𝐉𝐮𝐬𝐭 𝐋𝐢𝐤𝐞 𝐀 𝐒𝐭𝐚𝐫✯

☆:17

Minik Tavşan kafasını ordan oraya yalnızlıkla vururken kaplanın gelmediği tam 3 hafta olmuştu ve hiç tanımadığı birine kanarak buradan çıkmasına ihtimal vermesi bile tamamıyla kendisinin aptallıydı. Tam bir aptaldı, yüzyıllardır düşman ırktan olan ates elementin onu buradan çıkaracağını sanacak kadar aptaldı.

Başını bir oraya bir buraya vururken acıyla fısıldadı "Nasıl izin verdim sana inanamama..." diye fısıldakren bulunduğu duvarlar artık gidigide daralıyor minik tavşanın acıdan kıvranmasına neden oluyordu. O buradan asla çıkamayacaktı, çünkü onu buradan sadece ateş elementine sahip biri kilit düğmesine dokunup da çıkarabilirdi ama yüzyıllardır devam eden bu düşmanlıktan dolayı takılıp kalmıştı

Ruhu ebedi sürgüne gitmişken artık ölmek istiyordu, ama ne yazık ki ruhlar ölmezdi. O sonsuza den bu acıyı çekmek zorundaydı bu yüzden. "Nasıl güvendim ben sana?"diye tekrar ağlarken başını parmaklıklara vurarak beyaz kulakların kana ve pofuduk kuyruklarınında kirlenmesine sebep oldu.

Tek isteği artık buradan çıkabilmekti, yüzyıllardır cam fanusta tıkılıp kalan bu Lavinia'yı bu fanustan çıkatabilmekti. Çünkü onun ruhu aslında çok saf ve temizdi, gitmeliydi. Çıkmalıydı buradan ama asla yapamıyordu.

Ve bir aptal gibi ateş elementine güvenmişti. Düşmanına güvenmişti, çıkacağına inanmıştı. Tanrı şahit ki yüzyılların ardında ilk defa böyle mutlu olmuştu ama mutluluğu kursağında kalmıştı. Çünkü minik tavşan mahkumdu.

Kimseye güvenemezdi.

Herkes ateş elementi gibi onu terkedecekti.

Kimse onun için ölmeyi göze almayacaktı.

☆

"Jungkook kitapçıkları sıraya göre dağıtır mısın yavrum?Arkadaşlar sınav süresi boyunca herkes kendi önüne baksın, başkasının kağıdında göz görürsem kağıdı alırım. Onun dışında istediğiniz kadar çözüp boş bırakma hakkına sahipsiniz ama emin olmadığınız soruyu sallamamamız gerektiği bilgisine hakimsinizdir. Hepinize iyi şanslar dilerim"

Esmer tenli öğrencilerine son uyarıyı yaparak yerine geçerken Jungkook'la beraber yapacakları Edebiyat soruları için sandalyesine oturdu ve arkasına yaslanarak en önde oturan ve tam önünde oturan Jungkook'un kitapçıkları dağıtarak karşsına oturmasını beklemek için sandalye de geriye doğru yaslanıp bacaklarını açarken kollarını iki yukarıya kaldırarak vücudunu esnetti. Bunu yaparken çıkardığı homurtular Jungkook'un ona bakarak karnında bir şeylerin ses çıkararak kasık taraflarının hafiften ağrımaya başlamasını sağlarken bu hayal aleminden çıkmak için çaba sarfetti çünkü ciddileşip denemeye girmeliydi.