comfort. (MATTHY)

XIV

Pov Loïs
"Je kan het. Deze tijden zijn moeilijk, maar het gaat ooit voorbij. Echt." Hij komt bij me op de bank zitten. Ik lach. "Je bent zo lief, Matt." Hij bloost. "Ik hou van je" zegt hij. Hij buigt zich over mij heen om me een kus te geven.

~~
Het eten is op. Het was oprecht lekker. Ik ben niet misselijk meer. "Matt, ik duizel nogsteeds" "Ja?" "Ja" "Dat is niet zo erg, denk ik. Je bent minder dan een half uur geleden flauwgevallen he." "Ja.. ja. Maar het voelt zo vervelend." "Snap ik schat. Doe anders je ogen eventjes dicht, kan geen kwaad." "Maar wat als ik weer flauwval?" "Gebeurt niet, echt niet. Ga maar even slapen. Ik blijf bij je" zegt hij. Hij lacht heel lief naar me. "Ik kom wel naast je liggen" Hij komt naast me liggen. Het is wat krap, maar zo comfortabel. Ik geef me eraan over, draai me om tegen hem aan en ik sluit mijn ogen en val al snel in slaap.

Pov Matthy
Oh die Loïs. Dat arme meisje. Ze kan niet voor haarzelf zorgen. Ze zit zo met zichzelf in de knoop. Ik dacht echt dat het beter met haar ging. Ik ben zo gefrustreerd. Waarom doet zij zichzelf dit aan? Ze is zo mooi, lief, leuk, grappig, creatief en uniek. Ze is een en al perfectie. Ik meen het. Waarom ziet ze dit niet in haarzelf? Ik vind het zo jammer. Ik weet dat ik er niet heel veel aan kan doen. Ze gaat niet naar me luisteren. "Roel kan jij m'n laptop effe hierheen brengen?" vraag ik. Ik moet toch echt wat doen, maar ik wil echt niet weg gaan bij haar, ik heb het nou eenmaal beloofd. Raoul komt aan met mijn laptop "thankss!" "Aww wat lief" zegt hij. Ik lach. "Jup" Hij loopt weer weg. Ik doe mijn airpods in en zet een playlist aan.

"But I promise you this, i'll always look out for you."

"When you're all alone
Ill reach for you
When you're feeling low
Ill be there too"

Mijn schat. Daar ligt ze. Naast me. Heel zoetjes te slapen. Ik zou uren naar haar kunnen kijken.

~~
Pov Loïs
"Loooïs.. Looootje.." hoor ik van ver komen. "Loohooo, wakker worden." Ik open mijn ogen. "Heyy Looootje.." Het is Matt. "Hmm" "Hoe ist?" "Goe" Ik ga rechtop zitten "denk ik.. ja, ik ben niet duizelig meer." "Ik zei het toch." Hij geeft me een knipoog. Ik lach. "Ik moet vaker naar jou gaan luisteren denk ik." Hij grijnst. "Hoelaat is het?" Vraag ik. "Half 3 al, je hebt drie uur geslapen." "Oohh"
"Isnie erg toch? Zullen we wat eten, en dan naar mijn huis gaan?" "Ja" Hij geeft me een knuffel. "Zullen we naar de keuken lopen?" "Yess"

Matthy staat eerst op, ik volg na hem. "Lukt het?" "Mag ik je hand?" "Ja tuurlijk!" Samen lopen we naar de keuken.  "Duss wat wil je hebben?" "Uuhh geen idee, broodje ofzo?" "We hebben bolletjes, daar staat het beleg." Hij wijst naar een lade. Ik open de la en pak er een pot duo penotti uit. Ik moet wel eten, dus dan kan ik net zo goed wat lekkers pakken. "Wil je ook drinken?" "Ja, een watertje is goed."

We lopen weer terug richting de bank. "Vind je het echt goed om naar huis te gaan?" "Ja, ik heb gevraagd of het kon en ze vinden het allemaal prima." "Je.. je mag ook gewoon gaan werken" "Nee joh, echt niet. Loïs kommop.. we gaan zo gewoon samen naar mijn huis. Desnoods rijden we eerst langs jouw huis om wat spullen te halen. En dan blijf je voor hoelang jij wilt. Een dag. Een week. Echt." "Als jij dat wilt, dan graag." "Met alle liefde"

~~
We zijn aangekomen bij Matts huis. Ik heb me ziek gemeld voor morgen en overmorgen. Ik ben niet ziek ziek, maar ik voel me gewoon kut. Ik heb die twee dagen nodig. Matthy vond het ook een goed idee. We zijn nog langs mijn huis geweest om wat spullen te halen, zodat ik bij Matt kon blijven slapen. Kleding, makeup,  m'n stijltang, airpods, m'n schetsboek en m'n dagboek. Ik kan niet zonder die twee dingen. Ik schrijf elke dag in mijn dagboek. Hoe cringe het ook klinkt. En ik ben eigenlijk altijd wel bezig met een schets. Het geeft me een klein lichtpuntje op de dag. Ik was bang dat Matt het raar zou vinden, maar dat is niet zo.

"Dus, laat eens wat zien." Zegt hij. "Hahahah ja, eens kijken" Ik laat hem schetsen zien van vanalles en nog wat. Landschappen, mensen, dieren.. Ik merk aan hem dat hij verbaasd is. "Dus, wanneer ga je mij tekenen?" Vraagt hij met een grijns. "Blijf stilzitten." "Hoezo?" "Dan doe ik het nu."