"VATAN OĞLU, HEP VATAN KIZINI KORURDU."
Yayınlanma tarihi: 23.07.2023
📌Bu kitapta küfür, argo bazı bölümlerde 18+ sahneler içermektedir. Bunları bilerek okuyunuz lütfen.
📌Hikâye,kurgu, yazım betimlemesi bana aittir. Başka bir yerde böyle görürsem...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. ❤️
༉‧₊˚🕯️🖤❀༉‧₊˚.
"Çaresizlik; kolumuza takılan kelepçe gibiydi. Bir ömür boyu onu kolunda taşırsın. O kelepçeler seni hapishaneye mahkûm eder. Zamanla o hapishaneden kurtulabilirsin, ama bileklerindeki kelepçenin izi ve sana yaşattıkları bunlardan asla kurtulamazsın."
12.01.2015
"Abi yetmedi mi? Artık gücüm kalmadı ne için bu kadar dövüş dersleri?" diye kan ter içinde kalan Nilüfer sordu. Ocak aynın soğuğunda üşümek yerine terlemişti. Abisi sabahtan beri ona silah kullanmayı, dövüşmeyi öğretiyordu.
"Devam asker devam. Durmak yok! Devam et!" diye kızın yorulmasını umursamadı.
Bugün böyle yapmazsa Nilüfer gelecekte olacak tehlikelerde kendini asla koruyamazdı. Birisi yolda ona saldırsa dövüşüp kendini korumalıydı. Vatan kızının peşinde milyonlarca insan vardı. Vatan hainlerini öldürmek için silah kullanmayı bilmeliydi. Bu yapılanların hiçbiri boşuna değildi. Her biri gelecekte ona yardımcı olacaktı. Düştüğü yerden kendisi kalkacaktı. Onu koruyacak birisi hep vardı, var olacaktı. Duman'dan sonra hayatına girecek, onu koruyacak tek kişi oydu.
Zaman gelmeliydi.
O vatan oğlu ortaya çıkmalıydı. O zamana kadarsa Nilüfer kendisini korumak için bu derslerden geçmeliydi.
"Abi, ben asker miyim ya? Öldüm diyorum!" diye kum torbasına son yumruğunu attı.
O yumruktan sonrası yoktu. Yorgun düşüp kendisini spor salonunun ortasına bırakmıştı. Kan ter içinde yerde öylece uzanıyordu.
"Bu burada bitmedi, ufaklık. Bir saat mola veriyoruz. Bir saat içinde ne istiyorsan yap. Sonra yine devam edeceğiz." diye Duman sırıtarak spor salonundan çıktı.
Bir kıza göre beş saat mola vermeden dövüşmek kolay bir şey değildi. Bunu o yapmıştı. Beş saat aralıksız silah kullanmış, dövüşmüştü. İşte vatan kızı bu demekti. Mücadele etmek, pes etmemek, savaşmak. Son nefese kadar savaşmak...
Kız yaklaşık on dakikadır yerde uzanmış, tavanı izliyordu. Kelimelerle ifade edemeyecek kadar yorgundu. Ayağa kalkacak gücü bulamıyordu.
"Çok mu yoruldunuz, küçük hanım?" diye bir ses işitildi. Kum torbasının kenarındaki duvara yaslanmış, yerde düz uzanıp tavana bakan kızı izliyordu.
Bu kimdi? Bu spor salonu Duman ve Nilüfer'e aitti. Onlardan başka buranı bilen yoktu. O zaman bu ses kime aitti? Nilüfer uzandığı zeminden kalktı. Duvara yaslanmış, ona bakan adama sinirle baktı.
