"បាន!!" ថេហ្យុង ថាហើយក៏ចេញទៅតែឯង គេចុះមកក្រោមឈរកណ្តាលភ្លៀង ក៏ដឹងហើយរាងកាយនោះខ្សោយណាស់ថែមទាំងមានកូនអាចឈឺបានយ៉ាងងាយ ។
"មនុស្សឆ្គួតអើយ" ជុងហ្គុក ប្រញាប់ចុះទៅតាមភ្លាម បណ្តោយមិនបានទេ ។
"លោកចន ចូលផ្ទះវិញភ្លាម"
"មិនបានទេ អូនសម្លាញ់" ថេហ្យុង ថាហើយទាញដៃ ជុងហ្គុក មកជិតខ្លួននិងថើបទៅកាន់នាយក្រោមដំណក់ទឹកភ្លៀងហើយបន្ទាប់មករាងកាយ ថេហ្យុង ក៏ត្រូវបានសន្លប់ ។
"ថេហ៍...ថេហ៍!!" ជុងហ្គុក ចាប់លើកបីមកក្នុងវិញ និងនាំទៅខាងលើ នាយនិងផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ហើយជូតខ្លួនអោយគេផងដែរ ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់នេះ ម្នាក់ៗចេញទៅបំពេញការងាររៀងខ្លួន ថេហ្យុង មិនសូវជាបានឃើញមុខ ជុងហ្គុក ប៉ុន្មានទេ វាជាថ្ងៃដើមសប្តាហ៍ផងត្រូវទៅក្រុមហ៊ុន ប្រជុំជាមួយភ្នាក់ងារធំៗ រួមទាំងលោកតារបស់នាយផង ។
"ធ្វើបានល្អណាស់ ជុងហ្គុក តាទុកចិត្តឯងមិនខុសពិតមែន"
"អរគុណ លោកតា!!"
"គម្រោងសាងសងថ្មី តានិងអោយគេរៀបចំអោយឆាប់ៗនេះ ហើយវានិងចាប់ផ្តើមក្រោយពេលការឡើងដំណែងរបស់ឯងជា អគ្គនាយក"
"លោកតានិងលាលែងដំណែងនាយកឬអត់ ?"
"ហេតុអីទៅ ?"
"ខ្ញុំបានតស៊ូយ៉ាងលំបាក សង្ឃឹមថានិងមិនស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកណានោះទេ ឆ្នាំនេះអាយុ 30ឆ្នាំគត់វាមិនល្អសោះ លោកតាគិតអញ្ចឹងទេ ?"
"ឯងចង់បានន័យថាម៉េចវិញ ?"
"កម្មវិធីប្រគល់តំណែងសុំលើកទៅចុងឆ្នាំវិញ ហើយយកថ្ងៃខួបកំណើតរបស់ខ្ញុំជាថ្ងៃលោកតាធ្វើកម្មវិធីលាដំណែងតើល្អទេ ?"
"អាល្អិតឯងនេះ គិតថាយើងនិងធ្វើតាមឯងហើយហេស ?"
"លោកតា គួរដល់ពេលសម្រាកហើយ ខ្ញុំបានធ្វើកាលវិភាគសម្រាប់លោកតាដើរកំសាន្តជុំវិញពិភពលោកនេះ ទុកការងារអោយខ្ញុំ លោកតាមិនបាច់ហត់តាមមើលនោះទេ"
"ឯងកំពុងគិតចង់ប្រឆាំងនិងយើង ? ដំណែងឯងមិនទាន់ប្រគល់ យើងអាចដកគ្រប់ពេល"
ភាគទី 44 : ជុងហ្គុក មិនត្រូវការកូនទេ
Start from the beginning
