"ငါေျပာေနတာၾကားလား အခရာ"
ရာရာက ပါးေစာင္ထဲလၽွာထိုးထည့္ကာ ဟက္ခနဲရယ္သည္။ရာရာ လွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္လာၿပီမို႔ စည္းစိမ္; ရာရာ့ပုခုံးကိုထိန္းဖက္ထားလိုက္သည္။စည္းစိမ္ အေနျဖင့္ဘာမွဝင္မေျပာတာဟာ တစ္ဖက္လူေျပာေနသည့္စကားက ရာရာ့ ေရြးခ်ယ္မွုႏွင့္သက္ဆိုင္ေန၍ ရာရာ ေျဖရွင္းတာကသာ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္လိမ့္မည္။
"ငါ!"
ရာရာက သူ႔ကိုယ္သူလက္ညႇိုးထိုးျပရင္း
"ဒီေန႔ကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲျဖတ္သန္းခ်င္တယ္"
"..............."
"ေစာက္ေရးမပါတဲ့ ကိစၥေတြအတြက္ေဒါသမထြက္ခ်င္ဘူး"
"အခရာ ငါက..."
"မင္းေတာင္ ငါလူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘဲေျပာခ်င္ရာေျပာတာဆိုေတာ့ ငါလည္း သူငယ္ခ်င္းပတ္သတ္မွုေတြဘာေတြဂ႐ုမစိုက္ဘဲေျပာလိုက္မယ္"
"................"
"ငါ့ကိုပိုင္ဖို႔ထိုက္တန္တာ ဘုန္းစည္းစိမ္ျပည့္ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္၊ မင္းရဲ့ေစာက္ေရးမပါတဲ့တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ေတြကိုေခါက္သိမ္းထားလိုက္၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ မင္းရဲ့အခ်ိဳးကိုျပင္ထား၊ မဟုတ္ရင္ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႔၊ ၾကားလား စြမ္းျမတ္ပိုင္!"
စြမ္းျမတ္ အံတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း ေခါင္းကိုငုံ႔ခ်လိုက္လိုက္ပါသည္။က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ရာရာ့ အေၾကာင္းကိုသိတာမို႔ အခုအခ်ိန္ စြမ္းျမတ္ ကိုမႏွစ္သိမ့္ေပးနိုင္ၾကပါ။ေတာ္ၾကာ ျမႇားဦးကသူတို႔ဘက္လွည့္လာမွာစိုးရသည္။
"ဟူးး ဒီေန႔အဖို႔ မင္းတို႔ကိုအာ႐ုံေတာ္ေတာ္ေနာက္သြားၿပီ၊ စားၿပီးတာနဲ႔ျပန္ၾကေတာ့"
"ရာရာ၊ အဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ စည္းစိမ္ ဝင္ဟန့္လိုက္ရသည္။ေကာင္ေလးေတြရဲ့မ်က္ႏွာက ဇီးရြက္ေလာက္ပဲရွိေတာ့တာမလား။ဒီလို ေဒါသအိုးေလးကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္းခံၿပီးေပါင္းေပးေနတာနဲ႔တင္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေကာင္းေနပါၿပီ။
"ေနာက္က်အတူတူရွိၾကဦးမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ ပစ္ပစ္ခါခါမေျပာရဘူး"
Your Command-5
Começar do início
