အန္တရာယ်ရှိသော စရိုက် - ဘာသာပြန်

Chapter 91- သူတို့နှစ်‌ယောက် ဆက်ဆံရေး

အမွှေးလုံးလေး : "မြောင် မြောင် မြောင်"

ရှဲ့လင် : " ငါ မင်းကို ဒီလောက် ကြိုးကြိုးစားစား အစာကျွေးထားတာ.. ငါ တစ်ချက်လေးပဲ ကိုင်ချင်တဲ့ဟာကို"

အမွှေးလုံးလေး : " မြောင်"

ရှဲ့လင်က ကြောင်၏ လည်ပင်းပေါ် လက်တင်ထားရင်း နှစ်သိမ့်ပေးသလိုနှင့် စကားတွေပြောနေသည်။
" မသိရင် ငါကပဲ မင်းလည်ပင်းကို ချိုးပစ်မှာ ကျနေတာပဲ... တဆတ်ဆတ်ကို တုန်နေတာ"

ရှဲ့လင်က အမွှေးလုံးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးချင်ရုံသာ ဖြစ်သော်လဲ သူကတော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကို ရုန်းကန်နေ‌သည်။ ရေချိုး၍ ထွက်လာသော ချီချင်းကို မြင်တော့ အနိုင်ကျင့်ခံလိုက်ရသည့်အလား ချီချင်းခြေထောက်နား တိုးဝှေ့နေသည်။

သို့သော် ချီချင်းက ရန်ပွဲကို စီရင်ချက်ချပေးရန်ဘာညာ စိတ်ဝင်စားသူမဟုတ်။
" ငါ အခုပဲ ရေချိုးပြီးတာ... အမွှေးတွေနဲ့ အင်္ကျီကို လာမပွတ်နဲ့"

အမွှေးလုံးလေး : "...."

ချီချင်းက ဆံပင်ရေစိုနေသည်ကိုပင် မမှုတ်ရသေး။ မျက်လုံးအောက်နှိမ့်၍ ‌အမွှေးလုံးလေးကို စကားပြောပြီးနောက် မျက်လုံးလှန်၍ ရှဲ့လင်ကို ကြည့်သည်။
" ခင်ဗျားကရော ဘာလို့မပြန်သေးတာလဲ"

ပြောပြီးတော့မှ ထိုစကားမှာ ရည်းစားနှစ်ယောက်ပြောရန် မသင့်တော်သော စကားဟု ခံစားမိသွားသောကြောင့် စကားပြန်စီရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
" ခင်ဗျား လုပ်စရာကျန်သေးလို့လား"

"..."

ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် စကားနှစ်ခွန်းလုံးက လူကို မောင်းထုတ်နေသည်နှင့်သာ တူသည်။

ထို့ကြောင့် ချီချင်းလဲ ရေစိုနေသော ဆံပင်များကို ကိုင်ရင်း စိတ်တိုလာသည်။

လူတစ်ယောက်ကို မောင်းထုတ်သည့်စကားများကို အသက်မရှူပဲ ဆယ်ကြောင်းခန့် တရစပ်ပြောနိုင်သော်လဲ တစ်ဖက်လူနှင့် ရင်းရင်းနှီးနှီးပြောရန် စကားတစ်ခွန်းကိုပင် သူ မရှာနိုင်။

နောက်ဆုံးတော့ ချီချင်း လက်လျှော့လိုက်သည်။
" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ.. ကျွန်တော် ဘာပြောချင်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားသိပါတယ်"