' ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยใครก็ได้ช่วยฉันที 'ฉันกรีดร้องสุดเสียง วิ่งไปตามทางเเคบมืดๆฝนตกหนักมากฟ้าร้องน่ากลัวมองไม่เห็นทาง ที่นี้ ไร้ซึ่งบ้านผู้คน พวกมันวิ่งไวมาก ในมือพวกมันถือขวดเหล้า มีมีดด้วย
' หนีพวกกูไม่พ้นหรอกเว้ย นังผู้หญิงคนสวย '
ฉันวิ่งหนีพวกมันเข้ามาในซอยมืดและลึกขึ้นเรื่อยๆ ฉันกำลังเดินกลับจากงานพิเศษกะดึกเป็นประจำเหมือนทุกวัน แต่วันนี้โชคร้ายไปเจอพวกขี้เหล้าสองคน พวกมันจะมาเเตะเนื้อต้องตัวฉัน ฉันสู้และวิ่งหนีมา คิดว่าพวกมันไม่น่าจะตามมาทัน ซ้ำร้ายพวกมันกลับตาม!!
ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ และแอบพวกมันในซอกแคบๆของช่องหลังถังขยะ ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งผ่านไป เลยชะโงกหัวขึ้นไปดู
' คิดว่าจะหนีพ้นหรอจ้ะคนสวย ' เสียงพูดดังขึ้น แล้วมีมือข้างนึงมาจับไหล่ฉันไว้
' ม่ายยยยยยยยย 'ฉันกรีดร้องสุดเสียงด้วยความจิตตกและหวาดกลัว นั้นคงเป็นแรงเหือกสุดท้ายของฉันพร้อมสติที่วูบ
ดับลง
**********
ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินกลับจากห้องน้ำหลังชำระร่างกายเตรียมเข้านอน อยู่ในสภาพกางเกงบ้อกเซอร์ตัวเดียว ผมได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้อง ออกมาจากห้องของมี ผมเลยวิ่งเข้าไปดู
' เห้ย มี ตื่นๆ เธอเป็นอะไรรึเปล่า มีๆ ตื่นสิมี '
' ปล่อยฉันน่ะไอพวกคนชั่ว อย่ามายุ่งกับฉันอย่าเข้ามา '
' มี ใคร มี ไม่มีใครเลย เธอปลอดภัย '
' ปล่อยๆฉัน ' ผมเขย่าตัวเธอเบาๆให้เธอตื่นจากฝันร้ายที่เธอเผชิญอยู่ เธอรู้สึกตัวลืมตาขึ้น แก้มเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอน่าสงสารมาก ผมดึงเธอเข้ามากอดแล้วลูบหัว
ให้เธอผ่อนคลายขึ้น หัวของเธอซุกอยู่ที่หน้าอกผมพอดี เขิลแหะ
' ไม่เป็นไรแล้วน่ะมี เธออยู่ที่นี้ไม่มีใครทำร้ายอะไรเธอได้ '
ผมพูดปลอบเธอไปซักพัก เธอนิ่งตัวสั่นน้อยๆอยู่ในอ้อมแขนผม เธอเป็นอะไรกันน่ะมี เวลาผ่านไปประมาณสิบนาทีเหมือนอาการเธอดีขึ้น เย็นลง
