"Τελικά με θες;" με ρώτησε ενώ είχε έρθει παρά πολυ κοντά μου.

"Ε κοίτα. Παλιά σίγουρα, αλλά... Τώρα δε νομίζω." του είπα κάπως δηλαδή και νευρίασε κάπως.

Συγγνώμη τι περίμενε; Οτι θα σε απατουσε και μετά θα ήταν όλα καλά;

Έλα ντε

"Γιατί όχι τώρα;" με ρώτησε.

"Γιατί με είχες απατήσει και ναι." του απάντησα.

"Παλιά, όχι τώρα" μου είπε και με πλησίασε περισσότερο πήγα λίγο πιο πίσω αλλά ήρθε πάλι κοντά μου.

Πήγα να φύγω αλλά με τράβηξε από το χέρι και με κόλλησε στον τοίχο. Έπιασε και τα δύο μου χέρια, με το ένα του χέρι και τα κόλλησε και αυτά πάνω στο τοίχο κρατώντας τα χέρια μου σφιχτά.

"Κωστ..." πηγα να πω αλλά ξαφνικά με έπιασε από τον λαιμό και τον πίεζε κολλώντας με παραπάνω στον τοίχο.

Πήγε να με φιλήσει, αλλά εκείνη τη στιγμή ακουσαμε κλειδιά και με άφησε. Ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα,
αλλά τώρα που ήρθε και ο Αντώνης σίγουρα δεν μπορώ. Καθίσαμε στον καναπέ και εγώ έκατσα στην άκρη του καναπέ ελπίζοντας ότι ο άλλος θα κάτσει στην άλλη άκρη, αλλά έκατσε δίπλα μου.

Τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Αντώνης.

"Γιατί κάθεστε στην άκρη του καναπέ λες και δεν υπάρχει άλλος χώρος;" μας ρώτησε ο Αντώνης.

"Τυχαία" του είπε ο Κώστας.

"Και επίσης εσύ τι κάνεις εδώ;" ρώτησε ο Αντώνης
απευθυνόμενος στον Κώστα.

"Σκέφτηκα να βγαίναμε με τους άλλους" του απάντησε ο Κώστας.

"Α οκ" είπε.

"Εσυ γιατί ήρθες νωρίτερα;" ρώτησε ο Κώστας τον Αντώνη.

"Γιατί απλά ήμουν έξω βαρέθηκα και γυρισα" απάντησε.

"Ναι εγώ πάω πάνω. Πάρε κλειδιά αν βγείτε." είπα και πηγα στο δωμάτιο μου.

Προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε πριν.

Ο Αντώνης και ο Κώστας έφυγαν. Εγώ τότε αρχισα να κλαίω και μετά από λίγο με πηρε ο υπνος.

Το πρωί:

Ξυπνησα χωρίς να έχω καθόλου διάθεση, αλλά έπρεπε να παω σχολείο.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι κ έκανα ότι κάνω κάθε φορά. Αφού ετοιμάστηκα πηγα στο σαλόνι, εκεί ήταν μόνο ο Αντώνης.

Ρουχα:

(με τα παπουτσια)

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

(με τα παπουτσια)

Makeup:

Τα μαλλιά τα ισιωσα και τα αφησα κάτω

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Τα μαλλιά τα ισιωσα και τα αφησα κάτω.

Πήγα στην κουζίνα και ήπια λίγο νερό και μετά πηγα στο δωμάτιο μου Να φτιάξω την τσάντα.

Πήγα λίγο στον καθρέφτη να δω το outfit μου και είδα ότι έχω ακόμα σημάδια στο λαιμό από χθες. Και το χειρότερο; Τώρα τελείωσε το concealer. Μου έχει μείνει μόνο πουδρα. Θα βάλω τώρα πουδρα και μετά το σχολείο θα παω να αγοράσω. 

Έβαλα πουδρα, αλλά ακόμα φαινόταν λίγο.

Κατέβηκα κάτω και έφυγα για το σχολείο. Πήγα μόνη μου, γιατί έφυγα πολυ νωρίτερα. Για να μη δω τον Κώστα στο σπίτι.

Στον δρόμο πετυχα τον Φώτη.

"Γιατί ξεκίνησες από τώρα;" τον ρώτησα.

"Απλά βαριόμουν και έφυγα νωρίτερα. Εσυ;" μου είπε.

"Για τον ίδιο λόγο, βαριόμουν" του απάντησα.

"Α οκ" είπε.

Πήγαμε μαζί μέχρι το σχολείο και όταν φτάσαμε περιμέναμε απ' έξω και μιλούσαμε.

Περιμέναμε 10 λεπτά και τότε άνοιξε οι πόρτα, μπήκαμε μέσα και καθίσαμε σε ένα παγκάκι.

"Να σε ρωτησω κατι άσχετο;" μου ρώτησε.

"Ε ναι" είπα.

"Στο λαιμό τι εχεις; Αν θες να μου πεις." μου είπε.

Και κατ!

Γειαααααα!

Τι κάνετε;

Πώς είστε;

Αφήστε ένα 💬 και ένα ⭐ αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.

Μπαιιιιι!

Τα λέμε συντομα!!
<3333

Why Him? Where stories live. Discover now