Chapter 23
ရှန်းလျိုရှန့် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဝတ်ရုံနက်ဝတ်လူငယ်လေးထံသို့ လျှောက်သွားကာ သူ့ကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး အားလုံး၏ မြင်ကွင်းရှေ့မှ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
" စီနီယာအစ်ကိုက သူ့တပည့်လေးကိုခေါ်သွားတာတောင် ညင်ညင်သာသာပဲ..."
" ထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာတောင် ကြောက်နေတဲ့ သူ့တပည့်လေးကို ခေါ်သွားဖို့ မမေ့ဘူးပဲ... သူက တကယ့်ကို ဆရာကောင်း ပီသပါပေတယ်..."
" အား... ကျိုးရွှမ်လန်... ဒီလိုရှစ်စွမ်းမျိုးကို ခိုးယူသွားတာ မနာလိုစရာကောင်းလိုက်တာ..."
ရင်ပြင်မှ ထွက်ခွာလာသည်နှင့် ရှန်းလျိုရှန့်၏လည်ချောင်းထဲတွင် ငန်ကျိကျိအရသာမျိုးကို ခံစားလိုက်ရပြီး သွေးတစ်လုတ် အန်ထွက်လာတော့သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မထိန်းထားနိုင်တော့၍ မြေပြင်ပေါ် လဲကျမတတ်ဖြစ်သွားသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က သူ့ကိုအမြန်ထိန်းထားလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" ရှစ်စွမ်းး..."
" ငါ အဆင်ပြေတယ်..."
ရှန်းလျိုရှန့် စိတ်အေးသွားဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သွေးအန်ပြီးသည့်နောက်တွင် အလွန်နေရကောင်းသွားသည်။
" ငါ့ကိုကူပြီး ချောင်းယွင်တောင်ထွတ်ကို လိုက်ပို့ပေးပါ..."
သူ့ရင်ဘတ်တွင်ဆွဲထားသော ကျောက်စိမ်းဆွဲပြားက လက်ကျန်အပူအချို့ကို ထုတ်လွှတ်နေဆဲဖြစ်သည်။
အစောပိုင်းတွင် အောင်းယွဲ့တိုက်ခိုက်ခဲ့စဉ်က သူ မရှောင်နိုင်ခဲ့သည့်အပြင် သားရဲအင်အားနီးပါးရှိသည့် အစွမ်းကြီးကိုလည်း မတောင့်ခံနိုင်ခဲ့ပေ။
သို့ရာတွင် ထိုသို့အရေးကြီးသောအချိန်၌ သူ့ရင်ဘတ်မှကျောက်စိမ်းပြားက ဝိညာဉ်စွမ်းအား အားလုံးကို စုပ်ယူသွားပြီး တုနှိုင်းမဲ့စွမ်းအားမျိုး ပေါက်ကွဲထွက်လာကာ အောင်းယွဲ့ထံသို့ တိုက်ရိုက်ထိမှန်သွားသည်။
မြေပေါ်လှိမ့်လာသည့် သနားစရာခွေးသွားနှစ်ချောင်းကိုကြည့်ပြီး ရှန်းလျိုရှန့်၏စိတ်ထဲတွင် သနားမိသွားသည်။
