក់ក្នុងកប៉ាល់អីហើយ ។
« ហ្នឹងហើយ ! ចុះខាងឯងមានអីប្លែកទេ? »
«គូឡេស្ទីននៅមិនទាន់មានអីគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ទេទាន »

« ឃ្លាំមើយគេឲ្យជាប់ មានឱកាសល្អចូលទៅចាត់ការទៅ »
« បាទទាន » មេនិងកូនចៅទាំងពីរនេះឆ្លើយឆ្លងជាមួយពួកគេចប់សព្វគ្រប់អស់ហើយក៏ឈប់នៅត្រឹមនេះមិនបានទៅនិយាយគ្នាទៀតទេពួកគេត្រូវមានតួនាទីរៀងៗខ្លួន ។
  បើទៅមើលរីហ្វីដាវិញនាងគេងនៅក្នុងបន្ទប់រើចុះរើឡើងពេញហ្នឹងនាងនៅម្នាក់ឯងអជ្សុកខ្លាំងណាស់គ្មានអ្នកជជែកលេងជាមួយនោះនាងតូចប្រឹងចុះពីលើគ្រែទាំងវេទនាឈឺចាប់ពេញខ្លួនអស់ហើយតែយ៉ាងណាវាបានធូរស្បើយបានខ្លះដោយសារបានលេបថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់រួច ។
« អូយ!លើកនេះឈឺជាងលើកមុនដប់ដង ហ៊ឹកៗៗៗ អាជាប់គុកលេងខ្លាំងដៃណាស់ហែងចាំមើលទៅលើកក្រោយអញលែងឲ្យប៉ះហើយ » នាងថាមិនចង់ជេរឬបន្ទោសជុងគុកទេប៉ុន្តែនាងវាឈឺធ្វើអីមិនកើតទៅបំពេញការងាររឹតតែមិនកើតទម្រាំតែនាងចុះចេញពីលើគ្រែវេទនាសឹងស្លាប់ ។
« តែខ្ញុំមិនអាចឲ្យពួកគេទៅបីនាក់នេះបានឡើយ ម៉្យាងលោកប៉ាមិនឲ្យកូនចៅមកជួយទៀតពួកគេអាចនិងមិនទប់ឈ្នះមិនខាន » រីហ្វីដានាងប្រឹងក្រោកងើបខ្លួនឲ្យឈរត្រង់នាងពោលមួយប្រយោគនេះរួចហើយក៏ប្រឹងដើរៗមួយៗទប់ខ្លួនឯងឲ្យជាប់ពេលដើរបានហើយក៏រត់ចុះរត់ឡើងឲ្យវាបានសាំជាមួយកាយវិការឬសកម្មភាពរបស់នាងកំពុងតែធ្វើបើមិនធ្វើបែបនេះនាងនៅតែឈឺមិនអាចទៅជួយគ្រប់គ្នាបានទេនាងសុខចិត្តទ្រាំឈឺម្នាក់ឯងសិននាងមិនចង់ឃើញគ្រប់គ្នាទៅមានគ្រោះថ្នាក់ទេ ។
« បែបនេះបានធូរលែងសូវឈឺហើយ » រីហ្វីដានាងញញឹមចេញមកបានទាំងសប្បាយចិត្ត នាងតូចដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកងូតទឹកក្ដៅឧណ្ឌៗដើម្បីឲ្យវាកាន់តែឆាប់បាត់ឈឺ ។
15នាទីក្រោយនាងតូចចេញមកវិញដោយមានអាវឃុំមកជាមួយនាងត្រាំទឹកក្ដៅតែ10នាទីហើយទើបស្លៀកពាក់ចេញមកវិញ ។ នាងដើរសំដៅទៅតុសម្អាងមើលទៅក្នុងកញ្ចក់មុខរបស់នាងបញ្ចេញស្នាមញញឹមទាក់ទាញមកយ៉ាងស្អាត ។ នាងតូចមិនបាននៅទុកពេលឲ្យយូរជាងនេះបានទេទើបទៅយកសម្លៀកបំពាក់ដែលជុងគុកទុកនៅលើតុក្បែរនោះយកទៅស្លៀកទៅ ។
     អ្នកទាំងបីពេលនេះបានមកជុំគ្នាអស់ហើយ គូឡេស្ទីននាយក៏បានចុះពីក្នុងឡានមកដល់កន្លែងកំពង់ផែដែលមានទូកមួយដ៏ធំស្ថិតនៅទីនោះដូចគ្នា ហ្វាន់ឌីម៉ានាងមិនបានមាត់កអ្វីទេតាំងពីចេញមកប្រតិបត្តិការរឿងនេះមកនាងស្ងាត់មាត់ឲ្យឈឹងទោះបីហាមិប្រឹងសួរនាងពីគូឡេស្ទីនបន្តិចក៏នាងធ្វើមិនដឹងមិនលឺដែរ ។
« ហ្វាន់ឌីម៉ានាងអូខេដែរទេ? » ជុងគុកគេទ្រាំមើលសមាជិកក្រុមដូចជាគ្មានព្រលឹងនៅក្នុងខ្លួនទៀតមិនបានក៏សួរ ។
«ខ្ញុំមិនអីទេ!ព្រោះតែនេះជាការងារខ្ញុំមិនយករឿងផ្ទាល់ខ្លួនមកទាក់ទងទេលោកកុំភ័យ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងតបទៅជុងគុកទាំងមុខស្មើធេងមិនរីកបន្តិចសោះនាងទើបតែហ៊ានហាមាត់និយាយដាក់ជុងគុកវិញទេបើពីព្រឹកនាងនិយាយជាមួយហាមិបានប៉ុណ្ណឹងនាយក៏អស់ចិត្តដែរ ។
« ឲ្យតែដូចនាងនិយាយទៅខ្ញុំលែងខ្វល់ហើយ » ជុងគុកញញឹមដាក់នាងទៀតទោះនាងមិននិយាយមើលទៅមុខរបស់គេក៏ដោយ ។
« ហ្វីដា? អូនមកធ្វើអីក្រែងថាមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ? »ហ្វាន់ឌីម៉ានាងងាកទៅផ្នែកម្ខាងទៀតបានឃើញរីហ្វីដានាងកំពុងតែរត់មករកពួកគេទាំងបីដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ប្អូននាងនេះក្លាហានណាស់ ។
« ខ្ញុំមិនចង់នៅទំនេរដៃទេបងក៏ដឹងឬ? » រីហ្វីដានាងញាក់ចិញ្ចើមនិយាយឌឺដងជាមួយបងស្រីទាំងទឹកមុខឡើងញញឹមស្រស់នេះប្រហែលជាជុងគុកនិយាយថានាងមិនស្រួលខ្លួនហើយបានជាហ្វាន់ឌីម៉ានាងនិយាយបែបហ្នឹង ។
« អូខេបងដឹងហើយ » ហ្វាន់ឌីម៉ាពេលនេះនាងអាចញញឹមចេញមកបានហើយ ។
« អូនលែងឈឺហើយឬ? ទើបមកដល់ទីនេះបាន? » ជុងគុកដើរមកជិតរីហ្វីដារួចអោនមកខ្សឹបសួរក្បែរត្រចៀករបស់នាងតិចឡើងរីហ្វីដានាងមុខក្រហមទៀត នេះបើគេមិនឲ្យនាងអៀនជាមួយកាយវិការគេមួយថ្ងៃមិនបានទេឬ?នាងចង់តែពុះធរណីរត់គេចចេញពីគេទេលោកអើយបើចឹងៗអី ។
« នៅតិចៗតែអាចវៃបាន » រីហ្វីដានាងធ្វើខ្លួនដូចធម្មតាចាត់ទុកសម្ដីរបស់គេចោលចុះខ្ជិលនិយាយច្រើនជាមួយមនុស្សសម្ដីឈ្លើយខ្លាំងណាស់ ។
« លោកខ្សឹបអីជាមួយប្អូនស្រីខ្ញុំ?» ហ្វាន់ឌីម៉ានាងចាប់ទាញដៃរបស់រីហ្វីដាមកជិតវិញ គ្រាន់តែប្អូននាងមកដល់ភ្លាមក៏ទៅខ្សឹបរឿងអីក៏មិនដឹងដែរមិនឲ្យនាងសង្ស័យយ៉ាងម៉េចបានទៅ?
« គ្មានអីទេបង » រីហ្វីដានាងជាអ្នកឆ្លើយជំនួសជុងគុក ហ្វាន់ឌីម៉ានាងមិនបាននិយាយអីបន្តក៏ងាកទៅមើលក្រុមពួកគេទាំងអស់នោះវិញពួកគេកំពុងតែនិយាយគ្នាជាមួយមេខ្លោងនៅទីនេះហើយដូចជាសំខាន់ណាស់ នាងសង្ករតមើលទៅមុខគូឡេស្ទីនមិនដាក់និយាយទៅគឺនាងស្អប់គេហើយគេប្រៀបដូចជាបងប្រុសរបស់នាងម្នាក់ចឹងប៉ុន្តែឥឡូវមើលទៅគេចុះមករកស៊ីជំនួញមួយនេះនាងហត់ចិត្តជាមួយណាស់នាងដឹងថាគេចង់ធ្វើការងារអីក៏ធ្វើទៅតែគេជាមនុស្សដែលនាងគោរពឥឡូវវាលែងមានន័យសម្រាប់នាងដែលត្រូវគោរពទៀតហើយ ។
______
ភាគ:៦៦