comfort. (MATTHY)

XXXIV

Pov Matthy
Het is nu half vier en ik sta voor de kroeg waar Loïs heen zou gaan. Ik ga niet naar binnen, want ik heb niets op en moet nog rijden. Ze zou zo naar buiten komen, als ik haar appjes moet geloven dan. Ik bel haar om te zeggen dat ik er ben, maar ze neemt niet op. Ik bel nog een paar keer, geen reactie. Ik heb ook geen zin om überhaupt uit te stappen, want ik ga sowieso door allemaal dronken mensen aangesproken worden.

Daar staat ze opeens, met Saar en Soof. God wat is ze dronken. Ze begint heel vrolijk te zwaaien. "Heeyy!!" Roept ze. "Hey schat." Zeg ik terug. Ze is echt helemaal zat. "Jou ken ik volgensmij." Zegt ze. "Ja Ja, dat zou best kunnen kloppen. We zijn verloofd weet je nog?" "Ahaa dat ben jij! Ja.. ja ik.. je bent wel echt een lekkerdingetje." "Ah bedankt. Zullen we gaan? We kunnen nog langs de mac?" Vraag ik aan haar, met de hoop dat ze nu wel instapt.

"Kom naar binnen!! Het is heel gezellig." "Nee nee andere keer, ik moet rijden." "Het is nog zoo vroeg!" "Weet je überhaupt hoelaat het is?" Ze kijkt me verward aan. "Nee." "Nouu dat zegt genoeg he, kom die auto inn." "Maar schatjeee" "Maar schaaatjjeee wat is err." Reageer ik op haar. Ze lacht. "Kijk dit zijn Soof en Saar." Zegt ze om snel van onderwerp te wisselen. "Hai" Zeg ik tegen hen. "Kom kom Loïs, anders krijg je echt spijt morgen." "Maar.." "LOÏS WIL JE NOG EEN SHOTJE!?" Hoor ik in de verte. "JAAA!" "Loïs nee-" Ze is al weg. Dit gaat echt nog uren duren zo. "Jij ook lekkerding?" "Nee, ik ga alvast naar de auto ja?" Zeg ik. "Nouuu niet weg gaaan!" Zegt ze met puppyogen. Ik pak haar bij haar arm en sleep haar mee richting de auto. "Doeii poepies!" Roept ze om naar Saar, Soof en nog wat andere meiden. Ze geeft me een zoen. "Weet je, jij bent best knap!" Zegt ze daarna. "Mhm bedankt. Jij ook."

Loïs is in de auto gaan zitten, het is inmiddels kwart over vier. Ik wil slapen. "Wil je dan langs de mac?" Vraag ik haar. "Neuh." "Nee? Oke."

Een halfuurtje later komen we thuis aan. "Zo, madam. Uw huis." "Wow, wat groot!" Zegt ze. "En mooi. Is dit echt mijn huis?" "Ons huis zelfs." "Oh, leuk." Ze is de weg echt helemaal kwijt. Ik heb haar nog nooit zo dronken gezien. Maar het is Loïs, dus ik had eigenlijk ook niet anders van haar verwacht. Aan het begin van de avond durft ze niets te weigeren, waardoor ze dronken raakt. Dan gaat ze steeds meer drinken. Als ik haar nu drie shotjes vodka zou geven, zou ze ze ook opdrinken. Daarom ben ik blij dat ze nu veilig hier bij mij is, en dat het niet geëscaleerd is. "Zo mevrouwtje, jij gaat je bedje in. Je moet je eerst eventjes omkleden." "Ohja."

Vijftien minuten later is het haar eindelijk gelukt om om te kleden en haar makeup af te halen. "Slaaplekker."

~
Het is inmiddels half twee en Loïs slaapt nog. Ik wilde haar laten liggen, maar omdat het nu wel heel laat wordt besluit ik om toch maar bij haar te gaan kijken. Ik had al ontbeten en wilde eigenlijk op haar wachten, zodat we tegelijk konden lunchen en ontbijten, maar ik vindt het nu wel laat worden.

Ze ligt heel vredig te slapen, ookal ziet ze er wel uit alsof ze overreden is door een vrachtwagen. Toch is zo nogsteeds wonderschoon. Af en toe als ik in de spiegel kijk vraag ik me echt af hoe ik zo'n mooi meisje aan de haak geslagen heb. Ze heeft letterlijk alles. Ze is wonderschoon, slim, grappig, zorgzaam en lief.

"Lootjee" Zeg ik. Ik ga naast haar zitten en geef haar een aai over haar haar. "Mhh" "Goeiemorgen, of eigenlijk middag." "Hmm.. mijn hoofd.." "Ja ik weet het.. wil je paracetemol?" Vraag ik. Ze kijkt me fronsend aan "Mhm, ja." Ze gaat rechtop zitten. "Ah. Ik ben zo misselij-" Ohoh. Dit had ze mij ook ooit verteld. Ze gaat echt bad op alcohol. "Hier." Ik kan haar net optijd de prullenbak aangeven, die in onze kamer staat. Ik pak haar haren vast en wrijf haar over haar rug. "Ga snel weer liggen, ik haal wel paracetemol, wat drinken en wat te eten. Is dat goed?" "Ja, prima dankje."

Ik haast naar de keuken, pak een pakje paracetemol, een glas water en een bakje yoghurt met muesli, geen idee of ze dat wilt eten maar ze moet iets binnen krijgen.

*flashback*
"Ik doe het niet. Klaar. Ik wil niet." Zegt ze. Ze verstopt haar hoofd in haar handen. "Kommop Schatje.." "Schat nee. Ik doe het niet." "Loïs, we zouden dit samen doen. Ik wil je niet kwijt oke. Je hebt de afgelopen dagen nauwelijks gegeten. Blijf bij me. Eet alsjeblieft een paar hapjes. Het hoeft niet op. Anders zitten er echt nare consequenties aan, tenminste, ik ga ervanuit dat je geen sonde voeding wilt." Ze kijkt op uit haar armen. "Nee.. maar.. ik wil het allebei niet." Ze kijkt me nogmaals aan en begint te huilen.

"Ik ben er weer." Zeg ik zachtjes. "Hmm, hoi." "Voel je je al ietsjes beter?" Vraag ik. "Iets minder misselijk." "Fijn, hier. Misschien eerst de paracetemol nemen zodat je hoofdpijn iets minder is, dan kan je rechtop gaan zitten om te eten." Ze knikt. Met enige moeite slikt ze twee paracetemollen. "Kom ns hier schat." Zegt ze daarna. Ik ga naast haar in bed zitten. Ze kruipt tegen mij aan. "Kan je de yoghurt aangeven?" Vraagt ze. "Ja tuurlijk, doe wel rustig aan." "Mhm, komt goed." Ik geef haar een kus en zet het kommetje oo haar schoot.

A/n
- ik ga niets zeggen over hoelang dit boek nog duurt, ik heb het namelijk nog niet honderd procent uitgewerkt, maaaar ik heb al een beginnetje gemaakt aan een nieuw boek:))