Our World Just Didn't Collide

7- Divide the World

Zion Gon Monte Santos POV

I walked into the vacant sit para maka upo na and then this guy put his bag into the chair. Immature ng behavior talaga.

"Can you please get your bag as this sit is no longer vacant." I politely ask  para naman maging madali yung usapan.

"I'm sorry but this sit is not vacant. Maghanap ka ng ibang upuan don." He answered while writing his essay.

" But the teacher told me it's vacant kaya bakit mo nasabing hindi?" Tanong ko sa kaniya. It was clear na it's vacant, sadyang ayaw lang talaga akong katabi nito.

" Nope it's not vacant" matipid nitong sagot.

" Look, wala akong plano makipag bangayan sayo ngayon pwede ba. Get your damn bag cause it's my chair!" Galit kong sabi sa kaniya. It was clear na he was doing it on purpose.

"Excuse me? Wag n'yo kong sigawan kasi hindi tayo close, pangalawa walang pangalan mo na naka lagay sa chair na ito kaya it will remain vacant." Sagot nito sa akin.

"You-"

"Mr. Ramerez let him sit. Vacant ang chair nayan diba? No one sits there kaya let him be" awat ng teacher sa amin." And also Mr. Monte Santos avoid yelling at your classmates " dagdag niya. Well I know hindi dapat pero sinasadya na kasi ng lalaking to.

After the teacher told us, he get his bag out of my chair at lumingon sa kabilang side at doon pinatuloy ang essay na ginagawa niya.

Umupo na ako at binunot ang papel ko. I was writing my own essay para naman hindi na ako ma behind. Marami pa akong kaylangang tapusin para maka sabay sa kanila.

Sa buong klase hindi kami nag imikan as if close kami.

Lumilingon siya sa kina uupuan ko at binibigyan niya ako ng side eye like napaka immature talaga. Senior high student pero bata kung umasta.

I did ignore him for the whole class hours kasi baka makakita pa ako ng away.

____________

We've finished the class mga bandang alas 12 na. Wala kaming pasok sa hapon cause of a sudden memo coming from the local government unit. A suspension of classes kaya may time ako to finished my remaining task. I walked out the room para maka uwi na when I spotted Kyle kasama ang barkada niya.
They were laughing with each other. Bagay naman silang magkakaibigan ,mga immature.

When I am about to get past the gate, someone just call my name. It was my friendw. Si Noah at Tyler. They are studying here for a long time na. We've been friends since bata pa kami, we got separated lang when my mother insisted na sa ibang school ko ipatuloy ang pag aaral ko.

" Hey bro! Long time no see ah!" He greeted at niyakap ako.

"Buhay pa pala kayo?" Biro sabi ko habang naka yakap sa kanila.

"Hindi parin nag babago ang pagiging maligno mo Zion. Same ka parin as usual." Dagdag naman ni Noah.

"Bakit naman ako mag babago ah!" Sagot ko habang tinatapik ang balikat niya.

" So kamusta ang buhay? Nag transfer ka pala bakit dimo kami binalitaan kaagad edi sanay na i tour ka namin sa school o kaya'y na sundo ka namin at natulungan sa mga gamit mo." Tanong ni Tyler.

"Hindi na ako nag abala kasi alam ko rin na busy kayo. Pero ngayon hindi naman ata, ano gala?" Aya ko sa kanila.

"Unexpected naman yung aya mo, badtrip ka ata?" Tanong ni Noah.

"It's nothing. Badtrip lang sa kaklase but let it be. Ang importante ay nagkita tayo. Matagal din tayong di nag kita!" sabi ko sa kanila

"Malakas ka sa amin eh,tara na!" sabi nila ang inagbayan ako.

Matagal ko rin nakita ang mga kaibigan ko kaya okay lang na mag lasing ako ngayon.

" So bakit ka nga pala nag transfer?" Unang tanong ni Noah habang nag da-drive.

"My mom insisted na dito  nalang daw ako mag patuloy sa pag-aaral. Hindi ko sana yun gusto but her condition was iba. Kung ayaw ko daw eh sa abroad niya ako ipapadala, as if naman na gusto kong mag aral abroad!" sagot ko sa tanong niya habang naka harap sa phone.

" Eh bakit di mo gusto don eh maraming magagandang babae don" dagdag ni Tyler.

"As if namang uhaw ako sa babae. Alam mo Tyler hindi ko trip mam babae. Sa edad kong to it's too early pa." sagot ko sa kanila. I just have to find reason para di na sila mag tanong.

"Oo nga naman" pag sabay ni Noah.

"Saan pala tayo iinom?" Tanong niya

"I know na kung saan" sagot ko while facing them.

Nag punta kami sa restaurant na parang bar narin. May live performance, kainan at inuman. It's a complete package kung tutu-usin.

We enter the restau at nag order na. Syempre hindi naman kain ang pinunta namin don kaya beer agad ang inorder namin.

"So bakit ka nga pala biglang nag aya Ha!" tanong niya. Dahil sa paulit ulit niyang tanong wala akong choice kundi sabihin nalang.

"I have this classmate of mine na nakaka badtrip. We've met somewhere else before at nagka bungguan and it was an accident. He was at fault nong una at ako naman sa pangalawa so we're even! Pero nga dahil immature siya, pinapalaki niya yon." sagot ko sa kanila habang iniinom ang beer.

"Sino?" tanong ni Tyler

"Kyle ata yung pangalan sa pag kakaring ko." sagot ko naman sa kanila.

"Ehh!"

Reaksyon ng mga to.

"Bakit ba?" tanong ko.

"He was a son of Mr. and Mrs. Ramerez who is famously known to be one of the richest family in our country. He was academically smart and also makikita naman sa mukha na gwapo siya." sagot niya habang kaharap ako.

"He have that perfect life? Ang gara naman pala niya." I smirked

"Yun nga lang, wala siyang magandang connection sa family niya. Balita nga ay lumayas siya sa kanila or pina layas ng family niya." sagot ni Tyler habang iniinom ang beer.

"Bakit daw?" tanong ko.

"Z ahh curious ka ata sa buhay niya?" birong sabi ni Noah.

"Hindi ah!" sagot ko

" So ayon nga, ever since kasi daw na bata pa si Kyle ay wala ng oras ang parents nito sa kaniya. Sa lahat ng events ay wala talaga. Kahit nga abutin pa nito ang pagiging top 1 sa school wala pa rin. Kaya parang hindi naka ramdam ng pagmamahal si Kyle mula sa magulang niya at nangungulila siya don. His life looks like a lavish one at magandang ikaw yung nasa posisyon niya but in reality,his life is in the depth of loneliness. May pera siya pero wala siyang bagay na kokompleto sa buhay niya at yun ay ang pagmamahal ng parents niya." sagot niya na napaka lamig.

Natahimik ako bigla sa sagot niya. His life is like a depth of darkness. Luckily my mom is not that brutal kung maka punish sa akin, wala na din si dad kaya alam ko kung bakit siya strict. Mahal naman din talaga ako ni mom kaya mas better yung sa akin.

Iwan ko pero parang may small thing na nabuo sa puso ko. Siguro ganon siya maka asta kasi nga problematic siya. Hayst.

Lumingon ako sa may door ng restaurant at Naka tulala. Is he okay?

_____________
Every people have different stories.
Everyone have different path
If you're life is better be proud
Understand those people who struggles
Because in life
Every people face their problems in different perspectives
And different outcomes is normal.