«មនុស្សអាក្រក់ អាក៎..អ៊ុប..»
យ៉ុនមីស្រែកជេរ ប៉ុន្តែសម្លេងរបស់នាងឮនៅដេីមកទៅវិញពេលដែលគេ ឱនមកគ្រប់គ្រងបបូរមាត់នាងយ៉ាងរហ័សគេថេីបជញ្ជក់ខ្លាំងៗតាមអារម្មណ៍ខឹង នាងព្យាយាមងាកមុខចេញតែគេចមិនបានព្រោះគេចាប់មុខនាងជាប់គេថេីបដាក់ទោសនាងយ៉ាងរោលរាល ដូចចង់ បញ្ជាក់ប្រាប់នាងថាកុំចង់ជំទាល់គេទៀត។
អ្ហា!... ជុងហ្គុក ថ្ងូរ ពេលគេបានថេីបបឺតជញ្ជក់មាត់របស់នាង មាត់នាងវាពិតជាទន់ល្មឿយផ្អែមឆ្ងាញ់ ជាពិសេសពេលចុងអណ្ដាតរបស់គេបានប៉ះអណ្តាតនាងវាកាន់តែធ្វេីឲ្យឈាមក្នុងខ្លួនគេពុះកញ្ជ្រោលឡេីងភ្លាមៗ ទាំងដែលគេដេកជាមួយស្រីជាច្រេីនមកហេីយ វាជាលេីកទីមួយដែលគេថេីប អ្នកណាម្នាក់ដោយស៊ីជម្រៅបែបនេះ វាឲ្យអារម្មណ៍ខុសគ្នាដូចមេឃនឹងដីមេីលចុះគ្រាន់តែគេថេីបនាងបន្តិចសោះអាប្អូនប្រុសគេទល់ខោស្ទេីរប្រះចេញមកទៅហេីយ។
រាងតូចដែលនៅពីក្រោម ព្យាយាមរុញច្រានរាងធំរបស់គេចេញពីខ្លួននាងតែគេបែរជាមិនរង្គោះរង្គើ ពេលដែលត្រូវគេបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់របស់នាងដោយគ្មានបទពិសោធន៍ផងនោះ យ៉ុនមីចាប់ផ្ដើមថ្ងូរថ្នមៗពេលគេស៊កអណ្ដាតចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់របស់នាង។
ដៃធំចាប់ផ្ដើមនៅមិនស្ងៀមលូកចូលអាវពីក្រោមរាងស្តេីងទៅអង្អែលតាមសាច់ខ្នងម៉ត់រលោង រួចស្ទាបអង្អែល ដេីមទ្រូងទាំងពីររបស់នាងពីលេីអាវក្នុង យ៉ុនមីភ្ញាក់តិចៗជាមួយនឹងបាតដៃក្តៅរបស់គេ នាងស្រេីបស្រាលរហូតទោរទន់ទៅតាមគេ~~~~
«ស្មានមិនដល់ថា ស្រីដូចជានាង តាមពិតខ្លួនប្រាណនាងក៏មានចំណុចល្អ រោលរាលមិនអន់ទេ»
ជុងហ្គុក និយាយសម្លេងស្អកញ័រៗតែពេញដោយ ភាពត្រេកត្រអាល ។
សម្តីមេីលងាយរបស់គេប្រៀបបានគេយកទឹកមកជះកណ្ដាលមុខរបស់នាងបបូរមាត់ដែល ថ្ងូរ អំបាញ់មិញ ក្តាប់ណែនដោយអារម្មណ៍ឈឺចុកចាប់ បាតដៃរបស់នាងទះទៅលេីកផ្ទៃមុខរបស់គេខ្លាំងៗរុញច្រានរាងធំចេញងេីបខ្លួនក្រោក បម្រុងរត់ចេញ។
«កុំមកប្រមាថខ្ញុំ កុំប៉ះពាល់ខ្ញុំ មនុស្សពាល! »
«ចុះបេីយេីងចង់ប៉ះ នាងអាចធ្វើអីយេីងបាន?! ធ្វើជាលេងខ្លួនដេីរតួជាស្រីបរិសុទ្ធ តែយ៉ាងណាយើងក៏ខានដេកជាមួយមនុស្សស្រីគ្មានបទពិសោធន៍ អាចថាយប់នេះបេីនាងចង់ធ្វើជាមោឃមិនដឹងខ្យល់អីយេីងក៏អូខេ»
គេមិនត្រឹមតែនិយាយ នៅស្រវាចាប់ដេីមដៃរបស់នាង ទាញរាងតូចមួយទំហឹង រហូតដល់អ្នកដែលគិតថារត់គេចពីក្រញាំខ្លាកំណាចក៏ប៉េីងទៅអង្គុយលេីភ្លៅរឹងមាំដែលកំពុងអង្គុយលេីគ្រែ សម្រាប់ស្រីម្នាក់នេះ តាំងពីតូចដល់ធំមនុស្សស្រីដែល តាមត្រុកៗ នៅជាមួយបងប្រុសគេឬមនុស្សប្រុសផ្សេង សឹងតែ ម្ភៃបួនម៉ោង លេីកលែងតែគេនាងមិនធ្លាប់ មកជិតមកក្បែរខ្លួនគេសូម្បីតែម្តង បេីនាងចង់ដេីរតួជាស្រីគ្មានបទពិសោធន៍ទៅហេីយគេក៏ជាអ្នកគ្រប់គ្រងហ្គេមនៅរាត្រីនេះ ហេីយគេនឹងត្រួតពិនិត្យរាងកាយនាងឲ្យ ល្អិតល្អន់ម៉ត់ចត់ គ្រប់កន្លុកកន្លៀតចាំមេីលចុះ ជុងហ្គុកគិតទាំងទ្រូងក្តៅង្ងំ ពេលគិតថា នាងធ្លាប់នៅក្រោមរាងកាយមនុស្សប្រុសពីមុនមក មិនថាម្នាក់នោះជាបងប្រុសគេ ឬ ប្រុសផ្សេងទៀតរបស់នាងក៏ដោយ. គេនឹងលប់ស្នាមគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមទាំងនោះចោលឲ្យអស់ហើយ នាងត្រូវតែចងចាំគេតែម្នាក់គត់ ។
យ៉ុនមីភ្នែកនៅនឹងកញ្ចឹងក.ពេលរាងកាយនាងធ្លាក់ក្នុង រង្វង់ដៃរបស់គេម្តងទៀត កាយតូច ព្យាយាមរេីបម្រះ ទះដេីមទ្រូងរឹងមាំខ្លាំងៗ ជុងហ្គុក អស់ការអត់ធ្មត់ គេចាប់ដៃតូចស្រឡូនទាំងពីររបស់នាង លេីឡេីង រុញយ៉ុនមីឲ្យគេងទៅលេីពូកវិញ មុននឹងនាងហេីបបបូរមាត់មកតវ៉ា គេក៏ ប្រថាប់បបូរមាត់មកថើបបឺតជញ្ជាក់បបូរមានពណ៍ក្រហមស្រស់ខ្លាំងៗ រាងតូចនៅតែរេីមិនឈប់ ធ្វើឲ្យជេីងរបស់ជុងហ្គុក សង្គត់ពីលេីជាប់ គេថេីបនាងរហូតរាងតូច ភ្លេចខ្លួនតបស្នងគេម្តងម្កាល ជុងហ្គុកញោចចុងមាត់បន្តិច ពេលដឹងថានាងត្រូវគេពង្វក់បានហេីយ នោះដៃម្ខាងទៀតដែលនៅទំនេរគេក៏រាវ ស្ទាបអង្អែល សព្វកន្លុកកន្លៀត លេីរាងកាយដ៏ល្អឯករបស់នាង ដៃដែលជំនាញរបស់គេចាប់ ប្រឡេះឡេវអាវរបស់នាងចេញពីខ្លួនត្រឹមតែមួយប៉ប្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ តាមដោយខោឈុតខ្លីត្រឹមជង្គង់របស់នាងតាមទៅជាមួយផងដែរ។
ជុងហ្គុកដកបបូរមាត់ចេញពីភាពផ្អែម គេខ្លាចថានាងនឹងអាចសន្លប់ បេីគេនៅតែថេីបជញ្ជក់មាត់នាងយូរទៀត ទេីបគេព្រមប្រឡែងបបូរមាត់ស្អាតឲ្យមានសេរីភាព ឲ្យនាងដកដង្ហើមចេញចូលឲ្យបានស្រួលសិន។
នាងក្រមុំដង្ហក់ខ្យល់ សព្វរាងកាយញាប់ញ័រ ព្រឺសម្បុរនឹងការប៉ះពាល់ដ៏ស្រេីបស្រាល ដែលនាងមិនធ្លាប់ជួបមិនធ្លាប់ស្គាល់។
«អឺម.....! »
យ៉ុនមីបន្លឺសំឡេងថ្ងូរស្រាលៗ ពេលត្រូវគេខាំស្លឹកត្រចៀកតិចៗដោយឆ្មេញសរក្បុស។ រាងតូចននលគកត្រូវ ជុងហ្គុក បបោសអង្អែលដោយការឈ្លក់វង្វេងម្រាមដៃអង្អែលឈ្លីចុងកំពូលស្រួចថ្នមៗ យ៉ុនមីមិងមាំងមិនដឹងថាខ្លួនឯងននលគកតាំងពីពេលណា ?!
បន្ទាប់ពីនោះនាងមិនដឹងឡេីយថាគេធ្វើបែបណាចំពោះរាងកាយរបស់នាងតែគ្រប់ពេលដែលគេប៉ះពាល់នាងមានអារម្មណ៍ស្រាលស្ងេីកប្រៀបដូចជាខ្លួនឯងអាចហោះហេីរលេីពពក ហេីយភាព ត្រេកត្រអាលធ្វើឲ្យនាងត្រូវការអ្វីម្យ៉ាង មកបន្ថែមច្រើនជាងនេះ ប៉ុន្តែនាងមិនដឹងថាវាជាអារម្មណ៍អ្វីឲ្យប្រាកដ?!
«អ្ហឺម...បងប្រុស! »
«យើងមិនមែនបងរបស់នាង ហៅយេីងជុងហ្គុក»
«ជុង..ជុងហ្គុក! »
«ល្អ ! យេីងនឹងធ្វើឲ្យនាងបំភ្លេចមិនបានពេញមួយជីវិត»
សម្លេង គ្រលរទាបបន្លឺដោយ ភាពស៊ិចស៊ី គេងេីប ដោះខោអាវខ្លួនឯងចេញ បោះចោលទៅម្ខាងដោយមិនខ្វល់ បង្ហាញរាងកាយមាំមួនពោរពេញដោយសាច់ដុំ បន្ទាប់មកគេក៏ទ្រាមពីលើនាងម្តងទៀត កែវភ្នែកពណ៌ខ្មៅមុតស្រួចសម្លឹងមេីលភាពស្រស់ស្អាត តាំងពីចុងជើងឡេីងទៅដល់មុខតូចស្រទន់ ដែលចាប់ផ្ដើមក្រហមព្រឿងៗដោយសារភ្លើងប្រាថ្នាដែលត្រូវបានគេដុតឲ្យឆាបឆេះ កែវភ្នែកទាំងគូប្រសព្វគ្នា បន្ទាប់មក បបូរមាត់ក្រាស់របស់ជុងហ្គុកក៏ទំលាក់មកគ្រប់គ្រង់ បបូរមាត់តូចស្តេីងរបស់យ៉ុនមី។
អណ្តាតក្រាស់ចូលទៅរកប្រអប់មាត់ដែលផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំបបោសអង្អែលនឹងហៅភាពស្រៀវស្រេីបត្រឡប់មករកវិញ ស្នាមថេីបដែល ទន់ភ្លន់ ក្លាយជាក្តៅគគុក។ យ៉ុនមី ថ្ងួចថ្ងូរដោយសម្លេងពិរោះគួរឲ្យស្រឡាញ់ ពេលដេីមទ្រូងនាងត្រូវដៃធំច្របាច់ខ្ញាំចំហាយក្តៅចេញពីបាត់ដៃត្រូវបានផ្ទេរទៅរកទ្រូងណែនក្បំនាងដល់ថ្នាក់ពេីងទ្រូងឲ្យគេក្តោប ច្របាច់ដោយមិនដឹងខ្លួន ដៃតូចទាំងពីរឱបរឹតរាងក្រាស់ណែន ព្រមទាំងត្រសុលខ្លួនមករក បង្ហាញឲ្យឃើញតម្រូវការដោយលេងខ្មាសអៀន។
« ស...សូមមេត្តា!»
បបូរមាត់តូចបង្ហើបតិច ពេលផ្លែឈើរី របស់នាងត្រូវប្រអប់មាត់ក្តៅ បឺតជញ្ជក់ រីឯដៃរបស់គេក៏រវារទៅបបោសអង្អែលភាពទន់ជ្រាយដែលនៅប្រឡោះកណ្តាលជើងនាង. នាងចង់ឲ្យគេប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងនេះ ព្រោះអ្វីដែលគេកំពុងធ្វើ វាកំពុងតែធ្វើឲ្យនាងវេទនាកាន់តែខ្លាំង។
«យើងច្បាស់ជាមេត្តានាងមិនខាន»
គេខ្សឹបក្បែរត្រចៀកស្អាត ដោយ សម្លេង ស្អកស្អាក វិនាទីនេះ គ្មានអ្វីដែលត្រូវឲ្យគេរង់ចាំតទៅទៀតឡើយ ព្រោះរាងកាយគេក្តៅសឹងតែផ្ទុះអស់ទៅហើយ ទើបគេជ្រែកខ្លួនចូលប្រឡោះជើងស្រឡូនរបស់នាង បបោសអង្អែលបន្តិច មុននឹងស៊កភាពរឹងមាំ ចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងមួយទំហឹង...។
«អ្ហា៎....!»
យ៉ុនមីស្រែកអស់សម្លេង ពេលរាងកាយនាងឈឺខ្លាំង ដល់ថ្នាក់ក្រចកដៃនាង ខ្ញាំខ្នងអ្នកកម្លោះដោយការឈឺចាប់ ភ្នែកស្អាតក៏មានតំណក់ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមក មើលមុខ អ្នកដែលបំផ្លាញ់ភាពបរិសុទ្ធរបស់នាងដោយពន្លឺភ្នែកឈឺចាប់អស់សង្ឃឹម នឹងស្អប់ខ្ពើម។
«ចេញ...ចេញទៅ!»
«មិនចេញ ! យ៉ុនមីបើនាងមិនចង់ឈឺជាងនេះក៏ នៅឲ្យស្ងៀមទៅ!»
«ខ្ញុំប្រាប់ថាឲ្យចេញពីខ្លួនខ្ញុំទៅ មនុស្សឆ្គួត!»
នាងស្រែកជេគេ រើបម្រះរុញច្រានគេឲ្យចេញពីនាង ប៉ុន្តែនាងក៏ត្រូវឈឺចាប់ដូចពាក្យដែលគេគំរាម កាន់តែកម្រើក ការឈឺចាប់ក៏កើតឡើងទ្វេរដង។
«ទោះជានាងយកកាំបិតមកចាក់សម្លាប់យើង ក៏យើងមិនចេញដែរ»
ជុងហ្គុកពោលទាំងមុខជ្រីវជ្រួញ គេដល់ថ្នាក់ត្រូវខាំឆ្មេញទប់អារម្មណ៍ ពេល ប្អូនប្រុសគេត្រូវនាង រួមរឹតសឹងតែកម្រើកខ្លួនមិនបាន ងាប់ហើយ! នេះជារឿងឆ្កួតស្អី ?!ស្រីដែលគេគិតថានាងធ្វើមុខមោឃៗ មិនដឹងអី ការពិតនាងជាស្រីក្រមុំព្រហ្មចារី ហើយគេគឺជាប្រុសដំបូងរបស់នាង។
«ខ្ញុំឈឺ...!»
«យើងដឹង! តែបន្តិចទៀតលេងឈឺហើយ»
នាងជានារីដំបូងហើយដែលគេលួងលោម នឹង ថើបសព្វពេញរាងកាយដោយ មិនខ្ពើមរអើម ដូចជាស្រីមុនៗ ភាពអាត្មានិយាម ដែលមានក្នុងខ្លួនគេ ចាប់ផ្តើមដំណើរការបន្ត ទាំងគេដឹងថានាងនៅឈឺ ទើបគេសុខចិត្តរង់ចាំបន្តិច ឲ្យរាងកាយនាងសម្របនឹងគេបាន ។ យ៉ុនមីប្រឹងឡើងរឹងខ្លួន ទទួលយកចង្វាក់ដែលគេកម្រើកខ្លួនយឺតៗ ប្រឡោះភ្លៅដែលឈឺចាប់ បែរជាជំនួសដោយភាពស្រៀវស្រើប ញាប់ញ័រ ធ្វើឲ្យនាងព្យាយាមទប់សម្លេងដ៏គួរឲ្យអាម៉ាសរបស់ខ្លួន យ៉ាងពិបាកបំផុត ធ្វើបានត្រឹមតែបិទភ្នែកឲ្យគេគ្រប់គ្រងនាងតាមចិត្តប៉ុណ្ណោះ។
ប្រុសកម្លោះ បែងចែកសមាធិករបស់គេបានយ៉ាងល្អ ការធ្វើចលនានឹងចង្កេះ វានៅតែសម្រុកទៅមក តាមដោយ មាត់នឹងដៃរបស់គេដែលបឺតជញ្ជក់ ដាស់អារម្មណ៍នាងឲ្យកាន់តែពុះកញ្រ្ជោលខ្លាំងឡើង។
« អ្ហាស៎...អ្ហឺស៎...!»
សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរស្រួចរលែម បន្លឺឡើងស្របពេលដែលរាងតូចកន្រ្តាក់ ពេលជុងហ្គុកបញ្ជូននាងទៅដល់កោះត្រើយ មុនអ្នកកម្លោះ ទើបគេខំប្រឹងបន្ថែមល្បឿនកាន់តែញាប់ ដើម្បីឲ្យទាន់នាងដែរ។
« អ្ហឺស៎ស៎ស៎...!»
យ៉ុនមីស្រែកអស់សម្លេង ក្បាលនាងញ័រទទ្រេីក សក់ក៏កន្រីងកន្ទ្រេីង ពេលគេបន្ថែមចង្វាក់កាន់តែញាប់ ធ្វើឲ្យខ្នងនាងហេីបផុតពីពូក គេបន្ថែមល្បឿនដោយមិនចេះនឿយហត់ រហូតរាងតូចកន្ត្រាក់ នាងខ្ញាំដៃក្តាប់ពូកណែន គេសម្រុកក្នុងរាងកាយនាងម្ដងហើយម្ដងទៀតរហូតដល់រាងកាយគេទាំងពីរ កន្រ្តាក់ដល់គោលដៅ នាងដកដង្ហើមដង្ហក់ ញេីសជោកខ្លួន គេទំលាក់ជេីងនាងចុះពីលេីស្មារ ។
នាងក្រមុំដែលកំពុងតែហត់គគ្រូក បែរជាភ្ញាក់ព្រើតពេលសុខៗជុងហ្គុកចាប់នាងឲ្យគេងផ្កាប់មុខ មុននឹងលេីកត្រគាកនាងខ្ពស់ហេីយនាំភាពរឹងមាំរបស់គេចូលម្តងទៀតលឿនឡេីង លឺសូរហឿក!!! រាងកាយនាងញ័រកន្ត្រាក់ដល់ថ្នាក់ត្រូវខ្ញាំពូក ដេីម្បីទប់ភាពវេទនា លេីកនេះគេកាន់តែសម្រុង អុកក្រលែងពីក្រោយខ្លាំងក្លា ដៃមាំចាប់ត្រគាកនាងទាំងសងខាង គេអុកខ្លាំងៗមិនថ្នមកម្លាំង ធ្វើឲ្យភ្លៅនឹងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងស្រគៀរ វាពិតជាឈឺណាស់ ភ្នែកតូចៗស្រទន់ក៏ស្រវាំង ស្មារតីនាងជិតរលត់ហេីយពេលនេះ។
«បានហេីយ....ឈប់ទៅ ខ្ញុំហត់ អ្ហា៎...»
នាងទ្រាំលែងបានហេីយ គេឃោរឃៅពេកហេីយ!!!
«បន្តិច បន្តិច ដល់ហេីយទ្រាំសិនទៅ អឺស៎ ស្រួលណាស់! »
គេគ្រហឹមនៅដេីម ខណៈរាងក្រាស់កន្ត្រាក់ គេប្រលែងគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់នាង រហូតហូរហៀរចេញមកខាងក្រៅប្រលាក់ភ្លៅទាំងសងខាងរបស់នាង។ ចំណែក យ៉ុនមីអស់កម្លាំងរហូតគេងស្តូកស្តឹង ទឹកភ្នែកក៏ហូរដាបថ្ពាល់ ។
«ងើបចេញពីខ្ញុំ»
ទោះបីជានាងអស់កម្លាំងស្ទើរតែ ជិតដាច់ខ្យល់ តែនៅតែព្យាយាមរុញច្រានគេចេញពីខ្លួន។
«យើងមិនចេញ »
« ខ្ញុំទៅបន្ទប់ខ្ញុំវិញ »
«មិនឲ្យទៅ!»
« មនុស្សមុខក្រាស់ ! បងជាន់ឈ្លីខ្ញុំហើយ តើនៅចង់បានស្អីទៀតពីខ្ញុំ?!»
យ៉ុនមីងេីបតោងភួយដណ្ដប់រាងកាយអាក្រាតរបស់ខ្លួន នាងមេីលគេទាំងទឹកភ្នែក ខាំមាត់ ដោយការឈឺចាប់. គេបានបំផ្លាញ់នាងខ្ទេចអស់ទៅហើយ តើគេនៅចង់បានអ្វីពីនាងទៀតទៅ?!
« យើងមិនមែនជាមនុស្សដែលត្រឹមតែម្តង»
ជុងហ្គុកតបដោយសម្លេងស្មើ ហេីយគេក៏លោតទៅ កន្រាក់ភួយចេញពីរាងកាយនាងយ៉ាងរហ័ស គេចាប់ ជេីងនាងកន្ធែក ហេីយ ជ្រែកភាពមហិមាចូលទៅក្នុងខ្លួននាងម្តងទៀត គេលេីកដៃ ច្របាច់ដេីមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់របស់នាងខ្លាំង មុននឹងអោនទៅបឺតជញ្ជក់ចុងទ្រូង ដាស់អារម្មណ៍នាង ព្រមទាំងកម្រេីកត្រគាកតិចៗ ។
«ឲ្យបងឈប់ទេអូនសម្លាញ់! »
«មនុស្សឆ្គួត អ្ហាស៎ ៗអ្ហឺស៎»
នាងស្រែកជេរគេតែមនុស្សមុខក្រាស់មិនរង្គោះរង្គើ គេចាត់ការនាងម្តងហេីយម្តងទៀតជាច្រើនដងរហូតនាងអស់កម្លាំងសឹងតែសន្លប់។ ពេលដែលគេធ្វើបាបនាងឆ្អែតឆ្អន់ គេក៏ងើបចេញដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់ ។
យ៉ុនមីបានត្រឹមតែ ក្តោបភួយយំខ្សឹកខ្សួល អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលនាងខិតខំហួងហែងបំផុតក្នុងអាយុម្ភៃឆ្នាំជាង មកនេះបែរជាត្រូវ បុរសដែលគេមិនធ្លាប់មានចិត្តអាណិតអាសូរនាងមកបំផ្លាញវាខ្ទេចខ្ទី អស់គ្មានសល់ រាងស្ដើងងេីបចេញ ទាំងត្រដាបត្រដួស នាងឈឺគ្រប់កន្លែងជាពិសេស គឺត្រង់ប្រឡោះភ្លៅ តែម្ដង នាងប្រញាប់រើសខោអាវដែលធ្លាក់ រ៉ាយប៉ាយមកស្លៀកពាក់យ៉ាងប្រញាប់ នាងខ្លាចថាអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកចេញមកទាន់ ទើបនាងប្រញាប់ចាកចេញទៅយ៉ាង ស្ងៀមស្ងាត់ ។នៅតាមផ្លូវស្ងាត់ជ្រងំ រាងស្ដើង ដេីរទាំងគ្មាន ព្រលឹងក្នុងខ្លួន បេះដូងរបស់នាងខ្ទេចខ្ទាំ នាងចេះតែដេីរជារឿយៗ ព្រមទាំងគិតពីអនាគតរបស់នាងទៅមុខទៀតទៅជាយ៉ាងណា ?! គ្រាន់តែមកដល់បន្ទប់របស់ខ្លួន នាងបើកចូលនៅក្នុង ស្រុតខ្លួនអង្គុយចុះ ទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះមកដោយហាមមិនបាន។
ជុងហ្គុកចេញពីបន្ទប់ដោយមានត្រឹមតែកន្សែងរុំចង្កេះ បង្ហាញល្វែងលើបញ្ចេញសាច់ដុំរឹងមាំ គេយកដៃច្រូងសក់ដែលទទឹករបស់ខ្លួនតិច ពេលសម្លឹងទៅលើគ្រែមិនឃើញនាងនៅទីនោះទៀត គេជ្រួញចិញ្ចើមបន្តិច មុននឹងប្រែជាធម្មតាវិញ ភ្នែកមុតក៏ជំពប់នឹងកំណកឈាមដែលគេដឹងថាមកពីអ្វី គេញោចចុងមាត់ ទំលាក់ខ្លួនគេងក្បែរកន្លែងស្នាមឈាមនោះដោយមិនខ្ពើមបន្តិចឡើយ នាងចេញទៅបាត់ពិតមែនតែក្លិនក្រអូបប្រហើររបស់នាងនៅសាយភាយពេញផ្ទៃបន្ទប់ ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍របស់គេ ច្របូកច្របល់ វិលវល់ នឹកដល់រាងកាយសម្លេង ថ្ងួចថ្ងូរ ស្រទន់ផ្អែម ធ្វើឲ្យគេត្រូវ បែកញើសក្តៅខ្លួនម្តងទៀតទាំងដែលទើបតែងូតទឹកហើយមុននេះ។
YOU ARE READING
អេតាស៊ីវិល បង្កប់ស្នេហ៍BG
Romanceក្រដាសមួយសន្លឹកបានចងភ្ជាប់បេះដូងគេជាមួយមនុស្សស្រីដែលគេគិតថាបំផ្លាញ់~ ម្ចាស់ចម្ការទំពាំងបាយជូរ នឹង ដំណាំផ្សេងៗរាប់ពាន់ ហិចតា មានកម្មកររាប់រយនាក់ នោះគឺអ្នកកម្លោះសង្ហារ ចន ជុងហ្គុក ជាមនុស្សប្រុស ដែលចូលចិត្តការសប្បាយ គេយកមនុស្...
