Twenty-two up to you

Part 7

กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดด

' เห้ย นั้นเสียงมิ้ว หนิ แอซ ไปดูเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ' ฉันเรียกแอซไปกับฉัน เหลือบมองไปที่ลูกำลังยืนคุยโทรสับกับเอลอยู่

' ฉันไปด้วย ' คาลบอก

พวกเรารีบวิ่งขึ้นไปฉันสาม
สิ่งที่เห็นคือ
มิ้ว นั้งทรุดน้ำตาไหล่อยู่บนพื้นในห้องไอ้ชล
และมีสภาพไอชลนอนอยู่บนพื้นข้างๆมิ้ว เด่วน่ะ แล้วไอมิ้วมันกริ้ดทำไม ไอชลมันเเค่นอนไม่ใช่หรอ

' เห้ย มิ้วแกเป็นไรว่ะ '

' แกก็ดูไอชลมันสิ มันเป็นอะไรรึเปล่า ฉันปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น มันเป็นลมรึเปล่า เตียงมีทำไมไม่นอนอ่ะ ฮรือออออ ชั้นเปิดประตูมาเห็นมันนอนกองอยู่ที่พื้นฉันตกใจกลัวว่ามันจะเป็นอะไรเลยเผลอกริ้ดออกมา '

' แกนี่ รู้จักสงบสติบ้างสิ เป็นงี้ทุกที ตอนอยู่ที่ไทย ตอนไอขลมันไปเเข่งบาสโรงเรียน แค่มันล้มกระเเทกพื้น ขาแพรง แกก็กริ้ดซะลั่นสนาม แล้วยังไปด่าอีกทีมที่เเข่งกับไอชลมันอีก มีสติหน่อยมิ้ววววว ใจเย้นๆ ไอชลมันคงแค่นอนดิ้น ตกลงมา '

' ก็ฉันเป็นห่วงมันหนิ ตอนนั้นมันก็นอนเจ้บไปตั้งหลายวัน '

' พริ้ดดดด ' เสียงคาลแอบขำกับสภาพและจิตนาการอันกว้างไกลของมิ้ว

' นั้นไง เห็นม่ะมันขยับตัวแล้ว แกแหกตาดู '

' เห้ย ชลๆ แกเป็นไรป่าวว่ะ แกกกกก ไม่สบาย ตัวร้อน หรือเป็นลม หรือมีใครเข้ามาทำอะไรแก แกบอกฉันมา ฉันจะไปจัดการมันเอง ' มิ้งพูดพร้อมเขย่าตัวไอชล

' ฉันจะตายก็เพราะแกนั้นแหละ เลิกเขย่าฉันได้มั้ย ฉันพึ่งตื่นน่ะ ยัง งงๆ อยู่เลย ว่าเเต่แกเป้นไรเนี่ย ร้องไห้ทำไม '

' ก็ฉันเห็นแกนอน อยู่บนพื้นก็นึกว่าแกเป็นอะไรอะดิ '

' ไอบ้า โรค มโน นี่ไม่หายจากแกไปซักทีน่ะห้ะ เรื่องร้ายๆมันไม่ได้เกิดขึ้นทุกวันหรอกแก ' ชลพูดพลางเอานิ้วเขกหัวมิ้ว