Κεφάλαιο 12

181 15 4
                                    

"Ευχή Της Βασίλισσας

Κλέβω το μήλο της Χιονάτης
Θέλω να είμαι αυτός που κοιμάται για πάντα.
Μέσα στο λεπτό γυάλινο φέρετρό μου
Αγοράστηκε από χρόνια λιτότητας.

Στο ύψος μου, κρατάω τον μαγικό καθρέφτη
Για να αποσπάσει την προσοχή τυχόν ενοχλητικών περαστικών
Ποιος μπορεί να θέλει να φιλήσει τα κρύα χείλη μου
Όχι σήμερα
Η χρυσαλλίδα μου δεν μπορεί να ανοίξει
Όχι ακόμα

Όταν ξυπνάω,
Αναδύομαι
Ξεφλουδίστε το παλιό μου δέρμα σαν εύθραυστο φλοιό καλαμποκιού
Η πρώτη μου σκέψη θα είναι να αγκαλιάσω τον ήλιο
Η δεύτερη μου σκέψη ,
να δαγκωσω τη σάρκα ενός από μήλο

Nicole Beck"

Μιχάλης

Δεν νιωθω πλεον το σπιτι σαν δικο μου. Καθε φορα που βαζω το κλειδι τη πορτα ενα ρευμα διαπερνα τη σπονδυλικη μου στυλη και μια φωνη στο κεφαλι μου λεει να μη μπω. Τη στιγμη που ανοιγω τη πορτα ενα κρυο αερακι σκαει στο προσωπο μου με τη μυρωδια της κλεισουρας να πλυμμηριζει τα ρουθουνια μου. Κανω το πρωτο βημα για να μπω μεσα και νιωθω δυο αορατα χερια να με σταματησουν, αλλα μπαινω μεσα. Θελω να παω στο δωματιο της Σεληνης, να παρω στην αγκαλια μου το μαξιραλι της. Να βυθισω το κεφαλι μου εκει, νιωθοντας τα μικρα χερακα της γυρω απο το λαιμο μου και το γελιο της να αντηχει στα αυτια μου. 

Στεκομαι μπροστα στη πορτα της κοιταζωντας την με τη γλυκια φωνη της να αντηχει στο διαδρομο. Ακουμπαω το κρυο πομολο με το τριξιμο να γαργαλαει τα αυτια μου. Κοιταζω το δωματιο οσο πλησιαζω το κρεβατι της, παιρνω το μαξιλαρι στη αγκαλια μου και σερνω το σωμα μου κατω. Φερνω τα γονατα μου στο στερνο μου, ακουμπαω το μαξιλαρι εκει και βυθιζω το προσωπο μου στη μυρωδια. 

Εχω στειλει ολες τις ομαδες να ψαξουν και να μη τολμησουν να γυρισουν πισω χωρις νεο. Ακομα δεν μπορω να το χωνεψω τι εγινε εκεινη τη μερα και πως χαθηκε τοσο γρηγορα απο τα χερια μου, απο τη αγκαλια του πατερα της. 

Ο ηχος κλησης με ξυπναει και το σηκωνω χωρις στο δευτερολεπτο. «Μιλα», λεω με φωνη βαρια. Σηκωνομαι με το μαξιλαρι ακομα στο χερι μου και χτυπαω το ποδι μου με ρυθμο στο χαλι. Ακουω τη βαρια φωνη της Αρετης και το αγχος με κυριεύει. 

«Ειχαμε ενα τηλεφωνημα απο το νοσοκομειο. Βρηκαν ενα κοριτσακι με το φορεμα-», τη διακοπτω με ενα μουγκρητο και σηκωνω το χερι μου λες και την εχω μπροστα μου.

Malyshka IIWhere stories live. Discover now