comfort. (MATTHY)

XXV

Pov Loïs
"Matthy nee! NEE! NIET DOEN!" Roep ik naar hem. Hij doet het wel. Er komt een trein aanrijden. "Vaarwel Lo" zegt hij kalm.

Opeens sta ik naast het spoor. Matthy ligt erop. Zijn ogen zijn wijd open, maar hij is hartstikke dood. Ik begin heel hard te gillen.

Ik schrik wakker. Ik zoek om me heen naar Matthy "Ho ho rustig, wat is er?" Vraagt matthy. "Je.. je leeft!" Zeg ik tegen hem. "Ja? Hoi" Hij lacht. "Oh." Ik ben echt helemaal in de war. "Je was aan het dromen denk ik." "Mhm"

We hebben het er snachts nog over gehad. Matt heeft met een meisje gezoend, daarom was ik boos. Ik ben weggerend en het spoor op gerent toen er een trein aan kwam, maar omdat ik niet durfde rende ik het spoor voorbij, toen ben ik waarschijnlijk op mijn achterhoofd gevallen. Het is nu oke tussen mij en Matt. Ik kan wel boos zijn, maar ik voel me daar nu echt te naar voor. Ik hou toch wel van hem, en ik kan niet zonder.

Het is nu ochtend, ik ben eigenlijk meteen in slaap gevallen. "Je mag zo gewoon naar huis. Je gaat met mij mee, toch?" Vraagt hij. "Ja." Ik zou hem graag honderd keer bedanken en honderd keer vertellen dat ik zoveel van hem hou, maar er komt niet veel uit mijn mond, alleen een ja. "Bizar, wij zitten vaker in het ziekenhuis dan dat wij leuke dingen doen." Ik lach. "Ja."

~
Ongeveer vier uur later zit ik bij Matthy in de woonkamer. Ik lig op de bruine bank en staar een beetje voor me uit. Matthy heeft weer eens een dag vrij genomen. Ik ook. Hierdoor ben ik ontslagen, echt top. Omdat ik me zo vaak ziek meld. Ik snap ze wel, maar geen idee hoe ik nu verder ga. Misschien stop ik wel een tijdje met mijn baan ofzo. Geen idee.

Ik weet in principe alles nog, alleen denk ik soms traag na. Als iemand aan mij vraagt hoe ik heet, dan weet ik dat wel, maar komt het wat later binnen. Matthyas probeert de hele tijd te testen hoeveel ik weet. Dan vraagt hij bijvoorbeeld wat vier keer vier is. En ik weet het gewoon, alleen het gaat allemaal wat trager, waardoor hij zich zorgen maakt. Ik zou me ook zorgen maken om hem, dus ik geef hem groot gelijk.

"Filmpje kijken?" Vraagt hij. Hij komt ook op de bank liggen, maar in de andere hoek. Hij heeft zich omgekleed, want ook hij had zijn kleding van gisteren nog aan. Inmiddels ligt ongeveer mijn hele kledingkast al bij Matt. Hij heeft een grijze joggingbroek aan met een wit shirt. Zijn haar zit wat verward. "Weet niet of ik het vol hou, maar is goed." Zeg ik tegen hem. Hij pakt de afstandsbediening en zet de tv aan. Dan zoekt hij Netflix op en hij zit wat rond te kijken. "Effe kijken hoor,  is *vul zelf maar in* goed?" Vraagt hij. "Ja hoor." Zeg ik tegen hem. Maar mijn ogen vallen al snel dicht.

Dan schieten ze weer open door een knal in de film. Opeens besef ik me wat er allemaal gebeurt is, het afgelopen etmaal. Matthy heeft met iemand anders gezoend. Hij haat me. Anders had hij dat niet gedaan. Hij heeft sowieso contact met dat meisje. Ik schiet spontaan helemaal stress. Alle muren komen op me af en ik wil weg. Gewoon weg. Rennen tot ik erbij neerval, en dan zie ik wel waar ik terecht kom.

Mijn ogen schieten richting Matthy. Hij zit helemaal in de film. Er komen tranen in mijn ogen. Matthy beseft na een tijdje dat ik hem aanstaar, en hij draait zijn hoofd naar mij toe. "Hey wat is er?" Zegt hij bezorgd. "Hm.. oh niets." "Loïs je huilt" Ik veeg met de mouw van mijn donker rode trui mijn traan weg. "Nee hoor." Ik probeer het weg te lachen. De lach verandert in een traan. Matthy komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen. "Matthy." Zeg ik snikkend. "Ja?" "Ik wil niet meer verder."