comfort. (MATTHY)

XXVI

Pov Loïs *1 jaar later*
De zon brandt op mijn rug. "Heyy lief." Zegt Matthy. Hij komt naast me liggen op zijn handdoek. Ik draai mijn gezicht richting hem en leun mijn hoofd op mijn armen. We liggen op het gras, met het Gardameer als uitzicht. Matthy heeft geen shirt aan, alleen een zwembroek. Ik heb ook alleen mijn bikini aan, wat een grote stap is voor mij. Het is 8 juli, gister zijn we na een lange reis aangekomen in Italië. Het was letterlijk en figuurlijk een lange reis. De auto rit was lang, maar het afgelopen jaar ook. En dit was dan de eindbestemming van de reis.

Iets meer dan een jaar geleden vertelde ik Matthy dat ik het leven niet meer zag zitten. Hij was erg geshockeerd, en zag het niet aankomen. Hij was echt even van slag, maar dat toonde hij niet. Hij probeerde kalm te blijven, maar later hoorde ik hem zachtjes huilen in de badkamer. Toen ik dat hoorde, besefde ik dat ik het voor hem moest doen.

Ik vroeg Matthy of hij oke was. Hij zei van niet, en dat hij heel veel van me hield. We hebben samen gehuild. De dag daarna had ik me al aangemeld bij een psycholoog, onder lichte druk van Matt. Hier kwam een heel plan uit voort.

Mijn psycholoog beschouwde mijn mentale staat als reis en besloot een einddoel in te stellen. Het einddoel was dat ik na een jaar grenzen verzetten op vakantie ging, dat werd dus deze reis, naar Italië. Mijn lievelingsland. En hier had ik dus een heel jaar om naar uit te kijken.

In die reis van een jaar heb ik heel veel geleerd. Aan het begin was het zwaar, ik moest echt motivatie zoeken. De eerste maand was de heftigste van ze allemaal. Ik was aan het revalideren van mijn 'ongeluk' met de trein, en tegelijkertijd mentaal bezig. Omdat mijn psycholoog zag hoe diep het zat, moest ik 2 keer in de week langs komen.

De eerste maand bestond uit veel breakdowns en paniekaanvallen. Ik piekerde eigenlijk de gehele tijd over de toekomst, en waar ik me zou bevinden na dit jaar. Of het me wel zou lukken, of dat ik beter kon opgeven, omdat ik het gevoel had dat het niet werkte.

De eerste paar maanden daarna ontdekte ik pas het effect van al deze sessies. Alles werd stukje bij stukje iets makkelijker. Ik kreeg iets meer hoop dat het misschien toch wel goed zou komen.

Halverwege het proces, zo rond januari heb ik de huur van mijn huis opgegeven en ben ik bij Matt gaan wonen. Sommige mensen zouden zeggen dat het wat vroeg is, maar zo voelt het voor mij helemaal niet. Het voelt alsof hij er altijd al is geweest.

Ik heb het hele jaar niet gewerkt, omdat ik ook in een soort burn-out zat. Nu wil ik weer rustig aan wat gaan doen, en Matt had een idee. Ik kon helpen bij de productie van bankzitters. Gewoon tijdelijk, zodat ik het normale ritme weer kon oppakken.

Ik heb deze 'reis' geleerd hoe ik om moet gaan met stress, hoe ik om moet gaan met negatieve gedachten, hoe ik om moet gaan met dat stemmetje in mijn hoofd, en bovenal geleerd hoe ik gelukkig kan zijn, en geluk uit de kleine dingetjes kan halen. Ik heb ook geleerd hoe ik kon omgaan met eten, en hoe ik van mijn lichaam kon gaan houden.

Ik heb echt een jaar lang gestreden. Elke maand was er een soort beloning, en de laatste, dus aan het eind van het jaar, was een vakantie. Ik koos dus een roadtrip door Italië.

Matthy heeft me zo erg geholpen. Ik kon eigenlijk altijd mijn ei bij hem kwijt. We hebben dit samen gedaan, en ik weet zeker dat ik het zonder hem nooit had volgehouden. Als hij bijvoorbeeld weg moest voor bankzitters, schreef hij een hele brief voor mij, die ik dan kon gaan lezen als ik hem miste. Ik heb nu echt een stapel van een stuk of 15 brieven, en hij laat nu nogsteeds sticky notes voor mij achter.

"Loo" zegt Matt plots. "Jaaa" "Zullen we gaan suppen?" Vraagt hij. "Jaa!!"
We pakken onze spullen in en lopen richting zo'n plekje waar je supps kan huren. We lopen hand in hand langs het water. Het is zo mooi. De lucht is helemaal blauw en om het meer heen zie je wat bergen.

We huren twee supps voor twee uur.  Het is echt fucking grappig. Matt heeft het nog nooit eerder gedaan, en dat is te zien. Hij kan maar met moeite zijn evenwicht bewaren. En binnen de kortste keren ben ik hem kwijt, omdat hij dan weer ergens vast zit. "Hahaaha, dit is wel jouw grootste talent he" zeg ik. Hij lacht ook. "Dit wordt 'm niet, hoe kan jij dit??" Ik leg hem uit hoe je moet suppen. Ik besluit mijn supp te draaien, richting hem. Bam. Ik kijk om. Matthy ligt in het water. Ik moet zo hard lachen, hij ook. Ik reik mijn hand uit naar hem en help hem er weer op. Opeens trekt hij mij aan mijn hand en lig ik er ook in.

~
Na ons geweldige supp avontuur besluiten we naar ons huisje te gaan, we hebben zo'n mobile home. Ja het had luxer gekunt, maar dit vonden wij eigenlijk allebei leuker. We douchen beide en maken ons klaar om uit eten te gaan. Ik doe een lange zwarte jurk aan, die zo'n slim fit heeft. Mijn haar doe ik in een slickblack knot en ik doe grote oorbellen in.

We lopen samen naar het dorpje naast de camping, waar we gaan eten. We besluiten naar een pizzeria te gaan, want ja wat doe je anders hier.

Na het eten gaan we weer terug naar onze mobile home. Ik kleed me weer om en daarna gaan we kwixx en uno doen, met wat lekkers.