"အခုတေလာမေတြ႕ျဖစ္ေနတာ၊ ျပန္ေတြ႕ေတာ့လည္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းႀကီးက မဂၤလာသတင္းနဲ႔ပါလား"
"အင္း"
"ေနပါဦး ႐ုတ္တရက္ ေစ့စပ္ပြဲအစီအစဥ္ကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"အန္တီထိပ္ထား စၿပီးစီစဥ္တာပါ၊ ငါလည္း လက္မခံစရာမရွိဘူးေလ"
"အန္တီႀကီးက သူ႔သားေလးအတြက္ မင္းကိုလုံးဝခ်ဳပ္လိုက္တာေပါ့ေလ"
"ခ်ဳပ္စရာမလိုပါဘူးကြာ၊ မခ်ဳပ္လည္း ရာရာက ငါ့သက္ဆိုင္သူျဖစ္လာမယ့္လူပဲကို"
"ရာရာ့ကို မင္းဘယ္လိုခ်စ္သြားလဲ ငါမစဥ္းစားနိုင္ေသးတာ အခုအခ်ိန္ထိပဲ"
ထိုစကားေၾကာင့္ စည္းစိမ္ ကျပဳံး႐ုံသာျပဳံးသည္။
"ေနာက္တစ္ပတ္စေနမလား၊ ငါေသခ်ာေပါက္လာခဲ့မယ္ေနာ္"
"မလာလို႔လည္းမရပါဘူး"
စည္းစိမ္ ရဲ့စကားေၾကာင့္ ထက္ဉာဏ္ ကရယ္သည္။
"ဒါဆို မင္းကငါ့ထက္အရင္ အိုေတာ့မယ့္သေဘာမွာရွိတာေပါ့ေနာ္"
"ငါ့လက္ထပ္ပြဲမတိုင္ခင္ မင္းအရင္အိမ္ေထာင္က်သြားနိုင္တာပဲ"
"မဟုတ္တာ၊ မင္းပဲငါ့ထက္အရင္အိုမွာပါကြာ"
"အင္း အိုဆိုေတာ့လည္းအိုတာေပါ့၊ အသက္ေတြကႀကီးလာမွာ ေဆးေပးမီးယူအရင္ရထားတဲ့လူက အသာပဲ"
"အံမယ္ အသံေကာင္းေနတာ"
"ငါက ေျပာအားရွိတယ္ေလ"
"ေအးပါကြာ"
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စကားေကာင္းေနၾကရင္း ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္ေတာင္ေရာက္သြားေလၿပီ။
ေဆး႐ုံကန္တင္းမွာ ထမင္းစားရန္ ႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ထက္ဉာဏ္ ကလည္း ေဆး႐ုံအလုပ္ေတြႏွင့္ စည္းစိမ္ ကလည္းေဆးခန္းတစ္ဖက္နဲ႔ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေသခ်ာမေတြ႕ျဖစ္တာ လပိုင္းေလာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ေဆး႐ုံအုပ္ရဲ့သားျဖစ္သူ ထက္ဥာဏ္ ကတစ္ခါတေလ စည္းစိမ္ ထက္ေတာင္အလုပ္ရွုပ္ပါေသးသည္။
ႏွစ္ေယာက္သားစကားတေျပာေျပာျဖင့္ေလၽွာက္လာၾကရင္း ေဆး႐ုံေကာင္တာနားမွာ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ စည္းစိမ္ ထိုေနရာကိုေျခဦးလွည့္လိုက္မိသည္။
Your Command-4
Start from the beginning
