Chapter 86
ရှန်းလျိုရှန့် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိပြီး တစ်ခုခုမှားယွင်းနေကြောင်း သဘောပေါက်သွားကာ သူ့ကိုရှုံးယို့ထံ ခေါ်သွားပေးရန် နန်ရှန့်ကို ပြောလိုက်သည်။ ရှုံးယို့၏အိမ်မှအစေခံများက နန်ရှန့်ကိုသိသောကြောင့် သူတို့ကိုဝင်ခွင့်ပြုလိုက်ပြီး ရှုံးယို့က ယမန်နေ့ညတည်းက အိမ်ပြန်မလာသေးကြောင်းနှင့် မည်သည့်နေရာတွင်မှ ရှာမတွေ့ကြောင်း ပြောလာကြသည်။
ရှုံးယို့အိမ်မှထွက်လာသည့်အခါ နန်ရှန့်၏ မျက်နှာလှလှလေးက ဖြူဖျော့လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်လာသည်။
ရှန်းလျိုရှန့်က သူမကို ကူတွဲပေးထားလိုက်သည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
နန်ရှန့်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အော်ငိုတော့သည်။
" သူ အပြင်မှာ တခြားတစ်ယောက် ရှိနေတာများလား... ကျွန်မကို ဒီတိုင်း သာမန်မြေခွေးနတ်ဆိုးလို့ပဲ ထင်နေတာများလား..."
ရှန်းလျိုရှန့် သူမကို နှစ်သိမ့်ပေးတော့မည့်အချိန်တွင် သူမက ခြေဆောင့်ပြီး ဒေါသတကြီးပြောနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။
" ချီးပဲ... ချီလင်မြို့မှာ ကျွန်မထက်ချောတဲ့ မြေခွေးမ ရှိသေးလို့လား..."
ရှန်းလျိုရှန့်က ဖျောင်းဖျမည့်စကားများကို မျိုချထားလိုက်ပြီး သူမကို ပြန်လိုက်ပို့လိုက်သည်။ သူ မပြန်မီတွင် ရှုံးယို့ပြန်လာပါက ကျွမ့်ယွင်အဆောင်သို့ လာရောက်အကြောင်းကြားပေးရန် သူမကို မှာခဲ့သည်။
နန်ရှန့်က သူမဝတ်ရုံလက်ထဲမှ အမွှေးအကြိုင်တစ်ထုတ်ကို ထုတ်၍ပေးလာသည်။
" ကျွန်မ ရှင့်ကိုပေးဖို့ ဂရုတစိုက်ပြင်ထားခဲ့တာ..."
ရှန်းလျိုရှန့်က ခဏစဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူမကိုကျေးဇူးတင်ကာ လက်ခံလိုက်သည်။
မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းတွင် နှစ်ရက်တာအချိန်ကာလ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပြီး သွေးနီရောင်လမိုက် အချိန်ကျရောက်မည့် ညနေအချိန်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ နန်ရှန့်က ယခုချိန်ထိ သူ့ကိုလာမတွေ့ခဲ့ပေ။ ရှန်းလျိုရှန့်ကလည်း နတ်ဆေးကို ဖော်စပ်ရာတွင် အာရုံစိုက်နေသောကြောင့် အခြားကိစ္စများကို ဘေးဖယ်ထားမိခဲ့သည်။
