Leyl ve Nehar

V - İntikam

Selamlar ay ışıklarım, süslü çiçeklerim, deli fişeklerim nasılsınız?

Yanlışlarım varsa affola arkadaşlar. Elimden geldiği kadar dikkat ediyorum. Bazı kısımlar gözümden kaçıyor. Şimdiden kusura bakmayın.

Kitabı seviyor musunuz?

Sizlerin karşısında günler sonra finalleri başlayan bir yazar var. Hangisini yetiştireyim bilmiyorum ama bölüm atmadan duramam. O yüzden size her haftasonu bölüm atmaya çalışacağağım.

Sizde yorumlarınızı ve oylarınızı esirgemeyin lütfen. ❤️

12.05.2024
00:42

💿Bölüm şarkıları💿

Dedubülman - Sen Bilmezsin

Cem Adiran & Çağan Şengül - Helal

Cem Adrian - Ayrılık

༉‧₊˚🕯️🖤❀༉‧₊˚.
"Kainat bizim sevgimizi kabullenemiyordu. Belki de bizim sevgimiz bu kainata göre çok saf ve temizdi. Belki de bu dünya bu sevgini kaldıramayacak kadar kötüydü."

Geçmiş
Bakü/ Azerbaycan

“Lütfen, sana yalvarırım benden gitme! Nollur beni yalnız bırakma! Yapamam! Sensiz yaşayamam! Kalbimde bu denli taht kurmuşken bırakma beni!” dedi saatlerdir ameliyathanede ölüm kalım savaşı veren kadına.

“Zaten on üç yılımı uzaktan izleyerek geçirdim hiç değilse bundan sonra sevdiğim kadın  yanımda olsun! Nollur gitme benden, Nilüfer! Sana yalvarıyorum...” 

Sesi o kadar çaresizlik barındırıyordu ki, adeta dünyaya beni de al ama onu alma, diyordu. Ne olur ikimizin de canını al ama birimizi diğerinin yokluğuyla sınama, diyordu.

“Komutanım, lütfen yapmayın kendinize bunu. Nilüfer bacım güçlüdür bunu da atlatır. Bu ne ki onun için? Neler neler atlattı o. Tek başına hem de. İyi olacak komutanım. Uyandığı zaman sizi böyle görüp kızmasını istemezsin değil mi? Hadi, kalkın hiç değilse elinizi yüzünüzü yıkayıp bir bardak su için.” dedi Araz komutanını sakinleştirmek adına destek çıkarak.

Bu timin askerleri hep böyleydi. Onlar için Hilal timi birlikti. Acı zamanı elinden tutmasını, gözyaşlarını silmesini bilirlerdi. Kalbine yumruk gibi kazınan ağrını hafifletmek için destekleri asla esirgemezdi. Onlar aile değerlerini ilk kendi evlerinden, anne ve babalarından sonraysa birlikte bu timden ve Mahir albaydan öğrenmişlerdi. Onlar acılardan filizlenen, yangından çıplak ayaklarla geçen, suda batmayan, karda iz bırakmayan, acılarını hep beraber saran o özel kuvvet askerleriydi.

Karan oturduğu koridordan bir milim bile başka yere ayak basmadı. Buradaydı onun hayatı, her şeyi. Sanki uzaklaşırsa her şey bitermiş gibi hissediyordu. Burada oturmaya devam ederse sevdiği kadın onun varlığına tutunurdu. Tıpkı Karan’ın elinden gidenlere rağmen yine hayata tutunduğu gibi. 

“Kaç saat oldu neden hâlâ haber vermiyorlar? Ölüyorum Levent! Kalbim kaldırmıyor! Ona bir şey olursa ben ayakta duramam! Toparlayamam!” dedi Lara iki çeşme gözyaşını akıttığında Levent’in göğsüne yaslıydı. Saçlarını okşadı sakinleşmesi için. Boşunaydı. Ne kardeşi ne de kolları arasındaki kadın bir gram bile sakinleşmiyordu.