"မဟုတ္ပါဘူး ေဒါက္တာႀကီးရယ္၊ အေအးေသာက္ေနရင္းသီးသြားတာပါ"
"ဪ..အင္းပါ၊ ေနျပင္းတယ္ ရိုးရိုးေရမ်ားမ်ားေသာက္ဦး"
"အင္းပါ၊ အဲ့ဒါဆို ဒါပဲ၊ ညေနမွေတြ႕မယ္"
"အင္း အင္း ရာရာ"
ရာရာ့ ဘက္ကဖုန္းခ်သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူလည္းလူနာဆက္ၾကည့္ဖို႔ျပင္ရပါသည္။
:
ဒီေန႔ကေတာ့လူနာသိပ္မက်တာမို႔ အတန္ငယ္အနားရတယ္လို႔ဆိုရမည္။ညေနခင္းေရာက္တဲ့အခ်ိန္က် လူနာမရွိေတာ့ပါ။
ေကာင္တာက ဖုန္းၾကည့္ေနတဲ့ nurseႏွစ္ေယာက္အနား စည္းစိမ္ သြားလိုက္သည္။
"လူနာမရွိရင္ ေဆးခန္းေစာေစာပိတ္ၾကတာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားစရာရွိလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
nurseႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္သြားပုံရသည္။စည္းစိမ္ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါးနာရီထိုးၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။
ကလင္ ကလင္ ကလင္
ေဆးခန္းေကာင္တာမွဖုန္းမည္လာသံ။
"ဟဲလို သက္သာရာ ေဆးခန္းကပါရွင္"
"............."
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္၊ နာမည္နဲ႔အသက္ေလးေျပာေပးပါ"
".............."
"ဪ...ဟုတ္ကဲ့ဟုတ္ကဲ့၊ ေစာင့္ေနေပးပါ့မယ္ရွင့္"
"............."
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္"
မ်ိဳးမ်ိဳးက ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ စည္းစိမ္ ကိုၾကည့္လာၿပီး
"တုံကင္လွမ္းယူတဲ့လူနာပါ ေဒါက္တာ"
"အခုလား"
"ငါးနာရီခြဲေလာက္မွတဲ့ ေဒါက္တာ"
"အင္း၊ ေစာင့္လိုက္တာေပါ့"
စည္းစိမ္ လူနာၾကည့္ခန္းထဲျပန္ဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္ nurse ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္က်န္ခဲ့ၾကသည္။ဒီေန႔ေတာ့ ေစာေစာျပန္ရၿပီဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနခဲ့တာကို။
:
တုံကင္လွမ္းယူထားတဲ့လူနာက ေျခာက္နာရီထိုးခါနီးေလာက္မွသာေရာက္လာသည္။လူနာကိုၾကည့္ေပးၿပီးေတာ့ ေျခာက္နာရီခြဲေနေလၿပီ။ရာရာကလည္း ဖုန္းဆက္ၿပီးျမန္ျမန္လာဖို႔ေျပာေနၿပီ။စည္းစိမ္ ရဲ့အေဖနဲ႔အေမပါ ရာရာတို႔အိမ္ေရာက္ေနတာတဲ့ေလ။
Your Command-3
Start from the beginning
