Mhorfell Academy of Gangsters (Now Published Under PSICOM Publishing)

Chapter 58 - The Real Demon

"Ku-kuya ..." mahinang ungol ko habang nakikita ang kuya Xander ko na may talsik na ng dugo sa maputi at makinis niyang mukha habang pinagpapatuloy ang pakikipaglaban. Nandito ba sila para iligtas ako? 

Sa isip isip ko, para bang mas gusto ko pa na hindi na lang sila dumating. Ayoko ng makita silang nasasaktan. Ayoko ng may mamatay ng dahil sa akin. Ayoko ng may dumaloy na dugo para sa buhay ko. Ayoko na silang makitang nahihirapan ng dahil sa akin. Kung natuluyan na lang sana ako noong nadisgrasya ako noong hinahabol ko ang sasakyan nina Spade ... 

"Give my sister back!" kahit na nasa loob ako ng kulungan na ito ay naririnig ko pa rin ang mga tunog mula sa labas. 

"Ibalik niyo sa amin ang mistress namin!" 

"Uubusin namin kayo hangga't makuha namin si Alexandria!" 

"Don't ever touch her hair or else I'll kill you all!" 

"Huwag na huwag niyo siyang sasaktan, you assholes!" 

"Young miss! Alam kong naririnig mo kami, ililigtas ka namin! Please lang, mabuhay ka para sa amin!" 

"Malapit na kami, Alex! Ililigtas ka namin, 'wag kang mag-alala!" 

"Kirsten, may pangako pa ako sa'yo di ba? Hindi ka pa pwedeng mamatay!" 

And that last call woke me up. Liam ... 

Be safe everyone. Pinunasan ko ang mga bumagsak na palang mga luha gamit ang likuran ng mga kamay ko. Hindi ko na namalayan na bumagsak na ang mga luha ko habang pinapakinggan ang lahat ng kaibigan, nasasakupan, at ang mga malalapit sa akin. Kailangan kong maging malakas. Para sa kanila. Para sa sarili ko. Para sa araw na tutuparin ni Spade ang pangako niya. Para sa araw na makakabalik na ako sa dating buhay ko bilang Alexandria Kirsten Dela Vega Cromello. 

"What a touching scene." napukol naman ang tingin ko sa taong pumapalakpak. Nakamaskara pa rin siya. I can't help but to grit my teeth while scanning the whole of him. Sinubukan kong tumayo mula sa pagkakasalampak. "Too bad, sama sama kayong mamamatay dito." napatigil ako. Napasuntok tuloy ako sa kinalalagyan ko. Pinanlilisikan ko ng mata ang taong natutuwa sa sitwasyon namin ngayon. 

"You monster! I hate you! You killed Lorraine! Mamatay ka na! Hayop ka! Mabulok ka na sana sa impyerno! Arggghhh!" para akong baliw na nagwawala dito sa kulunga habang hinahampas hampas pa ito. Hindi ko mapigilan ang bugso ng nadarama ko. Matapos ang ilang taon, nasa harapan ko ng muli ang lalaking may kasalanan ng mga natitirang paghihirap ko. Bumabalik sa akin ang eksena kung kailan namatay si Lorraine. Dumaloy lang nang dumaloy ang mga luha.