Badboys

hoofdstuk 6

Ik zucht.

'Ja, het was een gezellige boel tot jij erbij moest komen staan.' zeg ik geïrriteerd.

Hij zet zich naast me en zijn vrienden zoeken ook ergens een plaats aan de tafel.

'Dus waar hadden jullie het over?' vraagt Max, Ashton look-a-like.

Niemand antwoordt en ze kijken allemaal naar beneden.

'Wat?! Is het een geheim misschien, ik houd van geheimen. Wisten jullie dat, je kunt het altijd tegen me zeggen, ik hou mijn mond wel. Wisten jullie zelf dat Oliver het met Kristen heeft gedaan in de meisjestoiletten?' vraagt hij enthousiast.

Je zag dat Alice veel moeite deed om niet te lachen.

'En liefje, wanneer kan ik bij je langs komen?' vraagt Jasper aan mij een slaat zijn arm om mijn schouder.

Ik kijk verbaasd naar de arm en dan naar hem.

'Ach, sorry alleen leuke mensen mogen bij mij thuis binnen en daarbij je zult er waarschijnlijk niet in passen met je ego.' zeg ik met een fake glimlach.

Mijn vrienden en Max beginnen te lachen.

Jasper kijkt fronsend naar zijn vriend.

'Kom op die was goed, ik wist niet dat iemand zoals jij het in je had om grapjes te maken Lena.' zegt hij met een knipoog.

'Dan zul je naar mij moeten komen. Ik dacht alleen dat je fijner zou vinden om in je eigen omgeving te zitten.' zegt Jasper tegen mij.

'En waarom zou ik met je meekomen naar jouw huis?'

'Ach, we moeten samen een taak maken, maar dat is bijzaak vind ik.' zegt hij met een sexy blik.

'We kunnen ook gewoon de taak hier op school maken of via chat, daarvoor moet ik echt niet naar jou huis te gaan.' zeg ik een haal zijn arm van mijn schouder en schuif een stuk op, of toch zover dat ik kan.

Hij legt een hand om mijn middel en trekt me terug naar zich toe.

'Ik kan wel een andere reden bedenken, of had je dat daarstraks niet gezegd. Je vond me toch o zo geweldig. Ik kan geloven dat een afwijzing hard was, maar we moeten toch niets hebben. Ik vind je lichaam toch wel lekker zo dicht bij mij hoor.' zegt hij en bijt zachtjes in mijn oor.

Er loopt een rilling over mijn rug.

En die is niet van schrik.

Zijn hand die op mijn zij ligt begint rondjes te draaien.

Ik geniet ervan, maar laat het niet merken.

Plots komen alle herinneringen op. Taylor die bij mij thuis is en me stevig knuffelt en me op het bed gooit. Bijt zachtjes in mijn oor en gaat over naar kusjes, een spoor tot bij mijn lippen. Ik kijk lachend naar hem en kus hem. Het is geen kleine kus, het word meer en we verlangen beiden naar meer. Hoe onze lichamen samen bewegen, hoe ik me afsluit van de buitenwereld en maar kan denken aan één ding.

Taylor.

Taylor.

Taylor.

Zijn handen onder mijn T-shirt, over mijn rug glijden.

'Lena... Lena.' hoor ik naast me en ik kijk verrast op.

Ik zie de hemelblauwe ogen van Jasper en ik word weer naar de realiteit gehaald.

Taylor heeft me bedrogen met mijn beste vriendin, wij zijn verhuist naar Amerika en ik heb een irritante jongen naast me zitten die denkt dat iedereen van hem is.

Ik zie dat iedereen me raar aan kijkt en ik merk dat ik op mijn lip zat te bijten.

Ik maak me snel los uit zijn armen.

'Ik ga een luchtje scheppen. Ik verstik in je ego.' zeg ik als verklaring.

Nadat ik dat heb gezegd gaan de gesprekken gewoon verder, of toch hoe het verder kan gaan met de populairste jongens aan je tafel.

Ik loop door de gang naar de parking.

Ik ben er al achter dat dat vanaf nu mijn lievelingsplek is.

Ik ga op de bank zitten.

Als al alleen door een aanraking ik direct terug denk aan Taylor dan is het niet goed. Ik moet hem weg stoppen, ik moet hem haten.

Maar ik kan alleen denken aan de leuke dingen die we samen hebben gedaan.

Ik mag niet, ik mag er niet meer aan denken. Ik wil niet sterven alleen met tien honden.

Ik ga met mijn handen gefrustreerd door mijn haar.

Waarom kan ik het niet?

Ben ik te slap voor hem te haten?

Ben ik te verliefd om hem te haten?

Is er nog een deel dat van hem houd?

Wanneer zal het weggaan?

Hoe kan ik ertegen vechten?

Hoe kan ik het verstoppen in mijn gedachten?

Hij had me al die tijd bedrogen en ik had er niets van gemerkt.

Mijn beste vriendin verdomme.

'Hoe kon ik zo stom zijn.' zeg ik per ongeluk hardop.

'Waarom kom je er nu pas achter als het al blijkbaar te laat is?'